Αδερφέ μου Ευρυτάνα
ΕΥΡΥΤΑΝΙΑ
"Μ’ όλα αυτά, αδερφέ μου Ευρυτάνα σκύβεις μονάχα
να πιείς το νερό της πηγής
ή για να βάλεις τ’ αυτί σου στο χώμα
και ν’ αφουγκραστείς
το περπάτημα των Νέων Καιρών
που έρχονται
Κοιτάζεις τον ήλιο
μες απ’ τα φυλλώματα του γεροπλάτανου
που κάποτε κρέμαγες τ’ άρματά σου
για να χτυπήσεις τον τύραννο.
Κοιτάζεις τον κόσμο απ΄ το ξάγναντο
της σκέψης σου
και κρατάς στα ροζιασμένα σου χέρια
το βοσκοράβδι και την τιμή της πατρίδας.
Κρατάς τα παράσημα των αγώνων σου
και τις πίκρες των διωγμών σου.
Τυλίγεις τα λαμπερά μετάλλια
εξαίρετων πράξεων
στα «εντάλματα συλλήψεως
δι’ οφειλάς προς το δημόσιον»
Σ’ εσένα κανείς δεν οφείλει τίποτα.
Κρατάς τα ξέφτια των ελπίδων σου
ραμμένα στα κουρέλια των παιδιών σου.
Κρατάς τη σημαία της Λευτεριάς
περασμένη μες απ΄ τα κάγκελα
της αόρατης φυλακής σου.
Βοήθεια ! Για να σταθείς στα πόδια σου
και ν΄ αντικρίζεις τον ήλιο
για να κρατήσεις το ταμπούρι σου
για να κρατήσεις την Ιστορία σου
για να κρατήσεις……"
(Ευρυτανία, Μιχάλη Σταφυλά, Αθήνα 1962)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου