Ίσως να το έχεις δει σε ταινίες, ίσως να το έχεις ακούσει και να το ζηλεύεις. Να λες “μακάρι να μπορούσα να το κάνω και εγώ”, να το χαρακτηρίζεις σαν ταξίδι ζωής και ποτέ να μην το παίρνεις απόφαση. Ίσως και να φοβάσαι λίγο. Εμείς μιλήσαμε με τον Νίκο και τον Μάνθο που έχουν κάνει τέτοια eurotrip δύο φορές και όχι μόνο το .......
μέσα μας γέμισε από επιθυμία για ταξίδι και περιπέτεια αλλά μας έδιωξαν μακριά όλες τις αναστολές.
Και τους δύο τους ήξερα από πριν. Είχα την ατυχία να παρακολουθώ στο facebook φωτογραφίες που ανέβαζαν κατά την διάρκεια των δύο eurotrips. Κατά καιρούς είχα ακούσει ιστορίες αλλά ήθελα να μάθω πως και τι. Ήθελα να ακούσω την ιστορία ολοκληρωμένη και να πάρω συμβουλές. Το ραντεβού δόθηκε στις 12:00 στην αυλή του Qawha alcohol. Είχαν φέρει και οι δύο τα εισιτήρια και αναμνηστικά από τα ταξίδια. Ήταν άπειρα. Μιλήσαμε για 2.30 ώρες ασταμάτητα. Ήπιαμε 3 καφέδες ο καθένας και άκουσα ιστορίες μιας ζωής και συμβουλές που πρέπει να ακούσεις κι εσύ. (όπως καταλαβαίνεις δεν θα μάθεις όλες τις ιστορίες).
Όλα ξεκίνησαν τον Οκτώβριο του 2012 “Πήγαμε και πήραμε τα εισιτήρια 3 μέρες πριν. Στον γκισέ ο κύριος ήταν ο κλασσικός Έλληνας καταστροφολόγος ο οποίος ανέφερε όλες τις κακοτοπιές που μπορεί να μας τύχουν. Ξεκινήσαμε και είχαμε τα μάτια μας 14. Ήταν το πρώτο μας ταξίδι. Το πιο πολύ που είχα ταξιδέψει ήταν στο λύκειο που είχαμε φτάσει μέχρι Καστοριά και είδα την ταμπέλα Βουλγαρία” κάπου εδώ σκέφτομαι ότι το μόνο που χρειάζεται για να ξεκινήσεις ένα τέτοιο ταξίδι είναι θάρρος. Θάρρος για να δεις μέρη και να γνωρίσεις κουλτούρες. “Εμένα με εξιτάρει πάρα πολύ αυτό που δεν χρειάζεται να κλείσεις τίποτα. Αγοράζεις μόνο τα εισιτήρια και είσαι έτοιμος”. Ρωτάω τον Μάνθο από που τα αγοράζεις και μου λέει ότι πια γίνεται μόνο online μέσα από site του interrail.
Συμβουλή νο 0: Βάζουν εκπτώσεις ανά περιόδους. Οπότε να κοιτάς συχνά το site.
Μου δείχνουν τα εισιτήρια και παραξενεύομαι-ρωτάω “Είναι ένα πάσο στην ουσία. Υπάρχουν πολλοί τύποι. Εμείς πήραμε το flexible. Αυτό λήγει ή στις 22 ημερολογιακές μέρες ή στις 10 ταξιδιωτικές μέρες. Όχι τα 10 ταξίδια”. Για να καταλάβεις κι εσύ, γιατί ούτε εγώ είχα καταλάβει, αν ξεκινήσω το πρωί και φτάσω την επόμενη μέρα κάπου έχοντας αλλάξει 15 τρένα πάλι μια μέρα θα χρεωθώ. Δεν εξαρτάται από τα ταξίδια αλλά από το πότε θα ξεκινήσεις και που θα σταματήσεις σαν προορισμό. Αυτό είναι η ταξιδιωτική μέρα στο interrail. “Εμείς ουσιαστικά το τραβήξαμε από τα μαλλιά το πάσο. Πήγαμε Βαρκελώνη 3 μέρες πριν αρχίσει το πάσο και φτάσαμε Βελιγράδι όταν έληγε το πάσο και γυρίσαμε Αθήνα αεροπορικώς. Το πάσο δεν σου πληρώνει τα εισιτήρια μέσα στην χώρα σου ή πως θα επιστρέψεις στην χώρα σου”. Κράτα το σαν συμβουλή και αυτό.
“Οι περισσότεροι νομίζουν ότι το interrail είναι ένα τρένο που γυρνάει την Ευρώπη και εσύ παίρνεις αυτό το τρένο και βλέπεις χώρες. Καμία σχέση. Έχουνε κάνει μια ένωση όλες οι σιδηροδρομικές εταιρίες της Ευρώπης και παρέχουν τα τοπικά τους τρένα ώστε να είναι συμβεβλημένα με το interrail. Εσύ αγοράζεις το πάσο και είναι σαν να έχεις για ένα διάστημα εισιτήριο για οποιοδήποτε τρένο, οποιαδήποτε γραμμή της Ευρώπης”.
“Το interrail έχει το εξής πλεονέκτημα. Ξυπνάς το πρωί και θες να ταξιδέψεις. Πηγαίνεις στο σταθμό και βλέπεις ότι έχεις χάσει το τρένο. Δεν σε νοιάζει. Απλά περιμένεις το επόμενο. Δεν έχεις κάποιο εισιτήριο συγκεκριμένο. Εσένα η μόνη σου υποχρέωση είναι όταν αποφασίσεις ότι η συγκεκριμένη μέρα είναι ταξιδιωτική να το γράψεις στο πάσο σου. Η υποχρέωση σου είναι πριν έρθει ο ελεγκτής να έχεις σημειώσει ταξιδιωτική μέρα αλλιώς είναι σα να μην έχεις εισιτήριο”
Eurotrip Vol. 1
Αιγάλεω-Πάτρα-Μπάρι-Ρώμη-Μιλάνο-Βασιλεία-Παρίσι-Λίλ-Βρυξέλλες-Αμβέρσα-Άμστερνταμ-Βερολίνο-Πράγα-Βουδαπέστη-Βουκουρέστι-Κωνσταντινούπολη-Αιγάλεω
Αν ζαλίστηκες με τον γύρο κάτσε να ακούσεις μερικές ιστορίες από το πρώτο ταξίδι. Κάπου ενδιάμεσα θα πετάγονται σαν σταθμοί τρένων μικρές συμβουλές. Να δώσεις προσοχή.
“Στο πρώτο ταξίδι πήραμε κτελ για Πάτρα και μετά πλοίο για Μπάρι. Το πλοίο είναι συμβεβλημένο με το interail και πληρώνεις μόνο τα ναύλα καυσίμων και με δέκα ευρώ περνάς απέναντι”.
Συμβουλή νο1 (οργάνωση): Όσα άτομα και αν είναι οι παρέα, πρέπει ένας να είναι αυτός που θα παίρνει τις αποφάσεις και να κανονίζει.
“Ο σκοπός μας στο πρώτο ταξίδι ήταν να δούμε όλες τις μεγάλες πόλεις. Δεν μείναμε ποτέ στο αρχικό πλάνο. Το budget μας ήταν 50 ευρώ την μέρα. Όλα μέσα. Διαμονή και φαγητό. Εμείς μέναμε μόνο σε hostel και είχαμε μια εφαρμογή που ήταν ηλεκτρονικό πορτοφόλι για να κρατάς έλεγχο εξόδων Αλλά έτσι θυμάσαι και που έχεις πάει (....)
Φτάνουμε στο Μπάρι και μας φάνηκε αδιάφορη πόλη. Αλλά ακούμε κάποια στιγμή μουσική στον δρόμο και αρχίσαμε να περπατάμε. Γενικά μας βοηθούσε η μουσική στα ταξίδια. Όπου ακούγαμε, περπατάγαμε για να την βρούμε και μας έβγαζε ασπροπρόσωπους πάντα”.
Συμβουλή νο 2 (χρέωση ταξιδιωτικής μέρας): Όταν ξεκινήσεις πριν τις 7 το απόγευμα και φτάσεις μετά τις 4 το πρωί τότε χρεώνεσαι την επόμενη ταξιδιωτική και έτσι κερδίζεις μια μέρα. Όλοι αυτοί οι κανόνες υπάρχουν στο site του interrail.
“Πρέπει να περπατήσεις όσο περισσότερο μπορείς. Δεν πήραμε ούτε μετρό, ούτε ταξί, ούτε λεωφορείο. Τίποτα. Όταν περπατάς με τα πόδια σου συμβαίνουν τα καλύτερα. Πιάνεις τον σφυγμό της πόλης. Μετά το Μπάρι πήγαμε στην Ρώμη και μετά από δύο μέρες Μιλάνο. Θέλαμε να πάμε Παρίσι αλλά ήταν μακριά και τελικά βρήκαμε ένα δρομολόγιο μέσω Βασιλείας και από Βασιλεία Παρίσι με TGV. Μας βγήκε ακριβό γιατί πληρώσαμε παραπάνω προμήθεια. Δεν ξέραμε το raildude τότε”.
Συμβουλή νο 3 (το υπέρτατο εργαλείο): Υπάρχει ένα site που λέγεται raildude.net. Χωρίς αυτό δεν μπορείς να κάνει eurotrip. Γράφει όλα τα δρομολόγια, ανταποκρίσεις, συνδέσεις, έξτρα χρεώσεις. Τα πάντα.
“Στο Παρίσι και το λεπτό που αναπνέεις χρεώνεται. Μείναμε στο πιο ακριβό hostel στο Παρίσι και ήταν το χειρότερο”.
Συμβουλή νο 4 (επιλογή hostel): Δύο site για να κλείνεις hostel είναι τοhostelbookers.com και το hostelworld.com “Eμείς κλείναμε όταν ήμασταν στο τρένο μέσω χρεωστικής. Πρέπει να ξέρεις που θα μείνεις. Οι περισσότεροι κοιτάνε την βαθμολογία αλλά δεν είναι αντιπροσωπευτικό. Πρέπει να κοιτάνε τα πόσα reviews έχει το κάθε hostel. Αν ένα έχει 4.000 reviews τότε πρέπει να πας σε αυτό”.
“Για να πάμε στις Βρυξέλλες φάγαμε άπειρες ώρες γιατί δεν μπορούσαμε να συνεννοηθούμε. Η μαγική λέξη ήταν η λέξη απευθείας. Μέχρι εκείνη την στιγμή μας έβγαζαν εισιτήριο για απευθείας και πληρώναμε προμήθεια πολύ μεγάλη για το budget μας. Τελικά βρήκαμε ένα εισιτήριο Παρίσι - Λιλ - Μουσκρόν - Βρυξέλλες. Αν είχαμε πάλι το raildude δεν θα μπαίναμε σε αυτές τις περιπέτειες”.
“Στις Βρυξέλλες γύρισε η τύχη μας. Είχαμε γνωστό εκεί και στην αρχή πήγαμε σε ένα τρομερό jazz bar όπου εμείς με την μπύρα στο χέρι και γυναίκες τριγύρω που δεν τις κοιτάγαμε γιατί ήμασταν ερωτευμένοι με την ατμόσφαιρα. Μετά μας είχαν πει για ένα σπιτικό πάρτι. Τελικά ήταν ένα πάρτι σε ένα παλιό εργοστάσιο σοκολάτας όπου για να μπεις στην είσοδο έριχνες ζάρι και ότι έφερνε πλήρωνες. Το πάρτι γινόταν από καλλιτέχνες τσίρκου. Για τους υπόλοιπους ήμασταν οι τύποι που κάνουν eurotrip και όλοι ήθελαν να μιλήσουν μαζί μας”.
“Πίναμε πολλούς καφέδες και πολλές local μπύρες. Διαλέγαμε αυτή που βλέπαμε να πίνουν οι περισσότεροι. Δεν μπορείς να κάνεις τέτοιο τουρισμό και να δεις όλα τα αξιοθέατα. Εμείς θέλαμε να περπατήσουμε την πόλη, βρίσκαμε παρέα στο hostel το βράδυ για να βγούμε και ρωτάγαμε τους ντόπιους. Το μυστικό είναι να μην ρωτάς που να πάω γιατί ο άλλος θα σου πει όλα τα τουριστομέρη που νομίζει ότι θα σου αρέσουν. Είναι αδύνατο γιατί δεν γίνεται να ξέρει τι σου αρέσει εσένα. Πρέπει να ρωτήσεις που πηγαίνεις εκείνος, που βγαίνει εκείνος και τότε θα σου πει μέρη που δεν θα ξαναδείς ποτέ. Εκεί θα μάθεις πως ζει μια πόλη”
“Στην Πράγα πετύχαμε ένα φεστιβάλ φαγητού. Όλα τα βρίσκαμε περπατώντας (...) Σκέψου ότι την μια μέρα μείναμε στο hostel και πίναμε με τα παιδιά που έμεναν επίσης εκεί και παίζαμε drinking games όπως το never have i ever”.
“Στο δρόμο για Κων/πολη φτάσαμε τελικά με παρέα 5 ατόμων. Μείναμε στο hostel με έναν Αργεντινό τον Τζερόνιμο ο οποίος ήταν αρχιτέκτονας και πούλησε το αμάξι του για να κάνει τον γύρο της Ευρώπης. Κάναμε πολύ παρέα και όταν ήρθε στην Ελλάδα τον φιλοξενήσαμε εμείς. Τώρα ήρθε η μάνα του για διακοπές και μας έστειλε δώρα, και την έπιασαν τα κλάματα”.
Τέλος Eurotrip vol. 1
Τους ρωτάω πως ήταν σαν πρώτη εμπειρία “Αυτό ήταν το 2012 και ήταν πολύ κουραστικό αλλά σε γεμίζει απόλυτα, σε κάνει πιο ώριμο, πιο σοφό” μου είπε ο Μάνθος ενώ ο Νίκος “Μάθαμε να λέμε αντίο ξέροντας ότι κάποιον δεν θα τον ξαναδούμε ποτέ. Δενόσουν αλλά ήξερες ότι έλεγες αντίο και ήταν αντίο”. Κάπου εκεί κοιτάχτηκαν και γέλασαν, πριν αρχίσουν να μου λένε την ιστορία στο μετρό της επιστροφής στο σπίτι “Έχουμε πάρει το μετρό για να γυρίσουμε Αιγάλεω με τουπέ ότι κάναμε eurotrip και είμαστε τρομεροί. Εκεί φάγαμε μια τεράστια σφαλιάρα. Μας έπιασε την κουβέντα μια κυρία που τελικά είχε γυρίσει όλα τα μικροχωριά της Ευρώπης. Και αυτό είναι το σαράκι του ταξιδιώτη. Όσο πιο πολύ ταξιδεύεις, τόσο πιο πολύ σε τρώει ότι δεν έχεις δει τίποτα”.
Eurotrip vol. 2
Αθήνα-Βαρκελώνη-Σέμπερε-Μονπελιέ-Μασσαλία-Κάννες-Νίκαια-Μονακό-Πίζα-Φλωρεντία-Βενετία-Μόναχο-Σάλτζμπουργκ-Βιέννη-Μπρατισλάβα-Λιουμπλιάνα-Ζάγκρεμπ-Βελιγράδι-Αθήνα
Στην Βαρκελώνη έφτασαν τρεις μέρες πριν χρεώσουν την πρώτη τους μέρα. Εκεί γνώρισαν τον Σαλβαδόρ στο Salvador Cafés Μagnifico και έκαναν μαζί cupping (δοκιμή καφέ). Ο Σαλβαδόρ τους είπε και που να πάνε μετά στην πόλη “Οι πληροφορίες είναι τζάμπα αλλά είναι και πανάκριβες. Είναι πραγματικά ο χρυσός του ταξιδιώτη”.
Συμβουλή νο 5 (πλάνο ημέρας): Πρέπει το πρωί που θα ξεκινήσεις να έχεις ένα πλάνο. Αλλά εκεί αρχίζεις μιλάς και βρίσκεις τα επόμενα που θα επισκεφτείς.
“Υπάρχει δυνατότητα να πας από Βαρκελώνη στην Μασσαλία καρφωτός, αλλά δεν είναι αυτό το interrail. Θα πάρεις το τοπικό τρένο, να αλλάξεις στο Σέμπερε, θα σταματήσεις Μονπελιέ και θα πιεις έναν καφέ και μετά θα φτάσεις Μασσαλία και θα έχεις δει ένα σωρό χωριά στο ενδιάμεσο(...) Εμείς θέλαμε να πετύχουμε το καρναβάλι της Βενετίας. Αλλά δεν το προλαβαίναμε και τελικά πετύχαμε το καρναβάλι της Νίκαιας. Καμία σχέση με το δικό μας. Εντελώς αδιάφορο, μόνο τα άρματα άξιζαν. Πάμε μετά στο hostel και είχε εκείνη την ημέρα το Ολυμπιακός - Παναθηναικός. Ήταν την ημέρα του 0-3 και είχαμε μάθει σε δύο ξένους που έμεναν εκεί ελληνικά συνθήματα και φωνάζαμε μαζί”.
Συμβουλή νο 6 (κίνδυνοι σε hostel): Κάθε ταξιδιώτης πρέπει να ξέρει ότι όπως φοβάσαι ο ίδιος μην σε κλέψουν έτσι φοβάται και ο άλλος. Οπότε αυτό αυτόματα δημιουργεί ειρήνη. Εμείς στο δεύτερο ταξίδι αφήναμε τα πράγματα χύμα. Τι να σου πάρει; Ρούχα; Είναι καλύτερο στο hostel να είσαι με πολλά άτομα. Και επειδή είμαστε πιο φασαριόζοι και για λόγους ασφάλειας. Και μόλις φτάναμε συστηνόμασταν κατευθείαν για να γνωριστούμε.
“Μονακό πήγαμε με λεωφορείο και δεν χρεώσαμε ταξιδιωτική μέρα. Εννοείται περπατήσαμε την διαδρομή του Grand Prix και πήγαμε Καζίνο. Γυρίσαμε στην Νίκαια και μείναμε στο hostel και μας είπε η υπεύθυνη ότι θα μείνουμε μέσα να μαγειρέψουμε. Και κάθε ένας από τα 25 άτομα να έχει φτιάξει φαγητά από τον τόπο του. Εμείς είχαμε φτιάξει σουβλάκια και τζατζίκι, οι Ιταλοί είχαν φτιάξει πάστα, μια Γαλλίδα είχε φτιάξει σπιτικό τυρί και οι Ισπανοί μπρουσκέτες. Υπήρχε και μια κιθάρα και παίζαμε. Ξαφνικά τραγούδαγαν όλοι ελληνικά. Τέτοιες στιγμές είναι που αξίζουν σε ένα eurotrip”
Συμβουλή νο 7 (ρούχα): Παίρνεις βασικά ρούχα. Πρέπει όλα σου τα ρούχα να πηγαίνουν με όλα. Δεν φτιάχνεις ένα ντύσιμο. Παπούτσια ένα για περπάτημα και ένα starάκι για το βράδυ. Η εποχή παίζει ρόλο στα ρούχα που θα διαλέξεις. Οι καλύτερες εποχές είναι φθινόπωρο και Άνοιξη. Πάρε τα ρούχα που φόρεσες την τελευταία εβδομάδα. Πας για να ζήσεις, όχι για να κάνεις dolce vita. Τα ρούχα τα διπλώνεις ρολό και με λαστιχάκι γιατί δεν τσαλακώνονται. Βασικό είναι οι βιταμίνες γιατί εξαντλείσαι πολύ.
“Tο Σάλτζμπουργκ πραγματικά είναι η πόλη που δεν γίνεται τίποτα. Είναι η πόλη που βγήκε από την τουριστική χιονόμπαλα. Βγήκαμε όμως και βρήκαμε πάλι Έλληνες. Ήταν δύο κοπέλες που μέναμε στο ίδιο hostel. Εκεί πήγαμε σε ένα καφέ και αρχίζουμε και μιλάμε και βρήκαμε κοινούς γνωστούς με τον ιδιοκτήτη. Του λέμε για το ταξίδι μας και το μέλλον του. Θα πάμε εκεί και εκεί. Εκείνος όχι μόνο μας είπε που να πάμε αλλά πήρε και τηλέφωνο στα καφέ που μας είχε πει και μας ήξεραν ως “the greeks”. Στην Βιέννη σε όποιο καφέ πηγαίναμε μας περιμένανε”.
“Η Μπρατισλάβα είναι τρομερή πόλη, πολύ φτηνά ποτά και τρομερές γυναίκες. Το ίδιο συμβαίνει και στο Βελιγράδι. Εκεί πήγαμε και είδαμε Παρτιζάν - Μακάμπι την χρονιά που το πήρε η Μακάμπι και νίκησε η Παρτιζάν στο τέλος. Με ανατροπή”
Τέλος Eurotrip vol. 2
Κάπου εκεί έμεινα να χαζεύω τα εισιτήρια και τις κάρτες από τα καφέ και τα μαγαζιά που είχαν γυρίσει. Ο Νίκος μου λέει “Ο καθένας πριν επιστρέψει στην χώρα του τα πράγματα που χρειάζεται για το ταξίδι τα μοιράζει. Είναι τέτοια η αλληλεγγύη που δημιουργείται ανάμεσα σε ταξιδιώτες” ενώ ο Μάνθος μου δείχνει φωτογραφίες-βίντεο και μου λέει “Αν έχεις πάει 5 ταξίδια δεν είσαι ταξιδιώτης. Ταξιδιώτης γίνεσαι με το eurotrip. Το eurotrip σου διευρύνει το μυαλό. Σου αλλάζει την νοοτροπία. Φοράς ένα backpack και αρχίζεις και περπατάς”. Κοιτάω το ρολόι και έχουν περάσει 3 ώρες και θα μπορούσαμε να μιλάμε άλλες τόσες. Σκέφτομαι ότι αν σε γεμίζει τόσο πολύ να ακούς ιστορίες για τέτοια ταξίδια, πόσο επιδρά πάνω σου το να κάνεις ένα τέτοιο ταξίδι. Στο τσακ ήμουν να κλείσω εισιτήρια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου