Οι ελληνίδες surfer που δαμάζουν τα κύματα!

Οι σέρφερ Έφη Βρακά και Ελισάβετ Μαυράκη βρήκαν το νόημα της ζωής σε ένα tube. «Eίτε ραϊντάρω το κύμα είτε το περιμένω να έρθει αδειάζει το μυαλό μου», λέει η Ελισάβετ κοιτάζοντας τη θάλασσα. «Κι εγώ .......
...... είμαι άνθρωπος που σκέφτομαι υπερβολικά, σε βαθμό που κάνω κακό στην υγεία μου. Το νερό μου ξεπλένει όλες τις σκέψεις», συμπληρώνει η Έφη καθώς ετοιμάζει τη σανίδα της για να μπει στο νερό. Η Έφη Βρακά και Ελισάβετ Μαυράκη είναι οι μoναδικές Ελληνίδες σέρφερ που έχουν βγει από τα ελληνικά χωρικά ύδατα, έχουν καβαλήσει αληθινά δύσκολα κύματα και έχουν αναμετρηθεί με επαγγελματίες σέρφερ στη Μεσόγειο, την Ασία και την Καλιφόρνια.

Το 2013 η Έφη συμμετείχε στο Asian Surfing Championship στις Φιλιππίνες όπου ήρθε 7η ανάμεσα σε σαράντα επαγγελματίες σέρφερ. «Μπήκα στο νερό με πολύ δυνατές αθλήτριες και κατάφερα να τις κερδίσω. Πραγματικά δεν το περίμενα». Η Ελισάβετ το περασμένο καλοκαίρι συμμετείχε στο πρώτο Mediterranean Surf Contest στο Κάστρο της Πάργας, τους πρώτους αγώνες σερφ που οργανώθηκαν στην Ελλάδα. «Η μεγαλύτερη χαρά, πέρα από τη διάκριση, είναι να παίρνεις ένα καλό κύμα, να φτάνεις μέχρι το τέλος του χωρίς να πέσεις και να κάνεις τα τρικ που θέλεις». Τα καλύτερα κύματα η Ελισάβετ και η Έφη τα έχουν ραϊντάρει στο Μπαλί, στα Κανάρια Νησιά, στη Σενεγάλη, στις Μαλδίβες, στη Μαδέιρα της Πορτογαλίας αλλά και στο Σαν Κλεμέντε της Καλιφόρνια όπου η Έφη έκανε μια μέρα σερφ με το διάσημο κωμικό του Jackass Στιβ Ο. Τα πιο αγαπημένα της σημεία για σερφ αλλά και τις καλύτερες στιγμές που έχει ζήσει πάνω στη σανίδα της ανεβάζει και στο blog της My Favourite Spot.

Τις συναντώ στην παραλία της Βουλιαγμένης, μία από τις λιγοστές μέρες το χρόνο που έχει το σωστό κύμα για σερφ. Μάλλον τους έφερα γούρι.

Σε αυτή την παραλία δέκα χρόνια πριν τα δύο κορίτσια γνωρίστηκαν ακολουθώντας τα αγόρια τους που ήταν φίλοι και έκαναν σερφ. Τότε δεν υπήρχαν δάσκαλοι εδώ που μπορούσαν να σου μάθουν. Αυτοί που ήξεραν έδειχναν στους υπόλοιπους. «Με την Έφη γίναμε αχώριστες. Ταιριάζουμε και στο νερό αλλά και στον τρόπο ζωής μας. Αυτό είναι σπάνιο», μου εξηγεί η Ελισάβετ. «Υπάρχουν στιγμές που οι συνθήκες είναι τόσο τρομακτικές μέσα στο νερό ώστε δένεσαι απίστευτα με τον άλλο», μου λέει η Έφη. Όπως το 2014 στη Μαδέιρα, στη διάρκεια του τυφώνα Hercules όπου τα κύματα έφταναν τα πέντε μέτρα. Το σημείο που βρίσκονταν είχε πολλά ρεύματα και απότομα βράχια. Είχαν τελειώσει το σερφ και ετοιμάζονταν να βγουν από το νερό όταν ένα κύμα χτύπησε απότομα την Ελισάβετ και την εγκλώβισε στα βράχια. Δεν μπορούσε να πατήσει κάτω και ο αφρός τη χτυπούσε συνεχώς πάνω τους. Φώναξε την Έφη που ήταν ακριβώς μπροστά της σε βοήθεια, εκείνη πήρε τη σανίδα της, τη βοήθησε να πιαστεί από τα βράχια και σώθηκε. Η Ελισάβετ μου διηγείται το περιστατικό με αρκετές διακοπές αφού όλο και περισσότεροι φίλοι της σέρφερ αρχίζουν να φτάνουν στην παραλία της Βουλιαγμένης και σταματούν να μας πουν ένα γεια.    

Η Βουλιαγμένη για την Ελισάβετ, την Έφη αλλά και όλους τους Αθηναίους σέρφερ είναι ό,τι πιο κοντινό σε Καλιφόρνια. «Μένουμε στη Βάρκιζα και το να σπάει ένα κύμα δίπλα στο σπίτι σου τα κάνει όλα πιο εύκολα. Νιώθουμε κάπως όπως οι σέρφερ στην Καλιφόρνια που έχουν μπροστά στα σπίτια τους ένα break και το απολαμβάνουν χωρίς να χρειάζεται να κάνουν χιλιόμετρα». Όποτε και να έρθουν εδώ τα κορίτσια θα βρουν κάποιο γνωστό στην παραλία ή μέσα στο νερό. Επειδή όμως τις περισσότερες μέρες το χρόνο η Βουλιαγμένη δεν έχει κύμα, συνήθως χρειάζεται να κάνουν πολλά χιλιόμετρα για να βρουν το σωστό. Τις περισσότερες φορές αυτό είναι στο Λαγκούβαρδο στην Πελοπόννησο ή στην Κολυμπήθρα της Τήνου. Για όσους είναι διατεθειμένοι για περισσότερα χιλιόμετρα ή μίλια υπάρχει η Μεσακτή στην Ικαρία, το Κάστρο στην Πάργα αλλά και η Κρήτη.

GLOBE SURFER

Το ταξίδια αυτά έχουν συχνά το fun μιας σχολικής εκδρομής, αν εξαιρέσεις το ξύπνημα μέσα στη νύχτα, συχνά πολλές ώρες πριν χαράξει. Το αυτοκίνητο -ένα Mini Cooper- φορτώνεται με τις σανίδες, τα μαγιό και τις νεοπρέν στολές, τα σακίδια γεμίζουν με σάντουιτς και θερμός με καφέ και η διαδρομή ξεκινά με surf μουσική στο CD του αυτοκινήτου, πολύ γέλιο και συζήτηση για τον καιρό όχι με διάθεση για small talk αλλά γιατί ο καιρός είναι ο πιο καθοριστικός παράγοντας στο σερφ. «Ο καιρός πάντα είναι μια έκπληξη. Κάθε φορά φεύγουμε με αγωνία από την Αθήνα γιατί όσο και να έχουμε δει την πρόγνωση σε πολλά και διαφορετικά sites κάτι μπορεί να αλλάξει και να καταστρέψει το ταξίδι. Ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούν στην παραλία όταν φτάσουμε ή θα μείνουμε εκεί ή θα ξεκινήσουμε παραλία-παραλία να δούμε πού έχει καλύτερο κύμα. Ποτέ δεν μπαίνουμε αμέσως, παρακολουθούμε το κύμα, αν σκάει μέσα-έξω, αν ανοίγει. Πριν μπούμε κάνουμε γιόγκα, διαλογισμό και μετά βγάζουμε τις σανίδες μας, τα φινάκια μας (σ.σ. τα μικρά πτερύγια της σανίδας), κερώνουμε, δένουμε στο πόδι μας το leash και μπαίνουμε».

Όμως για σέρφερ όπως η Ελισάβετ και η Έφη που προπονούνται χειμώνα-καλοκαίρι στην Ελλάδα, το σερφ δεν είναι πάντα fun. «Το χειμώνα οι συνθήκες συχνά είναι δύσκολες. Φοράς ολόσωμη στολή, παπουτσάκια, κουκούλα, κρυώνεις, σε χτυπάνε τα κύματα, πονάς. Είναι αυτές τις στιγμές που και οι δυο μας ευχόμαστε να βρισκόμαστε στο Μπαλί και να κάναμε σερφ μόνο με το μαγιό μας. Αυτή η αίσθηση του νερού πάνω στο σώμα σου δεν συγκρίνεται με τίποτα», μου λέει η Έφη με πρόσωπο που λάμπει.

Είναι αυτές ακριβώς οι συνθήκες που κάνουν τους Έλληνες σέρφερ να είναι λίγοι και τις γυναίκες σέρφερ ακόμα λιγότερες. «Είναι ένα πολύ δύσκολο άθλημα. Οι δυνάμεις και οι πιέσεις που έχει αυτό το σπορ είναι μεγάλες. Όταν πέφτεις από το κύμα χτυπάς, πονάς, ένα κύμα μπορεί να γίνει τρομακτικό. Ξυπνάς στις 5 το πρωί, κρυώνεις πολύ. Ταξιδεύεις συνεχώς. Δεν είναι εύκολο για μια γυναίκα που σπουδάζει ή δουλεύει να το κάνει. Εμείς έχουμε στήσει όλη τη ζωή μας γύρω από το σερφ», μου εξηγεί η Ελισάβετ που είναι γυμνάστρια σε ιδιωτικό σχολείο. «Δουλεύω απογεύματα. Έτσι μπορώ τα πρωινά να κάνω σερφ. Αξιοποιώ όσο καλύτερα μπορώ τα Σαββατοκύριακα και τα τριήμερα και στο εξωτερικό πηγαίνω Χριστούγεννα και Πάσχα. Συχνά βάζω και τους μαθητές μου στο παιχνίδι βάζοντας τους κάποια παιχνίδια μετά το μάθημα που αφορούν το σερφ. Το έχουν μάθει και οι γονείς τους και πολλές φορές με ρωτούν για το άθλημα. Οι περισσότεροι το μπερδεύουν με το windsurf και τους κάνει εντύπωση όταν μαθαίνουν ότι υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν σερφ και στην Ελλάδα».

Έχοντας διαλέξει ένα ανδροκρατούμενο άθλημα η Ελισάβετ και η Έφη είναι πάντοτε οι δυο τους ανάμεσα σε πολλούς άνδρες. «Ήμουν πρωταθλήτρια στο πένταθλο και έχω συνηθίσει να είμαι ανάμεσα σε άνδρες. Νιώθω οικεία να προπονούμαστε ή και να μένουμε στο ίδιο δωμάτιο ή στην ίδια σκηνή στα ταξίδια μας. Δεν υπάρχει αυτός ο ανταγωνισμός που υπάρχει με τις γυναίκες και που με την Έφη δεν έχουμε, ευτυχώς. Εκείνοι πάλι νιώθουν τόσο άνετα μαζί μας που μιλάνε και φέρονται σαν να είμαστε κι εμείς αγόρια. Και όντως οι αθλήτριες είμαστε λίγο αντράκια», λέει η Ελισάβετ. «Προτιμάμε την παρέα των αγοριών. Όταν τα βράδια θα βγούμε να φάμε παρέα αγόρια και κορίτσια, εμείς πάντα καθόμαστε από την πλευρά των αγοριών που μιλούν για σερφ και όχι από την πλευρά των κοριτσιών που μιλούν για γυναικεία θέματα», συμπληρώνει η Έφη.

ΟΤΑΝ ΤΟ ΣΕΡΦ ΕΙΝΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

Το σερφ ξεκίνησε από την Πολυνησία ήταν όμως στην Καλιφόρνια των '60s και των '70s που πήρε τα χρώματα, τους ήχους, τα ρούχα και τα αυτοκίνητα με τα οποία το γνωρίζουμε μέχρι σήμερα. «Υπάρχει μέχρι και θρησκεία, η surf religion. Αλλά και ο διαλογισμός, η γιόγκα και η ανατολική φιλοσοφία είναι κομμάτι της κουλτούρας του σερφ. Για μένα διαλογισμός είναι το ίδιο το σερφ. Το άδειασμα της σκέψης, το να νιώθεις το νερό στο σώμα σου. Βέβαια όλα αυτά τα καταλαβαίνω όσο μεγαλώνω. Όταν ήμουν μικρή ήταν καθαρός ενθουσιασμός», μου λέει η Έφη. Και συνεχίζει. «Όλα στο σερφ είναι πιο χαλαρά. Τα ρούχα, η μουσική, η διάθεση. Όπως όταν παίρνεις το κύμα».  

Η Έφη όλη της τη ζωή κυνηγούσε ένα κύμα. Στα 18 πήρε δίπλωμα instructor και πήγε στη Γαλλία -η μητέρα της είναι Γαλλίδα-, στο Μπιαρίτζ, να δουλέψει ως εκπαιδεύτρια, δεν της άρεσε όμως καθόλου. «Είχα τόσο μεγάλη δίψα να κάνω σερφ που δεν άντεχα να βλέπω τα κύματα να περνάνε κι εγώ να τα χάνω προσπαθώντας να δείξω σε κάποιον άλλο». Στη διάρκεια του Erasmus έφυγε από το παραθαλάσσιο πανεπιστήμιό της στη Βόρεια Γαλλία  -το είχα διαλέξει για να μπορώ να κάνω σερφ αλλά δεν είχε ποτέ κύμα- και πήγε πάλι στο Μπιαρίτζ κυνηγώντας για ακόμα μία φορά τα κύματα.

Η Ελισάβετ πάλι βρίσκει χαρά και στο ρόλο της εκπαιδεύτριας -διδάσκει κάθε καλοκαίρι στην Κολυμπήθρα της Τήνου. «Είναι το χαμόγελό τους όταν καταφέρνουν να πάρουν το πρώτο τους κύμα. Ξαναζώ ξανά την πρώτη μου φορά όταν κι εγώ μάθαινα. Πέρσι είχα και  πολλές μαμάδες που κατάφεραν να σηκωθούν και ήταν μοναδικό συναίσθημα». Και στην Τήνο τα καλοκαίρια οι δύο φίλες είναι μαζί. «Πηγαίνω κάθε καλοκαίρι από το 2009 και νιώθω πια ότι είμαι από εκεί. «Διακοπές για μένα είναι το σερφ στην Ελλάδα και όχι σε κάποιο εξωτικό μέρος στο εξωτερικό. Η παραλία της Κολυμπήθρας είναι ένα ονειρικό τοπίο. Βγάζει πολύ συχνά κύμα. Εκεί συνήθως κατασκηνώνουμε μέσα στα αρμιρίκια. Αυτός ο δυνατός βοριάς στην παραλία μαζί με το αλάτι που σου καίει το πρόσωπο είναι για μένα το καλοκαίρι».

Από τη Λουκία Λυκίδη

πηγη

Σε μια εποχή που το μυαλό μας δέχεται βροχή γκρίζων και ίσως μαύρων ειδήσεων τα Νέα Καλά Μαντάτα είναι ένα blog με χιλιάδες άρθρα ενδιαφέροντα ,χρήσιμα και προ πάντων ευχάριστα προς ανάγνωση. Κάνοντας απλώς ένα κλικ διαβάζεις κάτι ευχάριστο και ενδιαφέρον χωρίς να κατευθύνεσαι σε ένα λαβύρινθο παραθύρων! Απλά δοκιμάστε μας και σίγουρα θα γίνουμε καθημερινή σας συνήθεια και η ευχάριστη παρέα σας!

Γίνετε φίλοι μας στο facebook //www.facebook.com/NeaKalaMantata?ref=hl ή ακολουθήστε μας στο Twitterhttps://twitter.com/NeaKalaMantata . Σας ευχαριστούμε!