ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΔΙΝΕΙΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ

Όλη μας η ζωή καθορίζεται από δύο βασικά πράγματα: τις επιρροές που λαμβάνουμε από το γύρω μας περιβάλλον και τις επιλογές που κάνουμε, τα λες και αλληλοσυμπληρούμενα. Και μολονότι οι δεύτερες επηρεάζονται συχνότατα από τις πρώτες, στη διαδικασία της τελικής απόφασης για το που θα τραβήξει η βάρκα που κωπηλατούμε κάθε φορά, αποτελεί καθαρά προσωπικό ζήτημα, τελεία και παύλα. Που δυστυχώς, και λόγω της ακατάβλητης ανθρώπινης φύσης, συνοδεύεται από έναν ακόμη παράγοντα, που μπορεί και να είναι δυσκολότερα αντιμετωπίσιμος από την απόφαση αυτή καθεαυτή: της δικαιολόγησης της απόφασης σου.

Για κάθε μικρό και μεγάλο ζήτημα, πάντα υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού σου σαν αγκαθάκι το πώς θα δικαιολογήσεις όσα κάνεις ή δεν κάνεις, όσα πράττεις ή παραλείπεις, σε κάποιο μυστηριώδη μεταβλητό άγνωστο Χ. Και ο τελευταίος μπορεί να είναι η οικογένεια σου, το αγόρι σου, το αφεντικό σου, όλοι όσοι σε περιβάλλουν και οι οποίοι, καλώς ή κακώς, εκφέρουν γνώμη και έχουν άποψη για τα τεκταινόμενα στη ζω’η σου (κακώς, αν με ρωτάς, αλλά δεν μπορούμε να γυρίσουμε στην εποχή των σπηλαίων και να διαλύσουμε όλες τις κοινωνικές συμβάσεις…)
Αποδεχόμενη λοιπόν τις τελευταίες με τα καλά και τα κακά τους, νιώθεις, και βρίσκεσαι υποχρεωμένη να δικαιολογείς τα πάντα, γεγονός που σε καταπιέζει, σου καταναλώνει ενέργεια, και σε οδηγεί ακόμη και στη λήψη εκ διαμέτρου διαφορετικής απόφασης από αυτή που θα έπαιρνες αν δεν είχες το βραχνά της κριτικής στο πίσω μέρος του μυαλού σου. Και επειδή το παρακάνεις, και έχεις επεκταθεί σε ένα κάρο θέματα, οφείλω να σου υπενθυμίσω ότι, ναι, υπάρχει φρένο και ναι, αφορά κάποιες εξαιρετικά ευαίσθητες περιοχές της προσωπικότητας σου. Οι αποφάσεις και οι προσανατολισμοί σου πάνω σε αυτές δεν χρειάζεται και ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να δικαιολογούνται πουθενά και σε κανέναν: απλά γιατί είναι η ζωή σου, και δεν πρόκειται να δώσεις λογαριασμό πουθενά και σε κανέναν:

• Οι σεξουαλικές σου επιλογές. Αγόρια, κορίτσια, και τα δύο, καθώς και κάθε άλλος συνδυασμός σαδομαζοχιστικών οργίων που μπορεί να βρίσκεται στο κεφάλι σου, είναι απολύτως δικός σου ως προσανατολισμός και δεν αφορά κανέναν. Το να είσαι straight, bi, lesbian ή ότι άλλο είναι καθαρά δική σου υπόθεση και η πόρτα της κρεβατοκάμαρας σου (ή όπου αλλού προτιμάς) επιβάλλεται να μένει ερμητικά κλειστή. Και σε όποιον αρέσει…
• Οι επαγγελματικές σου επιλογές. Όλοι, αλλά όλοι οι γονείς, θέλουν να δουν τις κόρες τους γιατρούς και δικηγόρους. Ηθοποιός; Αισθητικός; Ζωγράφος; Ακούς από μακριά τις κραυγές και την μουρμούρα. Καλά να πάθεις. Εφόσον τους δίνεις το παραμικρό περιθώριο, καλά να πάθεις. Γιατί η πραγματικότητα είναι ότι δεν τους αφορά. Απλά ανακοινώνεις και βάζεις τα δυνατά σου για να το πετύχεις. Ακόμη και χωρίς τη στήριξη τους. Κι αν θέλουν δικομανή κόρη, ας υιοθετήσουν τη Ζωή Κωνσταντοπούλου να δουν τη γλύκα…
• Η καθημερινότητα σου και οι συνήθειες σου. Μπορεί να γουστάρεις να χτυπιέσαι δέκα ώρες τη μέρα στο γυμναστήριο, γιατί αυτό σε γεμίζει. Μπορεί να είσαι φανατική με το θέατρο, και να μη χάνεις παράσταση. Σε όσους από τον περίγυρο σου η συμπεριφορά σου φαίνεται εξωγήινη, μπορούν να κρατήσουν τη γνώμη τους για τον εαυτό τους, Ακόμη κι αν επιλέγεις να συναγελάζεσαι σε αναγνώσεις ποιητικών συλλογών με τον Σύλλογο Κυρίων και Δεσποινίδων Άνω Πετραλώνων. Κάνεις ότι σε ευχαριστεί, σε γεμίζει και σε εκφράζει. Και λογαριασμός πουθενά…
• Πότε θα γίνεις μάνα. Όποτε θέλεις, και αν το θέλεις. Και δεν αφορά κανέναν η εν λόγω απόφαση σου. Κατηγορηματικά. Για αυτό ξέκοβε με τη μία τη συγκεκριμένη κουβέντα, όταν πάει να ξεκινήσει. Ένα «όποτε γουστάρω» ή «δεν θα γίνω» είναι οι καλύτερες και πλέον «η συζήτηση τελείωσε» απαντήσεις…
• Οι προτεραιότητες σου στη ζωή. Το αν είναι η οικογένεια, η καριέρα, τα ταξίδια, οι φίλοι σου, η συλλογή εμπειριών ή ακόμη και το να κάθεσαι όσο το δυνατόν περισσότερο στο σπίτι. Καθένας βάζει αλλού τον πήχυ αυτών που μετράνε περισσότερο για πάρτη του σε αυτή τη ζωή, και έχει ένα δικό του αγώνα για να καταφέρει να τον υπερπηδήσει. Δεν ζητάς τη βοήθεια κανενός σε αυτό, οπότε και κανείς δεν χρειάζεται να ανακατεύεται στα πόδια σου. Και σίγουρα δεν επιτρέπεται να αισθάνεσαι άσχημα εξηγώντας στις κατινάρες του χωριού για ποιο λόγο είσαι career woman (άσε που δεν θα ξέρουν και τι σημαίνει…)

My point: καλές οι δικαιολογήσεις, καλό και το να θες να τα έχεις οκ με όλους. Αλλά, κοπελιά, υπάρχουν ορισμένα πραγματάκια, στα οποία η δικαιολόγηση απαγορεύεται. Και αυτό γιατί, και μόνο η σκέψη σου να το κάνεις, καταδεικνύει άνθρωπο περιορισμένο, καταπιεσμένο από τη γνώμη των άλλων, και πάντως όχι πλήρως συνειδητοποιημένο για τη ρότα που επιθυμεί το προσωπικό του υπερωκεάνιο να τραβήξει. Πάτα γερά στα πόδια σου, πλήρως αποφασισμένη για τα παραπάνω, και απλά ανακοίνωνε τα χωρίς να περιμένεις εγκρίσεις και επιφωνήματα επιδοκιμασίας. Αν έρθουν, έχει καλώς. Αλλά και να μην εμφανιστούν καν, ή συναντήσεις αποδοκιμασία, απλά θα κλείσεις τα μάτια και τα αυτιά σου και θα προχωρήσεις. Και αν η αποδοκιμασία αρχίσει να γίνεται ανάγωγη και ενοχλητική, ε τότε θα απαντήσεις αναλόγως. Βάζοντας τους πάντες στη θέση τους και δείχνοντας τους ότι καλά θα κάνουν να κοιτάνε τη δουλειά τους. Και να προσπαθήσουν να κάνουν τη δική τους ζωή ενδιαφέρουσα, έστω και κατ’ ελάχιστον, ώστε να μην ανακατεύονται στις ζωές των άλλων…



marymary