Κάθε φορά που πλησιάζουν Θεοφάνεια, μπαίνει μέσα μου ο διάολος και με βασανίζει η ιδέα του σταυρού. Όχι του εκλογικού σταυρού. Τέτοιες ανησυχίες δεν έχω. Ποτέ δεν ήμουν τόσο καλός ψεύτης για να πιστεύω ότι θα τα καταφέρω
στη πολιτική. Του άλλου σταυρού, εννοώ.Του χρυσού, ρουμπινάτου που πετάνε στα νερά για να τα αγιάσουν και να μπορούν να κολυμπάνε οι πατέρες της εκκλησίας μας χωρίς να φοβούνται τους καρχαρίες.
Όχι τους μεγαλοκαρχαρίες. Αυτούς δεν τους φοβούνται, τους αγαπούν. Τους απλούς καρχαρίες, εννοώ.
Ε, αυτόν τον σταυρό ποτέ δεν έχω πηδήξει να τον πιάσω. Από παιδάκι, καημό το είχα. Όταν ήμουν μικρός, δεν με άφηνε η μάνα μου για να μη πλευριτωθώ. Στην εφηβεία μου, φοβόμουν μη με δει νεγκλιζέ κανένας παπάς και έχουμε τραβήγματα και όταν μεγάλωσα έκανα κοιλιά και ντρεπόμουν να πέσω σαν φούσκα στα νερά.
Τώρα, όμως, είναι αλλιώς. Τώρα έχω κορμί φέτες. Από τότε που είδα τον Γκλέτσο να πηδάει στη Στυλίδα, το έβαλα πείσμα, άρχισα βαράκια, γυμναστήρια, σούπα -μούπες και έχτισα σώμα από τα λίγα.
Για αυτό και φέτος, περισσότερο από ποτέ, μου έχει σκάσει να κατέβω τη Δευτέρα παραλία, να στηθώ δίπλα στα παπαδαριά και να την κάνω τη βουτιά μου. Θα μου πεις… γιατί τέτοιος νταλκάς χωρίς χριστιανικό συναίσθημα.
Ε, έχω και εγώ τους λόγους μου:
1. Πέφτεις στο νερό, παγώνεις, αγκομαχάς, βουτάς, σπρώχνεις, βυθίζεσαι, πολεμάς και…. βγάζεις το απωθημένο σου που δεν σε πήραν στα Ο.Υ.Κ. λόγω πλατυποδίας και συνεχίζεις την ζωή σου σαν απλώς στρατιώτης.
2. Βουτάς, χτυπιέσαι, πιάνεται η αναπνοή σου, αργοσβήνεις και… βγάζεις εκείνο το βίντεο που θα δείξεις περήφανος στη γιαγιά σου για να ηρεμήσει η ψυχή της που εδώ και 3 χρόνια λέει σε όλους πως δε πεθαίνει αν δεν σε δει να κάνεις κάτι «της προκοπής». Μετά η γιαγιά θα πεθάνειευτυχισμένη και εσύ θα είσαι ακόμα πιο πολύ περήφανος που απάλλαξες το κράτος από μια σύνταξη.
3. Τρέχεις, ορμάς στα κρύα νερά, κολυμπάς με μεγάλες απλωτές, κάνεις μακροβούτια, αναδύεσαι στην επιφάνεια, συνεχίζεις με πεταλούδα.. φτάνεις στο σταυρό, τον αρπάζεις, ξανακολυμπάς με ένταση, φτάνεις στο παπά, βγαίνεις από το νερό και μετράς τους σφυγμούς σου. Κυρίες και κύριοι, ένα τεστ κοπώσεως μόλις έλαβε τέλος. Χωρίς βιβλιάρια αναμονές και νούμερα ΕΟΠΥΥ. Παρακαλώ, ο επόμενος.
4. Προσγειώνεσαι στα νερά και όλα τα γυναικεία μάτια καρφώνονται πάνω σου όπως καρφώνονται τα καμάκια πάνω στο χταπόδι. Νιώθεις μοναδικός, εκλεκτός και ήρωας. Αν, μάλιστα, πιάσεις το σταυρό, γυρίζει σπίτι με δεκαεννιά νούμερα τηλεφώνου, χωμένα στο μαγιό σου. Τέτοιο σουξέ ούτε στα στριπτιτζάδικα με poledancing, δεν έχεις.
Μέχρι η Λουκά σου καρφιτσώνει χαρτάκι στο βρακί σου.
5. Βυθίζεσαι στα θολά νερά, παλεύεις με τα υπόγεια ρεύματα, τρως στα $%^@7 κλωτσιά και τελικά πιάνεις τον σταυρό που θα σου φέρει τύχη όλο το χρόνο. Αν δεν σου φέρει τύχη, θα σου φέρει ένα καλό μέσο στον παπά της ενορίας. Μη ρωτάς, που θα χρειαστεί. Να, αν δεν ξέρεις να παίζεις «Εδώ παπάς, εκεί παπάς, που είναι ο παπάς;», μετά τον σταυρό θα το έχεις μάθει. Και ξέρεις τι λένε: «μάθε τέχνη και άστηνε και όταν πεινάσεις πιάστηνε».
6. Κολυμπάς μανιασμένος στα πελώρια κύματα (;) χτυπώντας κάτω από το νερό όποιον μπορείς με αγνή, χριστιανική αγάπη. Θέλεις να πιάσεις ΕΣΥ τον σταυρό. Εσύ που δεν έχεις πιάσει ποτέ: το τζόκερ, το πρότο, το προπό, το εθνικό λαχείο, το βυζί της φουρνάρισσας, την καλή, την τύχη από τα μαλλιά και την γυναίκα σου στα πράσα να της δώκεις ένα διαζύγιο δυο μέτρα χωρίς διατροφή να ησυχάσει το κεφαλάκι σου.
7. Βγαίνεις μουσκεμένος και αρρενωπός από το νερό, κοιτάς τριγύρω και μπανίζεις τρελό γκομενάκι στα πόδια του οποίου εναποθέτεις το σταυρό. Μετά, την κοιτάς λάγνα και της ζητάς να περάσετε μαζί το υπόλοιπο της ζωής σας. Λέει «ναι» συγκινημένη. Παντρεύεστε. Γλιτώνεις το δαχτυλίδι, τα έξοδα εκκλησίας και τη μίζα του παπά, τον οποίο τον κάνεις κουμπάρο.
8. Πιάνεις το σταυρό, τραβάς την κορδέλα, πετάς στο νερό τον παπά, του τραβάς τον αληθινόσταυρό που φοράει στο λαιμό και με ένα γενναίο μακροβούτι βρίσκεσαι στην άλλη άκρη της παραλίας. Βγαίνεις, τρέχεις, λιώνεις τον μεγαλοσταυρό, πουλάς τον χρυσό και τα πολύτιμαπετράδια και περνάς τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής σου με σούπερ ευλογημένο εισόδημα που «μη του πεις ούτε του παπά» πόσο είναι τον μήνα.
9. Κάνεις τη πρώτη βουτιά σε παγωμένο νερό και μετά αποφασίζεις να γίνεις χειμερινόςκολυμβητής για το υπόλοιπο της ζωής σου. Έτσι γλιτώνεις τις πνευμονίες, τη γρίπη, την ιλαρά και την εντεροκολίτιδα. Επιπλέον, κόβεις βασιλόπιτα κάθε χρόνο δίπλα στο κύμα και μαθαίνειςβελονάκι απ’ όλες τις κολυμβήτριες της παρέας που είναι χήρες, εύθυμες και ρωμαλέες.
10. Εξασφαλίζεις μια θέση στον Παράδεισο. Και όχι μια όποια και όποια θέση, αλλά δίπλα σε όλους εκείνους που έχουν πιάσει το σταυρό. Κοινώς θα είσαι δίπλα στον Γκλέτσο και στην Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους η οποία θα περάσει για μια «καλησπέρα» αλλά θα μείνει εκεί για πάντα παίζοντας ξανά και ξανά το «Ψίθυρους καρδιάς» το τηλεοπτικό σήριαλ/ φαινόμενο πουανέδειξε τους καλύτερους ηθοποιούς #not των 90’s. Κοινώς, ακόμα και στον παράδεισο έχεις μια ελπίδα να φτιάξεις καινούριο συκώτι από το γέλιο.
Γι' αυτούς τους δέκα λόγους και άλλους πολλούς που έχω κρυμμένους στα βάθη της ψυχής μου, θέλω φέτος να φορέσω τα βατραχοπέδιλα μου και να κατέβω στη Φρεατίδα. Παρακαλώ, ας είναι κοντά οι κάμερες. Ίσως είναι η τελευταία μου βουτιά.
Των Θεοφανείων, πάντα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου