Μία αλήθεια, που μπορεί να θεωρούσες δεδομένη, ότι οι άντρες δηλαδή δεν μπαίνουν στο τριπάκι του να κρατάνε πράγματα μέσα τους σαν Σφίγγες, ακόμη κι αν είναι από τη Μάνη, ισχύει μεν, εν μέρει δε. Για να στο εξηγήσω σε πιο απλά ελληνικά, το γονίδιο της αντεκδίκησης σε ένα βαθμό, και του μανιάτικου πείσματος σε ένα άλλο, δεν κυριαρχεί στην ψυχοσύνθεση τους, όταν έχει να κάνει με τη συμπεριφορά που θα
επιδείξουν στο άλλο τους μισό, ιδίως όταν αυτό δικαίως έχει προκαλέσει την μήνι τους. Από την άλλη, ωστόσο, υπάρχουν ορισμένες κόκκινες γραμμές. Ευδιάκριτες, όσο και απόλυτες. Αν αυτές παραβιαστούν ή, ακόμη χειρότερα, κατακρεουργηθούν από την κοπέλα τους, τότε δυστυχως θα πρέπει να αρχίσεις να κρύβεσαι ή για μεγαλύτερη ευκολία, να μαζεύεις σιγά σιγά τα μπογαλάκια σου.
Γιατί, στην περίπτωση που το μοιραίο σφάλμα σου δεν επιφέρει αυτόματη διακοπή κάθε διπλωματικών σχέσεων και τα τοιαύτα, η φαινομενική παραχώρηση μίας ακόμη ευκαιρίας εκ μέρους τους, δείγμα της αδυναμίας τους να απαλλαγούν από τη συνήθεια, αλλά και να συνειδητοποιήσουν το μέγεθος της ζημιάς που έχει εσωτερικά προκληθεί, δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση και συγχώρεση. Ναι, ορισμένα πράγματα κανείς άντρας δεν θα στα συγχωρήσει ποτέ, όσο κι αν προσποιηθεί το αντίθετο. Και καλά θα κάνεις να τα μάθεις (όχι ότι δεν τα ξέρεις, αλλά λέμε τώρα), ώστε μην κάθεσαι να ψάχνεσαι σε μία φαινομενικά απρόκλητη έκρηξη οργής και θυύ, ενός ηφαιστείου που στην ουσία σιγόβραζε...
Κέρατο. Τι ακριβώς περίμενες να σου βάλω στην κορυφή της λίστας; Θα πεις, δύο μέτρα και δύο σταθμά, ιδίως όταν μετα από δική μας αντίστοιχη κουτσουκέλα, ερχόμαστε σαν να μην πω τι και παρακαλάμε για τον οίκτο και το έλεος σας; Εδώ εν μέρει έχεις δίκιο. Αλλά να είσαι βέβαιη ότι από τη στιγμή που ο καλός σου ανακαλύψει ότι τον έχεις απατήσει, η υπόθεση μεταξύ σας έχει τελειώσει και τυπικά. Δείγμα εγωισμού, σαφώς και πληγωμένης υπερηφάνειας, που δεν μπόρεσε να σε κρατήσει δίπλα του, πιστή και κυρίως ικανοποιημένη, με το αποτέλεσμα να μην αλλάζει δυστυχώς: άπαξ και πέσει κέρατο, the game is over μεταξύ σας. Όσο κι αν προβείτε σε θλιβερές και εκ προοιμίου αποτυχημένες απόπειρες επανασύνδεσης...
Χονδροειδή και απροκάλυπτα ψέματα. Ναι, ορισμένες φορές μπορεί και να καταπίνουμε την κάμηλο, διυλίζοντας τον κώνωπα, αλλά το σημείο αναφοράς είναι ένα και έχει ως εξής: το να υποτιμάς εξόφθαλμα τη νοημοσύνη ενός άνδρα, θεωρώντας τον παιχνιδάκι σου, και το να του συμπεριφέρεσαι με τον πιο οικτρά χειριστικό τρόπο που μπορείς να φανταστείς, δεν αφυπνίζει απλώς. Αλλά εξαγριώνει. Και ανεξαρτήτως των πραγμάτων, τα οποία το ψέμα σου προσπαθεί να καλύψει ή να ρίξει στάχτη επάνω τους, επιφέρει ένα ιδιότυπο delete στην καρδιά του, τα συναισθήματα της οποίας αλλάζουν για πάντα. Δυστυχώς ή ευτυχώς, έτσι έχει το πράγμα, οπότε ή την πάτησες, ούσα εξαιρετικά βέβαιη για την προσκόλληση του πάνω σου ή απλά υπερεκτίμησες τις υποκριτικές σου ικανότητες και δυνατότητες ενώπιον του. Όχι, δεν είναι όλοι οι άνδρες ηλίθιοι, απλά πολύ καλύτεροι ηθοποιοί από εσάς...
Εξευτελισμός. Το να τον ταπεινώνεις, δεν αποτελεί δε ούτε και κάνα τρελό δείγμα ισχύος και επίδειξης δύναμης, όπως και να το κάνεις. Το να το κάνεις ενώπιον φίλων και γνωστών του, κάνοντας τον ρόμπα και τον ίδιο να μην ξέρει πού να κρυφτεί, σου υπόσχομαι ότι αποτελεί μία ασφαλέστατη μέθοδο για να κάψεις και τα ελάχιστα τελευταία απομεινάρια αγνής και ανόθευτης αγάπης ου μπορεί να έτρεφε για σένα. Ακριβώς διότι του αποδεικνύεις ότι ούτε τον υπολογίζεις, ούτε τον έχεις σε ιδιαίτερη εκτίμηση. Αν μάλιστα το κοινό είναι και δικοί του άνθρωποι, ε τότε και το πλήγμα θα είναι ισχυρότερο και τα νύχια που ο ίδιος θα βγάλει μακρύτερα, και έτοιμα να μπηχτούν επάνω σου. Και καλά ξεμπερδέματα...
Προσβολή αξιών και ανθρώπων που αγαπάει. Μου μοιάζει απίθανα δύσκολο να καταλάβω για ποιό λόγο θεωρείτε ότι είστε (στις 9 στις 10 περιπτώσεις) τουλάχιστον, ένα απλό πέρασμα, κάτι προσωρινό από τη ζωή ενός άδρα. Την τελευταία, αντιθέτως, τη γεμίζουν, πρόσωπα και αξίες που υπήρχαν πριν από σένα, υπάρχουν κατά την επέλαση σου και θα συνεχίσουν να υπάρχουν στο μέλλον, ωραία και καλά. Το να κάνεις ό,τι μπορείς για να προσβάλλεις, μειώσεις ή τρώσεις κάποιες εξ αυτών (την καταγωγή του να πω; Τους κολλητούς του να αναφέρω; Την οικογένεια του μήπως; Είναι μακρά η λίστα), προβαίνοντας μάλιστα και σε ευθείες απόπειρες προσβολής τους, κατά τρόπο εκριζωτικό από μέσα του, να είσαι σίγουρη ότι επιφέρει το αντίθετο από το προσδοκώμενο αποτέλεσμα: με το δρεπάνι που κρατάς στο χέρι, να γυρνά αντίστροφα και να ξεριζώνει εσένα μία και καλή από την καρδιά του, εξαλείφοντας σε από το χάρτη της...
Αντιμετώπιση του σαν προσωπικό αντικείμενο. Το να θεωρείς κάποιον δεδομένο είναι ένας ασφαλής δρόμος, ώστε να τον κάνεις να απομακρυνθεί. Το να πάψεις να ασχολείσαι ολωσδιόλου μαζί του, και να τον αντιμετωπίζεις σαν το προσωπικό σου δουλάκι, που θα είναι παρόν μόνο όταν το ευαρεστείσαι και όποτε τον χρειάζεσαι, ξεχνώντας έννοιες όπως διαρκής διεκδίκηση, αλληλοσεβασμός και εκτίμηση, ε ναι, μπορεί να επιφέρει το τεέιωτικό χτύπημα. Και αυτό διότι του πετάς κατάμουτρα ότι για σένα δεν σημαίνει τίποτα περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο αντικείμενο προσωπικής ικανοποίησης (και όχι μόνο σεξουαλικής). Με αυτή τη λογική, για ποιόν ακριβώς λόγο μπορείς να του ζητάς να σε συγχωρέσει όταν σε αντιμετωπίσει κατά πρόσωπο, καις ου ξεκαθαρίσει τα πράγματα; Α ναι σωστά, χάνεις το αξεσουάρ σου και το αγαπημένο σου παιχνιδάκι, κάτι που καθόλου δεν σου αρέσει, οπότε πρέπει να δώσεις μάχη για να τον επαναφέρεις στον ίσιο δρόμο, δηλαδή δίπλα σου. Μη σε απογοητεύσω, αλλά οι πιθανότητες σου είναι από απειροελάχιστες έως ανύπαρκτες. Όχι γιατί μπορεί να μην το έχεις αληθινά μετανιώσει. Αλλά γιατί το πρόσωπο που δείχνεις, δεν πιστεύει ότι θα σταματήσει να υπάρχει. Και δεν τον ενδιαφέρει κιόλας, σε τελική ανάλυση. Οπότε, καλά ξεμπερδέματα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου