Δυστυχώς έχω συγκρατήσει μόνο κρύες εικόνες από αυτήν την πόλη και αυτό γιατί και τις τέσσερις φορές που την επισκέφτηκα δε μπόρεσα να χαρώ λίγη λιακάδα. Να, έτσι να πιω μια σοκολάτα και να μαζέψω ήλιο. Όλο βροχή, βροχή, βροχή...
Ούτε άνετα την περπάτησα, ούτε πολλά-πολλά είδα. Σκεφτόμουν όμως πάντα, πως είναι μάλλον θέμα σοκολάτας που οι Βρυξέλλες είναι λίγο κρύα πόλη για μένα. Κάπου διάβασα ότι κάθε χρόνο στο Βέλγιο παράγονται περίπου 172.000 τόνοι και μάλιστα υπάρχουν λέει πάνω από 2.100 καταστήματα σοκολάτας (κάπως πρέπει να πουληθεί όλη αυτή η μάζα...).
Ε, εντάξει ο ήλιος μπορεί και να έκανε χαλάστρα νομίζω.
Οι υπέροχες Βέλγικες mini σοκολάτες
Διάβασα επίσης ότι την αποκαλούν Πρωτεύουσα της Ευρώπης. Ε, ξέρετε, λόγω Ευρωπαϊκής Ένωσης, ΝΑΤΟ και όλα τα συναφή. Εμένα αυτό μου ακούγεται σούπερ μοντέρνο αλλά πολύ βαρετό και άψυχο. Και βασικά τίποτα δε μου λέει.
Προτιμώ να κρατήσω τον άλλο χαρακτήρα της πόλης. Αυτόν που μου δείχνει μία μικρή πόλη με σκληρό μεν χαρακτήρα αλλά συνάμα μία πόλη πολυεθνική, κοσμοπολίτικη, ζωντανή, με πολυπολιτισμικό βάθος και με μακραίωνη ιστορία.
Μία πόλη που μυρίζει σοκολάτα, αποπνέει ηρεμία, σου σερβίρει υπέροχο φαγητό και την αγαπάς κι ας είναι γκρίζα. Ένα μέρος του κόσμου, που συζητάω με τον ταξιτζή και πετάω προτάσεις αγγλικές, γαλλικές, γερμανικές και μια χαρά συνεννοούμαστε και μια χαρά διαδρομή έχουμε. Έτσι αυτά τα μικρά και περίεργα που σε κάνουν να αγαπάς μια πόλη, αυτά είναι ο χαρακτήρας της.
Το διάσημο Atonium, σήμα κατατεθέν των Βρυξελλών
Το έχω ξαναπεί πως ο ήλιος μεταμορφώνει τις πόλεις γι᾽ αυτό αποφάσισα να πάρω πίσω το γκρίζο των Βρυξελλών, να γίνουμε λίγο φίλες και να αναδείξω τα φωτεινά της μυστικά. Αυτή τη φορά εμπιστεύτηκα το φίλο Βασίλη, που έζησε χρόνια στις Βρυξέλλες και βασικά τον θεωρώ και ολίγον ντόπιο, άρα και τον εμπιστεύομαι.
1. Ξεκινάμε από κάποια βασικά και μη εξαιρετέα: το πολεμικό μουσείο, το Atomium, η περίφημη Mini Europe με μακέτες από γνωστά ευρωπαικά μνημεία, το νεοκλασικό Δικαστικό Μέγαρο και ο υπέροχος κήπος του Petit Sablon.
2. Καφέ να πιείτε στο Cafe Belga στην Place Flagey, ακριβώς κάτω από το Maison de la Radio. Εκεί παλαιότερα μαζευόταν η πνευματική elite. Για intellectuel καταστάσεις δηλαδή.
3. Φραπεδοκατάσταση στο Golden bar, στη Grand Place. Ναι, μπορεί και καλά να μην πίνετε αλλά ΑΝ σε περίπτωση το λαχταρήσετε, να ξέρετε που θα το βρείτε.
4. Ποτό στο Ethnik Bar, στην Avenue Luise, που το έχουν και Έλληνες και ο Βασίλης λέει ότι είναι και
φοβερά παιδιά. Θα είναι, δε μπορεί...
5. Για βέλγικα μύδια -που επίσης πρέπει να φάτε- στο περίφημο Chez Leon στη Rue des Bouchers. Το παλαιότερο και διασημότερο εστιατόριο για μύδια και πατάτα τηγανητή. Παράδεισος!
Τα νοστιμότατα Moules Frites
6. Αν νοσταλγήσετε ελληνικό φαγητό, να πάτε στο εστιατόριο Καλή Καρδιά, κοντά στην ελληνική κοινότητα. Το μαγαζί αυτό εισήγαγε στη Βελγική γαστρονομία τα λεγόμενα "κοκκαλάκια". Σπουδαίο νομίζω!
7. Για Βέλγικη κουζίνα στο εστιατόριο Copenhagen Tavern στο Porte de Namur. Να φάτε οπωσδήποτε Carbonnade a al flamand. Κάτι σαν το δικό μας κοκκινιστό αλλά σβησμένο με μπύρα!
8. Για ποτό, φοβερό μαγαζί, το οποίο βασικά είναι διαμέρισμα, είναι το The Flat στη Rue de la Reinette. Για μπύρα απλά παντού!
9. Αφού δείτε το Manneken Pis, το αγαλματάκι με το αγοράκι που κατουράει, ψάξτε και για το κοριτσάκι, το Jeanneke Pis. Βρίσκεται σε ένα στενάκι της Rue de Boucheε. Κάντε τη διαφορά!
10. Για shopping στο δρόμο Chaussee d'ixelles ή Rue Neuve ή εκεί δίπλα στο εμπορικό κέντρο City2. Για πιο ακριβά, σχεδόν πανάκριβα γούστα στην Avenu Louise και στην Avenue de la toison d'or. Σε περίπτωση που κατευθυνθείτε προς Άντερλεχτ, το Westland Shopping είναι ότι πρέπει για ψώνια τελευταίας στιγμής.
Grand Place
Θα συμπληρώσω εδώ και άλλο ένα τελευταίο, το αγαπημένο μου:
11. Να φάτε σοκολάτες, να τις πιείτε, να τις αγοράσετε, να γίνετε χάλια και να τις χορτάσετε. Θα πρότεινα να δοκιμάσετε οπωσδήποτε τις citronettes και orangettes με επικάλυψη σουσάμι ή σοκολάτα του Pierre Marcollini. Ένα κουτί δε φτάνει, πιστέψτε με.
Έχετε πάει στις Βρυξέλλες; Τι θα συμπληρώνατε στα μυστικά της λίστας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου