Προσοχή στη φαγούρα χωρίς εξανθήματα! Μπορεί να οφείλετε σε σοβαρές ασθένειες!

Η φαγούρα συνήθως οφείλεται στο τσίμπημα κάποιου εντόμου ή σε αλλεργία και συνοδεύεται από διακριτά εξανθήματα στην επιδερμίδα. Τι σημαίνει όμως αν νιώθουμε την ανάγκη να ξύσουμε το δέρμα μας χωρίς να υπάρχει κάποιος προφανής λόγος;

Στον ιατρικό χώρο, το φαινόμενο είναι γνωστό με την ονομασία pruritus sine materia, δηλαδή κνησμός άγνωστης αιτιολογίας. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά δυσάρεστο σύμπτωμα, καθώς είναι δύσκολο να βρεθεί η υποκείμενη αιτία του και επομένως να χορηγηθεί αποτελεσματική αγωγή για την αντιμετώπισή του.

Η φαγούρα μπορεί να οφείλεται σε δερματοπάθεια που δεν εκδηλώνεται με ορατά σημάδια, αλλά δεν αποκλείεται να αποτελεί σύμπτωμα δυσλειτουργίας εσωτερικού οργάνου, μεταβολικής ή ενδοκρινικής διαταραχής, ψυχικής νόσου ή λοίμωξης.

Μερικές από τις συνηθέστερες αιτίες της φαγούρας είναι οι εξής:

1. Χρόνια νεφροπάθεια: Περίπου το 50% των ασθενών που πάσχουν από χρόνια δυσλειτουργία των νεφρών εκδηλώνουν αυτόν τον τύπο φαγούρας. Δευτεροπαθείς δερματικές αλλοιώσεις μπορεί να προκύψουν από το έντονο ξύσιμο.

2. Χολόσταση: Εκδηλώνεται όταν η χολή δε μεταφέρεται από το συκώτι στο τμήμα του λεπτού εντέρου που ονομάζεται δωδεκαδάκτυλος. Συνήθως η φαγούρα ξεκινά από τα άκρα και επεκτείνεται στο υπόλοιπο σώμα.

3. Παθήσεις του ενδοκρινικού: Η φαγούρα μπορεί να είναι αποτέλεσμα θυρεοτοξίκωσης, πιθανότατα λόγω αυξημένης ροής αίματος, ή υποθυρεοειδισμού, λόγω της αυξημένης ξηρότητας του δέρματος.

4. Παθήσεις αιματολογικής φύσεως: Η φαγούρα εκδηλώνεται στο 50% των ασθενών με πολυερυθραιμία (πολυκυτταραιμία), συνήθως μετά την επαφή με το νερό. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, σχετίζεται με τα αυξημένα επίπεδα ισταμίνης στο αίμα. Η φαγούρα μπορεί να αποτελεί επίσης ένδειξη λευχαιμίας.

5. Λοίμωξη από τον ιό HIV: Η φαγούρα μπορεί να αποτελεί πρώιμη ένδειξη της λοίμωξης ή να προκύπτει από επιπλοκές σε εσωτερικά όργανα έπειτα από τη λοίμωξη από τον HIV.

6. Ψυχογενή αίτια: Η φαγούρα είναι συχνά ψυχοσωματικό σύμπτωμα του χρόνιου άγχους.

Ο θεράπων ιατρός θα πρέπει να εξετάσει αναλυτικά το ιστορικό του ασθενούς και να ενημερωθεί σχετικά με την ένταση, τη συχνότητα και τη διάρκεια του συμπτώματος ώστε να έχει μια πλήρη εικόνα και να προχωρήσει στις κατάλληλες διαγνωστικές εξετάσεις.

πηγη