Το κλάμα συνήθως σχετίζεται με κάτι λυπηρό, αλλά πολλές φορές τα δάκρυα κυλούν από τα μάτια του ανθρώπου ακόμα και όταν τον κατακλύζουν συναισθήματα χαράς. Η επιστημονική γνώμη αναφέρει πως οι άνθρωποι κλαίνε όταν επιζητούν βοήθεια ή ανακούφιση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το κλάμα των μωρών που μπορεί να ελαττώνεται με την πάροδο των χρόνων αλλά δεν εξαλείφεται.
Πολλές φορές μάλιστα κλαίμε για να αποφύγουμε μια επίθεση. Έρευνες έδειξαν ότι τα δάκρυα μιας γυναίκας μπορούν να σταματήσουν τους άνδρες από το είναι επιθετικοί και κακοί. Αυτή η απόδειξη ίσως μπορεί να συνδεθεί με ένα κοινό στερεότυπο που γνωρίζουν όλοι και θέλει τις γυναίκες να κλαίνε περισσότερο από τους άντρες. Ισχύει όμως αυτό; Και αν ναι, γιατί;
Σύμφωνα με κείμενο που συνέταξε ο Ad Vingerhoets, καθηγητής κλινικής ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο του Τίλμπουρκ, στην Ολλανδία, οι γυναίκες όντως κλαίνε περισσότερο καθώς η ορμόνη προλακτίνη, που έχουν, φαίνεται πως μειώνει την αντίσταση στα συναισθήματα. Από την άλλη πλευρά οι άντρες φαίνεται πως αντιστέκονται στο κλάμα εξαιτίας της τεστοστερόνης, που τους βοηθάει να ελέγχουν τα συναισθήματά τους. Επιπλέον οι γυναίκες έχουν πιο δυνατό το αίσθημα της κατανόησης και της φροντίδας άρα μπορούν πιο εύκολα να βρεθούν σε καταστάσεις υψηλής συναισθηματικής φόρτισης. Τέλος οι άντρες συνήθως προσπαθούν να κρατήσουν τα δάκρυα τους, ενστικτωδώς, για να φανούν πιο δυνατοί.
Ίσως είναι πιο συνηθισμένο οι άντρες (χωρίς όμως να αφήνουμε εκτός τις γυναίκες) να κλαίνε σε περιπτώσεις χαράς. Οι επιστήμονες, όμως, διαφωνούν με την λογική των «δακρύων χαράς», καθώς υποστηρίζουν πως κλαίμε γιατί υποσυνείδητα σκεφτόμαστε κάτι λυπηρό. Για παράδειγμα στον γάμο ίσως κλαίμε γιατί τελειώνει μια συγκεκριμένη φάση της ζωής μας. Το να εκφράζεται με δάκρυα όμως η αδυναμία του να μεταφερθούν επαρκώς τα συναισθήματα που τρέφουμε σε τέτοιες περιπτώσεις δεν είναι καθόλου απίθανο.
Είναι, όμως, βλαβερό για την υγεία μας το κλάμα;
Τελικά μάλλον όχι, καθώς διεγείρει το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα το οποίο είναι υπεύθυνο για την χαλάρωση. Επίσης απελευθερώνει φυσικές χημικές ενώσεις (οποιωειδή), που επηρεάζουν τα συναισθήματα μας όπως η ευχαρίστηση, και μια ορμόνη (οξυτοκίνη) που συνδέεται με την τάση μας για τρυφερή σύνδεση με τους γύρω μας, με την εμπιστοσύνη αλλά και τη μείωση του άγχους. Το μεγαλύτερο όφελος βέβαια συνδέεται με την υποστήριξη που μας δίνουν οι άλλοι ως συνέπεια του κλάματος μας.
Τέλος ο Ad Vingerhoets, που είναι και εκδότης του Emotion Regulation and Well-Being, αναφέρει ότι, με το να κρατάς τα δάκρυα σου δεν κάνεις καλό στον εαυτό σου και προειδοποιεί πως τα συνεχόμενα αρνητικά συναισθήματα μπορεί όντως να υποσκάψουν την υγεία σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου