... πολεμούσαν 10 χρόνια. Και σήμερα είναι καιρός να καταλάβουμε, πως εμείς είμαστε οι άντρες και θα πολεμάμε για την μια που θα έρθει στη ζωή μας και θα μείνει ή θα περάσει.
Ημέρες γενεθλίων και με έχει πιάσει αυτό το κάτι που παθαίνεις, όταν θες όλα να κυλήσουνομαλά και άμεσα. Κάποιες φορές, όμως να ξέρεις, χρειάζεται χρόνο για να παγιωθούν κάποιες αποφάσεις. Και ακόμα μεγαλύτερο χρόνο απαιτεί το να μπορείς να καταλάβεις και να χωνέψεις όσα κάποτε είπες.
Υπομονή μαθητή μου.
Την έχεις; Θα είσαι άρχοντας. Η υπομονή σε αντίθεση με την ειλικρίνεια, είναι μια λογική αρετή. Η ειλικρίνεια είναι υπερτιμημένη. Κακά τα ψέματα.
Χθες το σκέφτηκα καλά. Έφαγα ένα τοστ ζαμπόν τυρί, έβαλα να δω νόβα και το αποφάσισα. Θα σου πω για μια σκορπίνα.
Μια σκορπίνα που δεν ήμουν για αυτήν κάτι παραπάνω από τον τρίτο άνθρωπο.
Αυτόν που προσφέρει την ηδονή, αλλά όταν σβήνουν τα φώτα μένει μόνος του.
Η «ωραία Ελένη», που δεν την έλεγαν Ελένη, ήταν από τις γυναίκες που έχουν μεγαλώσει στο Καλαμάκι και το «ταξίδι» στο κέντρο της Αθήνας τους μοιάζει, αποστολή αυτοκτονίας. Τι με τράβηξε σε αυτήν; Οι μπότες της, τα τακούνια της; Το άρωμα της; Μάλλον και τα 3. Ντάξει.
Πολύ όμορφη γκόμενα μην λέμε μαλακίες. Ψηλή με καστανά μαλλιά και υπέροχα μάτια που το καθένα είχε διαφορετικό χρώμα (γκρι και καφέ).
Σε μια κρουαζιέρα μας σε Μύκονο, Πάτμο, Σαντορίνη κατάφερα να της βάλω τρυπάκια και να την κάνω να με σκέφτεται μέχρι και την τελευταία μέρα του γάμου της. Είχα ένα διαβολάκι και ένα αγγελάκι μαζί μου σε εκείνη τη κρουαζιέρα. Το διαβολάκι κέρδισε στην αρχή με αποτέλεσμα να κυκλοφορεί σε όλο το ταξίδι με σημάδια στο λαιμό της. Στο τέλος βέβαια, το αγγελάκι έβγαλε το καλό μου πρόσωπο.
Δεν ήθελα να της το διαλύσω. Δεν έπρεπε γιατί φοβάμαι πως… ό,τι κάνεις, μια μέρα τοπληρώνεις. Και ας έβλεπα πως εκείνη ήθελε απλά να επιμείνω. Το έβλεπα. Το ζητούσε. Αλλά δεν είχα υπομονή.
Είχα ειλικρίνεια. Μέγα λάθος. 2 χρόνια κράτησε αυτή η ιστορία. Και δεν λέω πέρασα καλά, αλλά στο φινάλε, δεν κέρδισα τίποτα.
Όπως λέει και ένα τραγούδι, που αγαπώ, σε ελεύθερη μετάφραση, κανένας δεν φτάνει μονάχος έξω από την Τροία ένα ωραίο πρωί να κηρύξει πόλεμο.
Το τελευταίο μου μήνυμα πριν το γάμο; Με 2 τραγούδια, ένα Jack Black label, και τη βεβαιότητα πως εσύ έχασες. Συγχαρητήρια.
Το conclude: η ελπίδα είναι μια σκύλα. Φύγε όσο προλαβαίνεις, αν δεν είσαι διατεθειμένος να πέσεις με όλα τα όπλα σου στη μάχη.
galsnguys
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου