4η ΟΝΕΙΡΕΜΕΝΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ
ΚΑΡΠΕΝΗΣΙ-ΦΟΥΡΝΑ-ΚΛΕΙΣΤΟ-ΒΡΑΧΑ-ΧΟΧΛΙΑ-ΠΕΤΡΑΛΩΝΑ-ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ-ΔΟΜΙΑΝΗ-ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟ-ΣΤΕΝΩΜΑ
Η διαδρομή αυτή που ξεκινάμε θα μας οδηγήσει στο βορειοανατολικό τμήμα του νομού Ευρυτανίας κοντά στα σύνορα με τη Φθιώτιδα και σε μικρή απόσταση από το νομό Καρδίτσας. Ο δρόμος κάνει το γύρο του Βελουχίου σε μια συναρπαστική διαδρομή κάτω από –συνήθως- χιονισμένες κορυφές.
Θα ακολουθήσουμε βορεινή κατεύθυνση μέχρι το Κλειστό και τη Βράχα. Στη συνέχεια θα πρέπει να επιλέξουμε ανάμεσα στο να επιστρέψουμε μέχρι τον Άγιο Χαράλαμπο και από εκεί να συνεχίσουμε τη διαδρομή μας προς τα υπόλοιπα χωριά ή να ακολουθήσουμε μετά τη Βράχα το χωματόδρομο προς τη Χόχλια και τα Πετράλωνα και να κατηφορίσουμε μέχρι τη διασταύρωση της Αγίας Τριάδας.
Βγαίνουμε από το Καρπενήσι με κατεύθυνση προς τη Λαμία και πριν από τη σήραγγα του Τυμφρηστού ακολουθώντας την παλιά εθνική οδό. Ο δρόμος μας οδηγεί στις παρυφές του Βελουχιού και το τοπίο ξεδιπλώνεται μπροστά μας επιβλητικό, με μια άγρια, γυμνή ομορφιά. Πλησιάζοντας ωστόσο προς τη Φουρνά η φύση ημερεύει και τα έλατα μας συνοδεύουν στη διαδρομή μας. Περίπου 3 χλμ. πριν φτάσουμε στη Φουρνά μπορούμε να στρίψουμε δεξιά προς την τοποθεσία Ζαχαράκη. Εδώ είναι τα σύνορα του νομού Ευρυτανίας με της Καρδίτσας.
Από αυτή την έξοχη τοποθεσία ξεδιπλώνεται μπροστά μας το ευρυτανικό τοπίο και μπορούμε να καθίσουμε για φαγητό ή απλά να δροσιστούμε από την πηγή πριν επιστρέψουμε στη διαδρομή μας προς τη Φουρνά. Φεύγοντας από το Ζαχαράκη συναντάμε ξανά τον κεντρικό δρόμο και φτάνουμε στη Φουρνά. Το όμορφο χωριό της Φουρνάς βρίσκεται σε υψόμετρο 820 μ. και τριγύρω του απλώνονται πυκνά δάση ελατιών, των οποίων η εκμετάλλευση γινόταν από το τοπικό εργοστάσιο επεξεργασίας ξυλείας. Τα υπολείμματα τειχών και οι αρχαίοι τάφοι που βρέθηκαν εδώ μαρτυρούν την ύπαρξη οικισμού, πιθανόν κάποιου κέντρου της αρχαίας Δολοπίας που λησμονήθηκε με το πέρασμα του χρόνου.
Πολλούς αιώνες αργότερα, κατά την Τουρκοκρατία, η περιοχή κατοικήθηκε ξανά. Μια εκδοχή για το όνομα του σημερινού χωριού αναφέρει ότι τα βυζαντινά χρόνια στο πέρασμα που ήταν η Θέση της κωμόπολης –στις αρχές του 19°° αι. στη Φουρνά κατοικούσαν περίπου 2.000 άνθρωποι υπήρχε μόνο ένα κτίσμα, ένας φούρνος, που εξυπηρετούσε τους ταξιδιώτες. "Έτσι η τοποθεσία ονομάστηκε "στου φουρνά", προσωνυμία που τελικά έμεινε ως όνομα στο μεταγενέστερο χωριό.
H περιοχή πέρασε στην ιστορία και ειδικά στο χώρο της παιδείας με την περίφημη στα χρόνια της Τουρκοκρατίας Σχολή της μονής Ζωοδόχου Πηγής της Φουρνάς, που ιδρύθηκε από τον ιερομόναχο Διονύσιο "τον εκ Φουρνά" (1670-1764).
Μαθητές της παραπάνω σχολής είχαν κατακτήσει τον ελληνικό χώρο ως αγιογράφοι, κωδικογράφοι (συγγραφείς βιβλίων) και διδάσκαλοι των μικρών Ελληνόπουλων. Το 1966 η Φουρνά υπέστη μεγάλη καταστροφή από σεισμό, αλλά οι περισσότεροι από τους κατοίκους της παρέμειναν στο χωριό. Στην είσοδο της Φουρνάς μας καλωσορίζει ο ναός του Σωτήρα με τη μικρή πλακόστρωτη πλατεία με θέα στις πλαγιές του βουνού. H εκκλησία έχει κτιστεί στις αρχές του 20°° αι. σε μικρή απόσταση από την παλιά που καταστράφηκε από κατολίσθηση. Ευτυχώς από την παλιά εκκλησία διασώθηκαν οι 6 φορητές εικόνες του Διονυσίου που φυλάσσονταν εκεί.
H Φουρνά με τα εκλεκτά τοπικά προϊόντα της, το καλό κλίμα και τις όμορφες τοποθεσίες ιδανικές για εκδρομές, συγκεντρώνει αρκετούς παραθεριστές ιδιαίτερα τους ζεστούς καλοκαιρινούς μήνες. Από τη Φουρνά ακολουθούμε τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο που θα μας οδηγήσει στο Κλειστό και τη Βράχα. Οι συνοικισμοί που απαρτίζουν το Κλειστό (Πλάτανος, Μεσοχώρι, Κορίτσα και Μαυρόλογγος) απλώνονται σε υψόμετρο από 780 μ. μέχρι 1.000 μ. Πρώτο στο δρόμο μας θα συναντήσουμε τον Πλάτανο με το ναό του Αγ. Νικολάου εν Μύρης όπου θα θαυμάσουμε το αξιόλογο ξύλινο τέμπλο.
Η Κορίτσα, κτισμένη στα 1000 μ, έχει το μεγαλύτερο υψόμετρο των οικισμών της περιοχής. Το χωριό χρωστά το άνομά του στο μοναστήρι που υπήρχε όπου "μόναζαν κόραι" δηλαδή ήταν γυναικείο. H Κορίτσα είναι κτισμένη σ' ένα φυσικό μπαλκόνι με Θέα προς την κοιλάδα του Μεγαποτάμου. Στην εκκλησία του χωριού φυλάσσεται μέσα σε ασημένια λάρνακα του 13ου – 14ου αι. ένα σπάνιο ιερό λείψανο, το χέρι του Μεγάλου Αποστόλου Αγίου Ευαγγελιστή Λουκά επί του αυτοκράτορα Νικία του 2ου το 1358. Επίσης φυλάσσονται και άλλα ιερά λείψανα αγίων καθώς και παλιά ιερά εκκλησιαστικά ασημένια αντικείμενα που χρονολογούνται στο Μεσαίωνα. "Ένα ακόμη κειμήλιο που βρέθηκε πρόσφατα είναι μια λειψανοθήκη που είχε γίνει με εντολή του ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας Νεάγκο Βασσαράβα το 1520, η οποία περιέχει ιερά λείψανα του Μεγάλου Αθανασίου – Γεωργίου του Τροπαιοφόρου και της Αγ. Μαρίνης.
Στη Θέση Παναγία, στην εκκλησία του Αγ. Κυπριανού Κλειστού Αγράφων θα θαυμάσουμε το παλιό ξυλόγλυπτο τέμπλο του 1857.
Στο Μεσοχώρι κάνουμε μια στάση στην πλατεία, την οποία στολίζει η εκκλησία των Αγ. Ταξιαρχών ενώ ο τελευταίος οικισμός του Κλειστού είναι ο Μαυρόλογγος με μια κατάφυτη τοποθεσία. "Έξω από το Κλειστό στο δρόμο προς το νομό Καρδίτσας θα συναντήσουμε "το σπίτι του διαβάτη". Από το 1967 στέκει το μικρό οικοδόμημα που είναι πάντα ανοικτό και φιλόξενο για κάθε επισκέπτη. Εδώ προσφέρεται στέγη στους ταξιδιώτες αλλά και η δυνατότητα να προμηθευτούν τα απαραίτητα για μια σύντομη διαμονή.
Το γραφικό μοναστήρι της Βράχας μας περιμένει κι έτσι στρίβουμε αριστερά στον ασφαλτοστρωμένο δρόμο. Φτάνοντας μας συναρπάζει η Θέα: η απόκρημνη και αγέρωχη Τσούκα υψώνεται απέναντί μας ενώ το Φουρνιώτικο ποτάμι κυλάει τα νερά του κάτω από τα πόδια μας. H ονομασία του χωριού σχετίζεται πιθανότατα με το χωριό Παλαιοβράχα της Φθιώτιδας. H παράδοση αναφέρει ότι στα χρόνια της Τουρκοκρατίας στη Φθιώτιδα και στη Θέση όπου βρίσκεται το σημερινό χωριό Παλιοβράχα υπήρχε χωριό με το όνομα Βράχο. Κάτοικοι του χωριού αυτού σκότωσαν έναν Τούρκο φοροεισπράκτορα επειδή φέρθηκε πολύ σκληρά σε αυτούς και τους συγχωριανούς τους. Τότε ένα τουρκικό στρατιωτικό απόσπασμα έφτασε στο χωριό και το κατέστρεψε τελείως. Οι κάτοικοί του για να αποφύγουν τη σφαγή διασκορπίστηκαν και εγκαταστάθηκαν σε γειτονικά χωριά, άλλοι προς την Οίτη και τα Βαρδούσια κι άλλοι προς την Ευρυτανία. Μια ομάδα κατέφυγε στην περιοχή που βρίσκεται σήμερα η Βράχα και εγκαταστάθηκε εκεί. Στο χωριό υπάρχει το ενδιαφέρον μοναστήρι της Μεταμορφώσεως του Σωτήρα, όπου στη λειτουργία της Ανάστασης το 1808 είχε έρθει ο Κατσαντώνης με τα κλεφτόπουλά του που είχαν νηστέψει, εξομολογή0ηκαν και κοινώνησαν για να ενισχυθούν ψυχικά για το δύσκολο αγώνα. Το μοναστήρι έχει άριστα διατηρημένες τοιχογραφίες και εικόνες βυζαντινής τέχνης. Εκτός όμως από το μοναστήρι, η Βράχα έχει αξιόλογες εκκλησίες, ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζει ο καθεδρικός ναός του Αγ. Νικολάου στο κέντρο του χωριού. Τα καλοφτιαγμένα πέτρινα σπίτια της Βράχας φανερώνουν την κλίση των μαστόρων της στις τέχνες: κτίστες, λιθοξόοι και ξυλουργοί από τη Βράχα έχουν δημιουργήσει όμορφα έργα τέχνης.
Από τη Βράχο μπορεί κανείς να προχωρήσει ακολουθώντας το βατό χωματόδρομο μέχρι τη Χόχλια, όπου υπήρχε ο αρχαίος οικισμός Γλα. Εδώ βρέθηκαν αρχαία αντικείμενα οικιστικής και πολεμικής χρήσης, τάφοι με κτερίσματα, πήλινα ειδώλια και λυχνίες. Επίσης ήρθε στο φως ένα χάλκινο αγαλματάκι του Θεού Διόνυσου, ύψους 48 εκατοστών, που παριστάνει το Θεό του κρασιού ντυμένο με κοντό χιτώνα και δερμάτινη ζώνη στη μέση, με στεφάνι από κισσό στο κεφάλι και καλοφτιαγμένες μπότες. Το δεξί του χέρι λείπει ενώ το αριστερό είναι προτεταμένο, σαν να υψώνει το ποτήρι για να χαιρετήσει. Το άγαλμα φιλοξενείται στο Αρχαιολογικό μουσείο της Αθήνας.
Από τη Χόχλια συνεχίζουμε προς τα Πετράλωνα και ταξιδεύουμε πάλι σε ασφαλτοστρωμένο δρόμο. Στην περιοχή υπάρχουν αρκετά μονοπάτια, εύκολα στο περπάτημα, που οδηγούν σε ωραίες τοποθεσίες και παλιούς νερόμυλους. Ο δρόμος καταλήγει στην Αγ. Τριάδα αλλά μπορούμε να κάνουμε μια μικρή παράκαμψη, στρίβοντας αριστερά, για να φτάσουμε στον Αγ. Χαράλαμπο. Το χωριό γιορτάζει πανηγυρικά της Παναγίας της Προυσιώτισσας στις 23 Αυγούστου, σε ομώνυμο ξωκλήσι και του Αγ. Χαραλάμπους στις 10 Φεβρουαρίου. Κάνουμε στροφή και επιστρέφουμε προς την Αγ. Τριάδα. Ένας όμορφα διαμορφωμένος χώρος κάτω από τα πλατάνια και δίπλα στα νερά του ποταμού προσφέρεται για μια μικρή στάση. Στην Αγ. Τριάδα λειτούργησε στα προεπαναστατικά χρόνια Σχολείο ελληνικών γραμμάτων που ιδρύθηκε το 1779. Μπορείτε να επισκεφθείτε την πλούσια βιβλιοθήκη που λειτουργεί στο σπίτι του Χρυσόστομου Καραπιπέρη με 8.000 βιβλία, ενώ στο ίδιο κτίριο θα δείτε το μικρό Λαογραφικό μουσείο με παραδοσιακές φορεσιές, οικιακά αντικείμενα και εργαλεία που μας γυρνούν πίσω στο χρόνο. Στην ομώνυμη εκκλησία στην κορυφή του χωριού θα προσκυνήσετε την ασημένια λάρνακα με τα ιερά λείψανα αγίων.
Συνεχίζοντας με το αυτοκίνητο ή ακόμη και με τα πόδια μπορείτε να φτάσετε μέχρι το μικρό χωριό της Αγ. Παρασκευής, με όμορφα πέτρινα σπίτια και την εκκλησία ενώ εδώ θα δοκιμάσετε και τις πέστροφες της περιοχής. Ο δρόμος, πρόσφατα ασφαλτοστρωμένος, μέχρι τους Δομιανούς προσφέρει εντυπωσιακή θέα με το ποτάμι που κυλά στο βάθος του επιβλητικού φαραγγιού και συναρπάζει τον επισκέπτη. Αλλά και οι μικροί καταρράκτες που αντικρίζουμε σε διάφορα σημεία της διαδρομής είναι ιδιαίτερα όμορφοι και αξίζει να τους φωτογραφήσουμε.
Οι Δομιανοί είναι ένας παραδοσιακός οικισμός με πετρόχτιστα διατηρητέα σπίτια και λιθόστρωτους δρόμους. Πριν κάνουμε οτιδήποτε άλλο είναι απαραίτητη μια στάση στην όμορφη πλατεία του χωριού για καφέ ή και Φαγητό.
Στη συνέχεια κατεβαίνουμε τις πεζούλες που οδηγούν στο μοναστήρι της Παναγίας, αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Μέσα στην εκκλησία Θα παρατηρήσουμε τις βυζαντινής τεχνοτροπίας τοιχογραφίες του 1787 και τις έξοχες φορητές εικόνες. Αλλά και ο περίβολος του μοναστηριού με το ήρεμο τοπίο και το φροντισμένο περιβάλλον δημιουργεί ένα αίσθημα ευφορίας και γαλήνης στον επισκέπτη. Το μοναστήρι παρουσίαζε πάντα μια αξιόλογη πνευματική δραστηριότητα. H εκκλησία είναι κτισμένη στο κάτω μέρος του χωριού, σε γραφικό πλάτωμα απέναντι από το βραχώδη Κόμπολα, έχει απλό ορθογώνιο σχήμα, και βρίσκεται επάνω στα ερείπια παλιότερης εκκλησίας. Το μοναστήρι των Δομιανών είναι ένα από τα σημαντικότερα μεταβυζαντινά μνημεία του νομού Ευρυτανίας, με σημαντική προσφορά στον έθνος και την ορθοδοξία.
Στο βορειοδυτικό τμήμα του κυρίως ναού βγαίνει σε βάθος δύο μέτρων από το δάπεδο, σε μικρή ποσότητα, το αγίασμα την παραμονή του Δεκαπενταύγουστου που γιορτάζει η εκκλησία. H ανάβλυσή του διαρκεί δύο μέρες.
Επόμενος οικισμός που θα συναντήσουμε είναι η Παπαδιά. Στην τοποθεσία Μισιάκα θα βρούμε την Πετροφωλιά ένα σπήλαιο ιδιαίτερης φυσικής ομορφιάς και ένα παλιό πέτρινο αλώνι. Σχεδόν αμέσως μετά την Παπαδιά μπαίνουμε στο Παυλόπουλο. Είναι ένα από τα γραφικότερα χωριουδάκια της Ευρυτανίας, ανάμεσα σε πυκνό δάσος ελατιών. Έχει άφθονα νερά και πολλή δροσιά. Στην εκκλησία του Αγ. Δημητρίου του 1666 θα Θαυμάσουμε τις βυζαντινής τεχνοτροπίας τοιχογραφίες και εικόνες, που είναι άριστα διατηρημένες,`' καθώς και το από ξύλο καρυδιάς σκαλιστό τέμπλο. Τελευταίο χωριό πριν μπούμε πάλι στο Καρπενήσι είναι το Στένωμα. Πρόκειται για ένα όμορφο χωριό, κλειστό και αθέατο, κτισμένο λίγο πάνω από την αριστερή όχθη του Στενωματιώτικου ρέματος (Καρυορέματος). "Έχει άφθονα πόσιμα νερά και την ονομαστή πηγή, την «Πέρα Βρύση». Παράγει εκλεκτό μούρο και αρκετά κτηνοτροφικά προϊόντα. H κεντρική εκκλησία του χωριού Αγ. Παρασκευή μισοκαταστράφηκε από το σεισμό του 1966 και οι κάτοικοι εκκλησιάζονται τώρα στο νεώτερο εκκλησάκι του Αγ. Χαραλάμπους. Πολύ όμορφο είναι επίσης το τοπίο στο εκκλησάκι του Αγ.Κοσμά, στην τοποθεσία Ζυγός. Προς τα βόρεια του χωριού, στο λόφο Τούρλα, υπάρχουν κατάλοιπα παλιού κάστρου. Λέγεται ότι στη Θέση αυτή υπήρχαν και άλλες πέτρες που κύλησαν στην κατηφορική πλαγιά προς τη ρεματιά. Επίσης, στην τοποθεσία Καρτσιάβα λένε ότι υπήρχε παλιό κτίριο για τον τοπικό άρχοντα.
Αποχαιρετώντας το Στένωμα μόνο τα ψηλά έλατα και τα καταπράσινα ανοίγματα στις πλαγιές Θα μας συντροφέψουν μέχρι το Καρπενήσι. H διαδρομή κυλά ευχάριστα, ο δρόμος είναι άνετος, το τοπίο γοητευτικό και πριν καλά καλά το καταλάβουμε έχουμε επιστρέψει στη βάση μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου