Υπάρχει λογική στην επιλογή του ποιού θα ερωτευτούμε;Και πολύ περισσότερο, στην απόφαση μας ποιόν θα επιλέξουμε για μια σοβαρή σχέση; Και αν υπάρχει, τότε γιατί συνεχίζουμε να κάνουμε τις λάθος επιλογές;
Αν από την άλλη πλευρά η Carrie Bradshaw ήμασταν εμείς, ή ακόμη χειρότερα αν είμαστε εμείς, τότε θα καταριόμασταν όλους τους υπόλοιπους που δεν καταλαβαίνουν πως η απόφαση μας είναι απλά ολόσωστη, μέσα στην παραφροσύνη της.
Αλήθεια, είναι;
Λίγα λόγια για τους βασικούς ήρωες του κειμένου
Ο Aiden είναι ώριμος, γλυκός, αρρενωπός, με άλλα λόγια μοιάζει σαν τα παλικάρια από τα εξώφυλλα των Άρλεκιν και θυμίζει πολύ τον τέλειο άντρα έτσι όπως τον ονειρεύεται, αναζητά και ποτέ δεν βρίσκει κάθε κοπέλα. Είναι εκείνος που θα βοηθήσει τις φίλες σου, εκείνος που θα σου δώσει κλειδί του διαμερίσματος του και έπειτα θα σου ζητήσει να συζήσετε. Εκείνος που δεν φοβάται την δέσμευση, που θα σε γεμίζει φιλιά, θα ενδιαφέρεται για την μέρα σου και για τοδώρο που θα κάνεις στο γάμο της κολλητής σου.
Με τα πολλά, την έχεις την εικόνα μην επεκτείνομαι…
Και στην απέναντι όχθη έχουμε τον άντρα που η καθεμία από εμάς θα ερωτευτεί και θα μισήσειτουλάχιστον μια φορά στη ζωή της. Είναι εκείνος που θα σε σαγηνεύσει, θα σε διεκδικήσει και μετά θα αποφασίσει να σε βάλει στο πάγο. Θα φεύγει και θα γυρνάει με δική του πρωτοβουλία, θα αποτελεί άλυτο γρίφο, θα βγάζει στην επιφάνεια τον χειρότερο εαυτό σου και θα σε θέλει μόνο όταν δεν θα μπορεί να σε έχει, αλλά ακόμα και τότε δεν θα σε διεκδικεί. Και γιατί να το κάνει άλλωστε, τζάμπα κόπος, αφού θα πέσεις στην αγκαλιά του έτσι κι αλλιώς. Και ερχόμαστε στο κρίσιμο ερώτημα.
Γιατί να προτιμήσουμε τον Mr. Big και όχι τον Aidan;
Γιατί έκανε το ίδιο τραγικό λάθος η ίδια η Carrie Bradshaw; Και τέλος, γιατί τελικά συμφωνούμεμε την απόφαση της; Βασανιζόμαστε, κλαίμε στα πατώματα με παγωτό και Καρρά (καμία έκπληξη πώς αυτά τα δυο συνδυάζονται άψογα!), αναρωτιόμαστε, παρέα με τον άρχοντα της νύχτας, ποιος μας καταράστηκε και ψάχνουμε να βρούμε αυτό το ένα, το καλό παιδί.
Τον βρίσκουμε, τον κάνουμε να μας ερωτευτεί, τον ερωτευόμαστε και εμείς, αλλά ποτέ αρκετά ώστε να συγκρατηθούμε και να πούμε το επαναστατικό «Όχι», όταν ο ακατανόμαστος μάθει τα καμώματα μας και επιστρέψει, τάχα μου μετανοιωμένος.
Τον πιστεύουμε, αφήνουμε στον άλλον όσο παγωτό μας περίσσεψε και αέρας στα πανιά μας.
Μετά από καιρό, τα ίδια πάλι, μετανοιωμένες γυρνάμε πίσω στο καλό το παιδί και εκείνος αντί για δεύτερη ευκαιρία μας παίρνει δώρο καινούργιο παγωτό και το νέο άλμπουμ του Παντελίδη.
Τα θέλαμε, τα πάθαμε!
Γιατί, ας είμαστε ειλικρινής, μια σχέση δύσκολα κρατιέται όταν λείπει το πάθος. Όταν κοιτάς τον άλλον και στα μάτια του ψάχνεις κάποιον άλλον. Όταν δεν νοιώθεις δική του και όταν δεν νοιώθεις εκείνον δικό σου. Όταν δεν είσαι ολοκληρωτικά ερωτευμένη μαζί του και πολύ χειρότερα όταν είσαι τόσο ολοκληρωτικά ερωτευμένη με κάποιον άλλον.
Ναι, ο άλλος είναι κακός, ψυχρός, ανάποδος.
Είναι ο διάβολος μεταμορφωμένος. Είναι… πολλά είναι, αλλά εκτός από αυτά είναι κι εκείνος που σε κάνει να τρέμεις. Εκείνος που μαζί του νοιώθεις ολόκληρη. Εκείνος που μέσα από την καταστροφή που σου χαρίζει σε αφθονία, σου δίνει ζωή. Έντονη, ολοκληρωτική και άξια να την ζήσεις. Κυρίως όμως επιμένεις γιατί έχεις αυτή την ελπίδα πως, δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα αλλάξει.
Σου έχω νέα! Δεν θα αλλάξει.
Γιατί δεν πρόκειται για τηλεοπτική σειρά, αλλά για την αληθινή ζωή και κυρίως γιατί κανένας ποτέ δεν άλλαξε όταν δεν μας έχασε. Γιατί δεν πρόλαβε ποτέ να μας εκτιμήσει. Αν είναι αλήθεια το ρητό που λέει πως «εκτιμάς κάτι μόνο όταν το χάσεις», οι ευκαιρίες που του έδωσες δεν αποτέλεσαν ποτέ αφορμή για να σε χάσει και να σε εκτιμήσει. Και αν, λέμε αν, όντως είχες φύγει δεν θα μάθαινες ποτέ αν όντως άλλαξε. Κοινή λογική και επίσης αναπόφευκτο γεγονός πως ότι και αν κάνεις εκείνος θα παραμείνει Mr. Big και μετά το τέλος της σειράς και εσύ θα χάσεις τον Aidan γιατί ήσουν αρκετά αφελής να πιστέψεις πως είσαι η Carrie Bradshaw.
Ο εκάστοτε Mr. Big δεν θα γίνει ποτέ ο άντρας που θα ήθελες να έχεις δίπλα σου.
Γιατί οι άνθρωποι σπάνια αλλάζουν και τις περισσότερες φορές γίνονται χειρότεροι από ότι ήταν. Επίσης όμως και ο εκάστοτε Aidan δεν θα γίνει ποτέ Mr. Big, που σημαίνει πως όσο ερωτευμένη κι αν είσαι μαζί του, στην ουσία θα λιώνεις μόνο για τον πρώτο.
Η αλήθεια είναι λοιπόν πως η απόφαση είναι δύσκολη και καθαρά υποκειμενική.
Θέλεις πάθος; Ξέρεις που να απευθυνθείς; Θέλει ψυχική ηρεμία και μια σχέση της προκοπής; Έχεις το τηλέφωνο του.
Εγώ θα κλείσω απλά λέγοντας πως η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς και πως (η αγαπημένη μου ατάκα όλων των εποχών) το πάθος από το λάθος απέχει ένα γράμμα!
galsnguys
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου