Αρκετή δουλειά είναι αλήθεια ότι έγινε και στον παιδικό σταθμό, αφού ο γιος μου ήρθε και μας ζήτησε να το γράψουμε, πολλές μέρες πριν εμείς αρχίσουμε να τον βάζουμε σε αυτό το mood, δηλαδή φέτος πρέπει να στείλουμε γράμμα στον Άγιο Βασίλη για να σου φέρει δώρο, διότι πέρυσι (που ήταν μόλις 2.5 ετών) του τα είπαμε όλα προφορικά (του Άγιου Βασίλη).
Πήραμε, λοιπόν, ωραίο κόκκινο χαρτί, λευκό φάκελο και πάνω του κολλήσαμε όλα όσα χριστουγεννιάτικα αυτοκόλλητα είχαμε στο σπίτι. Ευτυχώς που η διεύθυνση είναι γνωστή, γιατί αλλιώς δεν θα ξέραμε που να γράψουμε "Προς Άγιο Βασίλη, Βόρειος Πόλος".
Καθίσαμε λοιπόν στο τραπέζι της κουζίνας σε σούπερ χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα στο σπίτι, δέντρο, φωτάκια, Ρούντολφ το ελαφάκι, γλυκά, μπάλες και ζαχαρωτά, όπου υπάρχει χώρος από τα παιχνίδια (ναι, τα έχουμε πει είναι πολλά τα παιχνίδια μάνες) και αρχίσαμε: "Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη...".
- Να του πούμε τι κάνεις, πώς είσαι;
(Σκέφτεται)
- Ναι.
- Ωραία.
Συνεχίζουμε το γράμμα. "Τι κάνεις; Πώς είναι εκεί στο Βόρειο Πόλο, που είναι το σπίτι σου, έχει κρύο; Ήμουν πολύ καλό παιδάκι φέτος". Σταματάω για να εξηγήσω τον λόγο που γράφουμε κάτι τέτοιο.
- Ξέρεις, Γιώργο ο Άγιος Βασίλης φέρνει δώρα στα παιδάκια που είναι καλά, που δεν κάνουν πολλές αταξίες, δεν χτυπάνε, δεν πετάνε τα παιχνίδα, δεν πετάνε το φαγητό κάτω...
- Εγώ, μόνο μια φορά φέτος, μόνο μια φορά (και η φωνή του άρχισε να υψώνεται) πέταξα τα παιχνίδια μου, αλλά μετά τα μάζεψα με τον μπαμπά. Μόνο μια.
- Μία, δεν πειράζει. Νομίζω θα σε συγχωρήσει ο Άγιος Βασίλης. Τι να του γράψουμε να σου φέρει;
- Μια στολή Μίκυ.
Το στυλό μου έπεσε από τα χέρια. Σκέφτομαι. Μεγάλη παύση από μέρους μου. Τόση χριστουγεννιάτικη προετοιμασία στο σχολείο... Λαμπιόνια, γιρλάντες, σοκολατένια μπισκοτάκια σε σχήμα χριστουγεννιάτικου δέντρου παντού σκορπισμένα ψιχουλάκια στο σαλόνι του σπιτιού μας και ο γιος μου θέλει να του φέρει ο Άγιος Βασίλης στολή Μίκυ; Κάτι δεν έχουμε κάνει καλά εδώ πέρα.
- Μωρό μου, για τις Απόκριες;
Με κοιτάει με αυτά τα μάτια σαν να ήθελε να μου πει, γιατί τι πειράζει, αλλά μάλλον η δική μου ματιά δεν του αφήνει κανένα περιθώριο.
- Όοοοχιιιι για τις Απόκριες, για τα Χριστούγεννα.
Ειλικρινής. Τα Χριστούγεννα δεν έρχεται ο Άγιος Βασίλης; Ε, πότε να του φέρει την στολή Μίκυ; Τις Απόκριες; Δίκιο έχει το παιδί, τι τις θέλω τις διευκρινίσεις;
- Μήπως την στολή του Μίκυ την θέλεις για τις Απόκριες, όπως φόρεσες την στολή του Spiderman;
- Όχι, σαν αυτή που έχει ο Γιώργος ο Σοφιός στο σπίτι του.
Αχά! Θυμήθηκα. Την είχα δει. Σαν αυτή την στολή Μίκυ - πιτζάμα που η μαμά Σοφιού (συμμαθητή του Γιώργου), φοράει στο γιο της το βράδυ στον ύπνο για να μην κρυώνει... Μάλιστα. Έχουμε κι εμείς τέτοια; Οχι. Τραμ σαν του Γιώργου του Σοφιού έχουμε, ελικόπτερο έχουμε, τουβλάκια έχουμε, τρένο έχουμε, στολή τέτοια Μίκυ δεν έχουμε. Ουφ. Όλα εντάξει. Το έχουμε καταφέρει εγώ και ο πατέρας του παιδιού μου. Άλλο οι Απόκριες και άλλο τα Χριστούγεννα.
- Μήπως αντί την στολή του Μίκυ θα ήθελες και κάτι άλλο; Μήπως να γράψουμε ότι θες και κανένα παιχνίδι;
Τι με κοιτάτε που δεν το πετύχαμε με την μία; Φαντάζεστε να του παίρναμε μια στολή Μίκυ - πιτζάμα αντί για παιχνίδι; Μπορείτε να φανταστείτε την σκηνή κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο; Εγώ επειδή μπορώ, κάνω σαν να μην άκουσα για την στολή Μίκυ.
- Ναι, μια κιθάρα!
Ουφ, την είχε ξεχάσει την στολή.
- Τέλεια, μια κιθάρα !
- Μια κιθάρα, πλαστική που μπορώ να την χτυπάω κάτω και έχει μέσα δυο μπάλες που κουνιούνται και φαίνονται.
Τόσο δύσκολο ήταν και για την μάνα μου να γράψουμε το πρώτο μου γράμμα στον Άγιο Βασίλη; Κιθάρα με μπάλες που κουνιούνται και φαίνονται; Που να την βρω η γυναίκα; Πρέπει να μάθω περισσότερα.
- Την έχεις δει στην τηλεόραση;
- Όχι στο όνειρό μου. Την είδα στο όνειρό μου. Είναι πλαστική και μπορώ να την πιάνω και να μην είναι σκληρή.
Νομίζετε ότι σας γράφω λογοτεχνία; Ψέμματα; Εσείς δοκιμάσατε να γράψετε ποτέ γράμμα στον Άγιο Βασίλη με ένα παιδί 3.5 ετών; Θα ψάξω για την κιθάρα, τι άλλο να τον ρωτήσω; Κάτι θα βρω σχετικό. Μπορεί και δύο... Δύο δώρα είναι πάντα καλύτερα από ένα. Κάτι θα κάνουμε με τον πατέρα του.
- Ωραία, μια κιθάρα, λοιπόν, θα του γράψουμε ότι θέλεις.
Προσπάθεια Νο2
Εννοείται ότι το γράμμα προς τον Άγιο Βασίλη δεν το γράψαμε μια φορά. Διότι ο γιος μου εκτός από την στολή που δεν ήθελε πια και για την κιθάρα που ήταν σίγουρος, άλλαξε γνώμη, μια φορά στο μπάνιο, την άλλη λίγο πριν κοιμηθεί, όταν τον ρώτησε η γιαγιά τι θέλει και όταν τον πήρε ο νονός για το δώρο του τα Χριστούγεννα... Γενικά, πάντως το θέμα τον απασχολούσε πολύ.
Μια άλλη φορά γράψαμε...
- Γράψε 6, 5, 10...
- Αυτοί μωρό μου είναι αριθμοί. Αριθμούς θα στείλουμε στον Άγιο Βασίλη;
- Ναι, αριθμοί. 4, 5.
- 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12. Καλαματιανό;
Πολύ καλό χιούμορ, αλλά πολύ Γούντι Άλεν για ένα τόσο μικρό παιδάκι. Ντροπή.
- Μαμά, ο Άγιος Βασίλης ξέρει να διαβάζει;
Καλά που δεν με ρώτησε αν υπάρχει.
- Φυσικά, μωρό μου, αλλά στο γράμμα που του στέλνουμε θα διαβάσει τι δώρα θέλει να μας φέρει τα Χριστούγεννα. Εμένα, εσένα, του μπαμπά, του παππού...
- Του Γιώργου του Σοφιού, του Κωνσταστίνου του Γουρνάκη, της Φαίδρας...
Της Φαίδρας; Ποια είναι αυτή; Είναι καλή για τον γιο μου;
- Τι να του φέρει του παππού;
- Ένα πουκάμισο.
- Του άλλου παππού;
- Πουκάμισο και του Μπουζαλά.
- Στις γιαγιάδες;
- Μια ζακέτα.
- Στη μαμά;
- Μια ζακέτα.
Δηλαδή, μαμά και γιαγιάδες στην ίδια κατηγορία. Μια παύση εδώ, να πάρω τα ίδια χάπια για την πίεση που παίρνει και η μάνα μου. Ζακέτα; Ίδιο δώρο με τις γιαγιάδες; Το δέρμα μου έχασε την λάμψη του; Γέρασα;
Ας είμαι αισιόδοξη. Ο γιος μου απλά κουράστηκε. Και πολύ έκατσε εδώ που τα λέμε. Τον άφησα να πάει να παίξει και πήρα από πάνω του το "άγχος"των δώρων για την οικογένειά μας.
Το γράμμα, ένα από αυτά, το βάλαμε στο φάκελο με τα αυτοκόλλητα και το πήγε με τον μπαμπά του στο ταχυδρομείο. Από εκείνη την ημέρα και μετά, τσεκάρει τις κάλτσες στο τζάκι και λέει: για να δούμε ήρθε ο Άγιος Βασίλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου