Οι άνθρωποι νομίζουμε πως σημαντικότερο είναι το πόσα χρόνια θα έχει η ζωή μας… και όχι πόση Ζωή θα έχουν τα χρόνια μας. Και τι να το κάνεις αν.....
.... έχεις φθάσει ενενήντα ετών, αλλά έχεις στερήσει από τον εαυτό σου τη Χαρά. Το παιχνίδι. Την Αγάπη. Εντάξει, θα έχεις γίνει ένας ακόμη υπάκουος στρατιώτης, ένα κινούμενο ρομπότ του συστήματος, που θέλει τους ανθρώπους εξαθλιωμένους, απογοητευμένους, μόνους.
Μα συγνώμη. Αυτά τα όνειρα είχες από παιδί; Να μεγαλώσεις και να συζητάς μόνο για αρρώστιες & λεφτά; Σου φαίνεται αυτό ΥΓΙΕΣ; Είναι η πλήρης αποδόμηση της ζωής, κι εμείς βοηθάμε σ’ αυτό, να αναπαραχθεί και να περάσει στις επόμενες γενιές..!Είναι δικαιολογία ότι μας κατάντησαν εκεί;
Γιατί ο κάθε άνθρωπος φέρει ΕΥΘΥΝΗ για τη ζωή του, το πώς θα τη χειριστεί, πώς θα προστατέψει τον εαυτό του από όλη αυτή τη σαπίλα, και θα αποκτήσει την ελευθερία που ποθεί η Ψυχή του. Να μπορείς να πεις πριν να κλείσεις τα μάτια σου «Ναι, έζησα! Και είναι κάτι που το κατέκτησα! Δεν επέτρεψα σε κανέναν να καθορίσει την δική μου ευτυχία.»
Του Γιώργου Βασιλορεΐζη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου