Τάκη, κοίταξε να δεις, το έχουμε συζητήσει πάρα πολλές φορές και παρ’ όλα αυτά εξακολουθείς να μην τα καταφέρνεις καθόλου με όλο αυτό το θέμα του οργασμού μου, αλλά (!) τώρα άλλο είναι αυτό που με καίει και για το οποίο η ζωή με έριξε στην ανάγκη σου, να μου πεις και εσύ τη γνώμη σου σαν άντρας δηλαδή όχι τίποτα άλλο!» Έτσι του ξεκίνησα που λες την κουβέντα, αλλά (!) ΔΕΝ! Εσύ με τον δικό σου τον Τάκη τα
συζητάτε αυτά; Τα καταλαβαίνει ή έχει και αυτός το άδειο βλέμμα του ροφού; Σε ρωτάω γιατί εμένα με απασχολεί τελευταία μήπως δεν φταίει για τον οργασμό μου- ή μάλλον για την συχνή του απουσία- μόνο ο άχρηστος ο Τάκης που την ώρα της βιολογίας έφτιαχνε σαΐτες- αλλά υπάρχουν κι άλλες αιτίες.Και πάνω που ανησυχούσα, ήρθε για ακόμα μια φορά η φίλη επιστήμη να με «φουντώσει» ακόμα περισσότερο!
Γιατί; Σύμφωνα με τα στοιχεία της Εταιρίας Μελέτης Ανθρώπινης Σεξουαλικότητας, το θέμα αυτό απασχολεί περίπου το 40% των γυναικών! Συγκεκριμένα, το 10% των γυναικών δεν έχουν έρθει ποτέ σε οργασμό, το 15% έχει μεγάλη δυσκολία, ενώ το 50% των γυναικών αν και έρχεται σε οργασμό, δεν δηλώνει ικανοποιημένο από τη σεξουαλική του ζωή! Και σαν να μην έφτανε αυτό, έρχεται και ο επιστήμων από την Αμερικανική Ψυχιατρική Ένωση να μας πει ότι το ποσοστό των γυναικών που εμφανίζουν οργασμική διαταραχή αγγίζει το 30% παγκοσμίως. Και αναρωτιέμαι: ποιο είναι το αντίστοιχο ποσοστό στους άντρες; Ψάχνω από εδώ, ψάχνω από εκεί, πουθενά το ποσοστό, γιατί πολύ απλά οι άντρες δεν αντιμετωπίζουν τέτοια θέματα. Πρέπει να δεχτούμε απλώς ότι για κάποιον ανεξήγητο λόγο οι άντρες έχουν περισσότερους οργασμούς από εμάς!
Σύμφωνα, πάντως, με τους ειδικούς δεν είναι καθόλου ανεξήγητο το φαινόμενο αυτό και ισχυρίζονται μάλιστα πως οφείλεται στην πολύ ισχυρή σύνδεση της γυναικείας σεξουαλικότητας με τη γυναικεία ψυχολογία. Δηλαδή…δυσκολία μόνο!
Πολύ συχνά, λοιπόν, η δυσκολία ή και η απουσία να έχει οργασμό μια γυναίκα δεν οφείλεται σε παθολογικά αίτια, αλλά σε ψυχογενείς λόγους όπως: η διαχείριση της ενοχής, της απόλαυσης, της επιθετικότητας ή η χαμηλή αυτοεκτίμηση. Επίσης, είναι πολύ πιθανό το κοινωνικό της περιβάλλον και ο τρόπος ανατροφής της να τη γεμίζουν αναστολές ή να της έχουν προκαλέσει μια αίσθηση ανεπάρκειας που την οδηγούν σε κακή εικόνα του εαυτού της και την επιφορτίζουν με ένα αίσθημα δυσαρέσκειας, απογοήτευσης και δυσφορίας ακόμα και την ώρα του σεξ.
Επίσης, για να λέμε την αλήθεια και μεταξύ μας, όπως έχουμε καταλάβει και από μόνες μας παρατηρώντας τους εαυτούς μας, το πιο σημαντικό ρόλο παίζει το πώς είναι η σχέση μας με το σύντροφο μας. Αν είσαι σε μια σχέση που δεν είσαι καλά γενικά και υπάρχει μεταξύ σας έλλειψη επικοινωνίας, αποκλείεται να είσαι καλά στο σεξ μαζί του!
Πάντως, εμένα περισσότερο με κάλυψαν επί του θέματος όσα ισχυρίζεται ο δρ Κέβαν Γουάιλι, ειδικός Σεξουαλικής Υγείας στη Μεγάλη Βρετανία, αφού δίνουν μια πιο σφαιρική εξήγηση στο γιατί οι γυναίκες έχουμε λιγότερους οργασμούς από τους άντρες. Το γεγονός αυτό, δηλαδή, οφείλεται και σε κάποια πράγματα που είναι συνήθως αποτέλεσμα κοινωνικών ταμπού και έχουμε καταλήξει και εμείς οι ίδιες να τα θεωρούμε κάπως «πάγια», χωρίς να μπορούμε να καταλάβουμε ότι έτσι δεν μας βοηθάμε καθόλου!
- Επειδή οι γυναίκες υποτίθεται ότι είμαστε πλάσματα μόνο συναισθηματικά, ενώ οι άντρες έχουν ανάγκη να ικανοποιήσουν τις γενετήσιες ορμές τους, κάνουμε συχνά λιγότερο σεξ από τα αγόρια. Για τις περισσότερες, η απουσία σχέσης σημαίνει αυτόματα και απουσία σεξ, ενώ ακόμα και αν έχουν περιστασιακούς εραστές, έχουν σίγουρα λιγότερους από τις αντίστοιχες ερωμένες ενός εργένη άντρα.
- Οι γυναίκες δεν αυτοϊκανοποιούνται, λόγω του ότι κοινωνικά θεωρείται ανήθικο. Έλα παραδέξου το! Είναι κάτι που είναι τόσο ταμπού που τις περισσότερες φορές ούτε και με τις φίλες σου δεν το συζητάτε ανοιχτά.
- Από διακριτικότητα και ευγένεια, οι γυναίκες δεν διεκδικούν στο σεξ αυτά που επιθυμούν προκειμένου να μην προσβάλουν ή να μην στεναχωρήσουν τον παρτενέρ τους, ειδικά αν πρόκειται για έναν μόνιμο σύντροφο. Αποτέλεσμα; Δεν δίνουν ποτέ οδηγίες και δεν λαμβάνουν την απαιτούμενη προσοχή.
- Ούτως ή άλλως, λειτουργούν εντελώς διαφορετικά και χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να μπορέσουν να διώξουν το στρες και να χαλαρώσουν σωματικά και ψυχολογικά.
Και πού καταλήγουμε; Όσο και αν θέλω να κατηγορώ τον Τάκη, έχω μεγάλο μερίδιο ευθύνης για το πώς περνάω στο κρεβάτι μου, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι επιμένω να κρατάω τον Τάκη που δεν κάνει τον κόπο να ασχοληθεί! Το ίδιο ισχύει και για σένα, ε!
marymary
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου