Το “Μαζί” το νιώθεις..!

"Κάθε τέλος και μια και καινούργια αρχή’".

Η κλασική ατάκα πασπαρτού που συνήθως όμως τη χρησιμοποιούμε για να γλυκάνουμε τον πόνο ενός χωρισμού. Μπορεί βέβαια ένας χωρισμός να ισοδυναμεί μ’ ένα μικρό πένθος ως προς τη σειρά των συναισθηματικών σταδίων που

θα βιώσουμε (άρνηση, θυμός, συμβιβασμός, κατάθλιψη, αποδοχή) αλλά σε καμία περίπτωση όταν τελειώνει μια σχέση δεν τελειώνει κι η ζωή…

Εξάλλου, όπως διατείνεται κι αγαπημένος μου Πάoλο Κοέλo: «If you are brave enough to say goodbye, life will reward you with a new hello».

Σκεφτείτε λίγο ωμά και ρεαλιστικά. Ποιος ο λόγος να διατηρούμε μια κατάσταση που έχειτελματώσει; Έχουμε προσπαθήσει ξανά και ξανά να αλλάξουμε όσα μας πληγώνουν και μας ενοχλούν με ανύπαρκτα αποτελέσματα. Ας το πάρουμε λοιπόν απόφαση προτού καταστρέψουμε την ψυχική, πνευματική και σωματική μας υγεία, ότι ήρθε η στιγμή ν’αποχωρήσουμε.

Με ψηλά ή χαμηλά το κεφάλι, λίγο έχει η σημασία, απλά να αποχωρήσουμε.

Το θέμα είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν έχει νόημα να παλεύουμε για κάτι ανώφελο. Το άγχος και το στρες που μας γεμίζει μια αρρωστημένη ιστορία, διαταράσσει τις ισορροπίες με τους πάντες και τα πάντα. Με τους φίλους μας ,την οικογένεια μας, τη δουλειά μας.

Τι φοβάστε; Ότι δε θα ξαναερωτευτείτε; Ότι εξαντλήθηκαν οι ευκαιρίες σας; ’Oτι έχετε επενδύσει τόσα σ’ αυτόν τον άνθρωπο και πρέπει όλο αυτό να έχει αίσιο τέλος; Και ποιο είναι το αίσιο τέλος δηλαδή; O γάμος; Kαι σε περίπτωση που πρόκειται για γάμο. Nα είστε μαζί και αγαπημένοι μέχρι τα βαθιά σας γεράματα; Aυτό είναι το ιδανικό σενάριο, δεν αντιλέγω. Αλλά σκεφτείτε ότι μπορεί να μην είναι αυτός ο άνθρωπος το πεπρωμένο σας γιατί πρέπει ντε και καλά να τον κάνετε; Ξεπεράστε την εμμονή σας…

Μην κολλάτε στο ότι επρόκειτο για ένα μεγάλο έρωτα και ότι οι μεγάλοι έρωτες όλα τα αντέχουν και τα υπομένουν.

Τον ζήσατε όσο ήταν να διαρκέσει, από τη στιγμή που πλέον δεν κυλάει παρά τις επίμονες και επίπονες προσπάθειες σας για το αντίθετο, κλείστε επιτέλους αυτό το κεφάλαιο και συνεχίστε τη ζωή σας κρατώντας ό,τι αξιόλογο είχε να σας χαρίσει.

Μη διατηρείτε κάτι που δεν σας προσφέρει πια καμία ή ελάχιστη χαρά και αυτή υπό πίεση μόνο και μόνο επειδή έχετε πεισμώσει ή με τη πρόφαση της συντροφικότητας. Το πείσμα σας μπορεί να σταθεί λόγος να χάσετε πολύτιμο χρόνο από τη ζωή σας, να σας προσπεράσουν όμορφες στιγμές και ναι, θα επικαλέστω το κλισέ το οποίο είναι ταυτόχρονα και μια μεγάλη αλήθεια.

Η ζωή είναι μικρή φίλες μου…

Δεν υπάρχει λόγος να αναλωνόμαστε σε σχέσεις που από καιρό έχουν σταματήσει να μας κάνουν να χαμογελάμε ή μάλλον να γελάμε για να μην πω να ξεκαρδιζόμαστε και φανώ υπερβολική. Γιατί είναι γεγονός ότι μια υγιής σχέση πρέπει να μας τροφοδοτεί κατά κύριο λόγο με θετικά συναισθήματα.

Αντιλαμβάνομαι απόλυτα ότι είμαστε άνθρωποι και όχι ρομπότ και με όλα όσα συμβαίνουν στην καθημερινότητα μας είναι πολύ δύσκολο να έχουμε συνεχώς τη καλύτερη δυνατή ψυχολογία, ενώ οπωσδήποτε επηρεάζεται κάθε τομέας της ζωής μας.

Άμα όμως έχουμε και μια σχέση που μας τρώει τα σωθικά και μας μιζεριάζει τότε πιο καλή η μοναξιά…

Το «μαζί» το νιώθεις, σε σκεπάζει σαν ένα αδιόρατο πέπλο προστασίας τόσο στα δύσκολα όσο και στα εύκολα, και χωρίς πολλά λόγια. Η αίσθηση ότι ο άλλος βρίσκεται κοντά σου, δίπλα σου, διαπερνάει όλο σου το «είναι».

Τότε μόνο αξίζει να μείνεις αλλά και πάλι η απόφαση είναι δική σου.

 galsnguys