Το να είναι κανείς σε θέση να αναπνέει κάτω από το νερό έχει από καιρό μια γοητεία για την ανθρωπότητα, αλλά οι φιάλες οξυγόνου κλέβουν κάτι από το συγκεκριμένο όνειρο. Πάντως είναι πολύ πιθανό, σύντομα να μη χρειαζόμαστε ειδικές μάσκες, χάρη στη δημιουργία του «Aquaman crystal», ή για να χρησιμοποιήσουμε τη σωστή ονομασία του:
«[{(bpbp)Co2II(NO3)}2(NH2bdc)](NO3)2 * 2H2O».
Μόλις ένας κουβάς με δέκα λίτρα από τον συγκεκριμένο κρύσταλλο, είναι αρκετός για να απορροφήσει το οξυγόνο από ένα δωμάτιο ενώ μπορεί να απορροφά και να απελευθερώνει οξυγόνο πολλές φορές χωρίς να χάνει την ιδιότητά του. «Είναι σαν να βουτάς ένα σφουγγάρι σε νερό, να το σφίγγεις για να φύγει και μετά να κάνεις πάλι το ίδιο ξανά και ξανά» σημειώνει η Christine McKenzie του Syddansk Universitet.
Το υλικό είναι σε θέση να αποθηκεύσει οξυγόνο σε πολύ μεγαλύτερη ποσότητα από ότι μια φιάλη, που σημαίνει ότι θα είναι σαφώς μικρότερο σε μέγεθος, ελαφρύτερο για να αποθηκευτεί και σιγά σιγά να απελευθερώσει οξυγόνο όταν τίθεται κάτω από ένα μικρό ποσό θερμότητας. Μετά την απορρόφησή, το οξυγόνο παραμένει αποθηκευμένο μέχρι να χρειαστεί η απελευθέρωσή του, η οποία γίνεται μέσω χαμηλής θέρμανσης του υλικού ή υποβολής του σε χαμηλές πιέσεις οξυγόνου.
Η McKenzie θεωρεί πως ο κρύσταλλος θα μπορούσε να είναι πολύτιμος σε ασθενείς με καρκίνο των πνευμόνων οι οποίοι αναγκάζονται να μεταφέρουν φιάλες ή σε δύτες «οι οποίοι θα μπορούν μια μέρα να αφήσουν στο σπίτι τους τοις φιάλες τους και αντ’ αυτού να λαμβάνουν οξυγόνο από το υλικό αυτό», λέει χαρακτηριστικά, «Λίγοι κόκκοι περιέχουν αρκετό οξυγόνο για μια ανάσα, και καθώς το υλικό μπορεί να απορροφήσει οξυγόνο από το νερό γύρω από το δύτη και να το παρέχει σε αυτόν, ο δύτης τότε δεν θα χρειάζεται να φέρει περισσότερους παρά ελάχιστους κόκκους κρυστάλλου», αναφέρει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου