Κριτική ταινίας: Αλύγιστος!

Την Angelina Jolie την έχουμε συνηθίσει μπροστά από την κάμερα, ως ηθοποιό, πόθο του θεατή και σύμβολο του σεξ στο σύγχρονο χολιγουντιανό στερέωμα.

Όσα μέσα και αν διατίθενται προκειμένου η Jolie να

μεταφράσει στο μεγάλο πανί το όραμά της, όσο ευρύ και να είναι το οπλοστάσιό της, η ίδια δεν έχει την οξύνοια της Lara Croft (το πιάσατε το νόημα) στο ποια θα φανούν κατάλληλα για την αποστολή που καλείται να φέρει εις πέρας. Αναλώνεται υπερβολικά σε στιγμιότυπα από το παρελθόν των χαρακτήρων της για να δημιουργήσει βάθος, σε σημείο υπερβολής.

Αποτυγχάνει να κρατήσει στέρεο έναν κατάλληλο ρυθμό που θα κάνει τις δύο ώρες της ταινίας της να περάσουν με τρόπο ουσιώδη –θα μπορούσαν να έχουν κοπεί περίπου τρία τέταρτα της ταινίας και να μην άλλαζε κάτι- και εμπιστεύεται το επιμύθιο προκειμένου να πει αυτά που η ίδια δεν καταφέρνει να περάσει στο κοινό.

Θέλει δεινότητα για να κρατήσεις άρρηκτα ενδιαφέρον και συναίσθημα σε μια ταινία περί επιβίωσης, στην οποία ο πρωταγωνιστής θα καταλήξει εγκλωβισμένος σε μια σχεδία εν μέσω του ωκεανού για μεγάλο χρονικό διάστημα, ρωτήστε και τον Robert Redford να σας πει. Η ίδια αυτή τη δεινότητα δεν την έχει, ή τουλάχιστον δεν την έχει αποκτήσει ακόμα.

Ας ψάξει καλύτερα τους κώδικες οι οποίοι θα μεταφράσουν συναισθήματα σε πλάνα και στην επόμενη απόπειρά της το ξανασυζητάμε. Τουλάχιστον, υπάρχει το τελευταίο μέρος και η σκληρότητα του στρατοπέδου συγκέντρωσης που δημιουργεί ενδιαφέρον με την ωμότητά του.

Σκηνοθεσία: Angelina Jolie. Πρωταγωνιστούν: Jack O'Connell, Domhnall Gleeson, Takamasa Ishihara. Στους κινηματογράφους από τη UIP.

πηγη