Ειλικρίνεια, εμφάνιση, χιούμορ... ψυχραιμία: Τελικά, τι θέλουμε εμείς οι γυναίκες από έναν άνδρα;

Να μην μου σπάνε τα... νεύρα

Αυτός που περιμένω, αυτός που περιμένω, αυτός, αυτός... Δεν θέλω πλέον να μου σπάει τα νεύρα, γιατί δεν θέλω να χρησιμοποιήσω την αντίστοιχη λέξη των ανδρών ότι τους σπάμε εμείς οι γυναίκες. Ε, ναι! Είμαι πολύ κουρασμένος από την δουλειά, δεν έχεις καταλάβει εσύ την οικονομική κρίση, πνίγομαι, καίγομαι, μου χρωστάνε, δεν με πληρώνουν, δεν γίνεται να ξοδεύεις τόσα, δεν μπορώ να πάρω το παιδί από το σχολείο, ίδια η μάνα σου έχεις γίνει, μην δεις άνθρωπο να κάτσει, δεν μπορεί ένας άνθρωπος να δει λίγο μπάλα χωρίς να του ζητήσεις να κάνει κάτι, σε ποιο σινεμά να πάμε λες, που είναι το μπλε πουκάμισό μου, έναν καφέ ζήτησα, ποιος εγώ δεν απαντούσα, καλά είσαι τρελή, που είναι η ζάχαρη, που είναι η ξυριστική μου μηχανή;;; Μόνο εμένα με ρωτάνε αυτά;;;+

Να είναι νορμάλ

Ξεκινήσαμε την αναζήτηση του κούκλου, της κορμάρας, με τα ωραία πράσινα μάτια, τα μπράτσα και τα γένια. Fail. Όλα είναι ένα ψέμα. Ποιος μας τα έμαθε αυτά; Λέτε να φταίνε τα παραμύθια; Στα κορίτσια σας να διαβάζετε μόνο τα "Τρία γουρουνάκια", η "Σταχτοπούτα" είναι μεγάλη απάτη. Όλα τα παραπάνω τα έψαχνα παλιά, μετά γνώρισα τους άντρες που κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Να σας πληροφορήσω πως τα μπράτσα αντικαταστάθηκαν από τη σωστή εκφορά του λόγου και τα πράσινα μάτια από την κανονικότητα. Να είναι normal θέλω. Δεν καταλαβαίνετε; Τότε είστε άντρες. Τα κορίτσια το έπιασαν το νόημα. Να μπορούμε να επικοινωνήσουμε, να μιλήσουμε ντε. Δεν είπα να λύσει το Κυπριακό, αλλά μία κουβέντα να τη λέει. Να έχει αίσθηση του χιούμορ (και του δικού μου, όχι μονάχα του δικού του). Να κινείται στα πλαίσια του φυσιολογικού κι ας μην είναι και μοντέλο, τα μοντέλα είναι χαμένη υπόθεση. Τώρα αν τύχει να έχει και πράσινα μάτια, πάρε ένα λαχείο, ποτέ δεν ξέρεις.

Να με ιντριγκάρει εγκεφαλικά

Και όταν λέω να με ιντριγκάρει εννοώ να με κάνει συχνά να γελάω (κάτω η μιζέρια), να έχει όρεξη να με μάθει πράγματα (και να ανακαλύπτουμε πράγματα παρέα), να με φλερτάρει (ακόμα κι αν είμαστε μαζί καιρό), να με προκαλεί, να με τσιτώνει, να με κρατά σε εγρήγορση. Ναι, ισχύουν όλα τα στερεοτυπικά κι αν μπορούσαμε να διαλέξουμε όλες έναν Don Draper θα θέλαμε (μείον το κέρατο) όμως και τον κύριο Τέλειο να βρεις, το θέμα είναι τι γίνεται από εκεί και πέρα. Λίγα πράγματα είναι πιο ξενερωτικά σε μια σχέση από το να νιώσεις ότι ο άλλος σε αντιμετωπίζει σαν κομμάτι της ρουτίνας του, σε βαριέται ή σε θεωρεί δεδομένη.

Να τιμά τα παντελόνια που φορά

Όταν ήμασταν μικρές -ας είμαστε ειλικρινείς- κοιτούσαμε την εξωτερική εμφάνιση. Και μόνο. Μεγαλώνοντας όμως διαπίστωσα (για να μιλήσω προσωπικά) πως πίσω από μια όμορφη εμφάνισή δεν κρύβεται ένας εξίσου όμορφος χαρακτήρας. Και όσο περνούν τα χρόνια, βλέπω πως οι χαρακτήρες που ταιριάζουν στην ψυχοσύνθεσή μου και τα ενδιαφέροντά μου, είναι ελάχιστοι. Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό. Πάντως, αυτό που ξέρω είναι πως έχω βαρεθεί τους άνδρες που υπερενθουσιάζονται στην αρχή και λένε "θα κάνουμε αυτό, εκείνο" και μετά από λίγο σαν να βαριούνται λίγο, λένε "ναι κάποια στιγμή θα γίνει και αυτό". Αλλά συνήθως δε γίνεται.

Έχω βαρεθεί επίσης τους άνδρες που δεν είναι ξεκάθαροι. Να σου πουν τι θέλουν, σε τι φάση βρίσκονται και όχι μισόλογα. Δεν το κάνουν "κατά λάθος" αλλά γιατί όταν κάτι είναι ασαφές δε χρειάζεται να δώσουν εξηγήσεις. Από έναν άνδρα θέλω να είναι αισιόδοξος, όχι χαζοχαρούμενος. Έξυπνος, εύστροφος και όχι εξυπνάκιας. Να έχει αίσθηση του χιούμορ, να αυτοσαρκάζεται. Να αγαπά τη ζωή όσο δύσκολη και αν είναι. Να είναι δραστήριος, να μη βαριέται, να έχει ενδιαφέροντα. Να είναι open minded και να μην κατακρίνει τους ανθρώπους. Να είναι ντόμπρος και να ξέρει να "στέκεται ως άνδρας" απέναντι στις γυναίκες.

"Να γελάμε μαζί"

Η ερώτηση αυτή είναι η απλή, υπό την προϋπόθεση ότι απευθύνεται σε μια κατασταλαγμένη γυναίκα που ξέρει τι θέλει (ή τουλάχιστον το προσπαθεί). Αν η γυναίκα είναι παράλογη και απαιτητική, δεν θα ξέρει τι να σου πρωτοπεί. Θα ζητάει τόσα πολλά από έναν άντρα που, θα ήταν δυνατόν να τα βρει. Αλλά σε πολλούς άντρες ταυτόχρονα.

Προσπαθώντας να ενταχθώ στην πρώτη, αξιοπρεπή κατηγορία, έχω να δηλώσω ότι ο άντρας που θα έχω στο πλάι μου θέλω να με κάνει να τον θαυμάζω, κυρίως για τον χαρακτήρα του, να γελάμε μαζί (που σημαίνει ότι θα μπορούμε να παίρνουμε τα πάντα πιο "χαλαρά"), να νοιάζεται για τους άλλους (όχι μόνο για μένα), να παραδέχεται το λάθος του (&να μην κάνει πολλές φορές το ίδιο) και να προσπαθεί για τη σχέση μας.

Σπέσιαλ, καλοδεχούμενα χαρακτηριστικά: να είναι φιλόζωος, να έχει ωραία φωνή και χαμόγελο και να του αρέσουν τα ταξίδια. Όλα τα άλλα, είναι λεπτομέρειες. Συμφωνείς;

cosmo