Ο άνθρωπος που σου ταιριάζει

                     

Ο άνθρωπος που σου ταιριάζει είναι ένα δώρο που έρχεται τη στιγμή που είσαι έτοιμος.

Η ετοιμότητα δεν έχει σχέση με την αναμονή ή την καταγραφή κριτηρίων. Δεν έχει σχέση με τον ορθολογισμό και τα επιχείρηματα. Η ετοιμότητα να αναγνωρίσεις τον άνθρωπό που ορίζεις ως ταυτόσημο της Αγάπης και του Ερωτα, είναι κατάσταση ψυχής, που σμιλεύεται και ξέρει να διακρίνει, όχι μόνο χάρη στις εμπειρίες αλλά και ανάλογα με την ποιότητα του "κόσμου" που συνθέτει αυτό που είμαστε. Ο άνθρωπος που σου ταιριάζει δεν μπορεί παρά να είναι συνοδοιπόρος σου σε μία πνευματική κατεξοχήν πορεία.

Αν καθένας ακολουθεί άλλο πνευματικό δρόμο, δεν υπάρχει ταίριασμα αληθινό. Δεν υπάρχει αγάπη αληθινή, ούτε έρωτας. Μπορεί να υπάρχει ο,τιδήποτε άλλο ψευδώνυμο του έρωτα και της αγάπης. Συνήθως ένας πρόχειρος συμβιβασμός ή μία δυσομολόγητη προσποίηση.

Ο άνθρωπος που σου ταιριάζει συχνά σε συναντά όταν όλα γύρω σου μοιάζουν δύσκολα. Όχι γιατί εκείνος σου τα κάνει εύκολα. Αλλά γιατί όταν βρίσκεσαι στη λύπη, δεν μπορεί παρά νιώθεις αληθινά. Τότε όλος σου εαυτός είναι μία αλήθεια που δεν μπορείς να κρύψεις, αλλά ούτε μπορείς και από αυτήν να κρυφτείς. Η ψυχή σου οξύνεται στην περίοδο της δυσκολίας. Τότε είναι που εύκολα μπορείς να αναγνωρίσει το λάθος και το σωστό της ζωής σου. Εύκολα μπορείς να διακρίνεις τον άνθρωπο που είναι η αδιαμφισβήτητη Αγάπη και ο Έρωτας ο μοναδικός, χωρίς την παραμικρή πίσω σκέψη. Απροϋπόθετα, Αβίαστα, Ανέλπιστα.

Ο αληθινός πόνος και η αληθινή θλίψη δεν είναι κατάσταση αυτομαστίγωσης. Δεν είναι μεμψιμοιρία. Δεν είναι μουρμούρα και γκρίνια. Ο αληθινός πόνος και η αληθινή θλίψη είναι μία από τις πλέον δόκιμες περιόδους για να γνωρίσεις την ευτυχία και την αληθινή αξία και σημασία της. Ο κόσμος συνηθίζει, στο όνομα τους φωτός και της χαράς της ζωής, να εξευμενίζει τις λέξεις πόνος και θλίψη και να αποφεύγει να τις δει κατάματα και κυρίως να τις ζήσει, ανταλάσσοντας αισιόδοξες συνθηματολογίες αλληλοπαρηγορίας. Ξεχνά όμως ότι τα πιο βαθειά και αληθινά έργα τους, οι καλλιτέχνες τα πέρασαν από το λαξευτήριο του πόνου, γιατί τότε είδαν….

Το μάθημα αυτό άργησα να το πάρω. Μα ο άνθρωπος που μου ταιριάζει, ερχόμενος σαν την πιο ζεστή ακτίνα του Ήλιου στη καρδιά μου, με όλη την ομορφιά, την πληρότητα και την αλήθεια του, στέκεται πλάι μου και με μαθαίνει.   Να σκέφτομαι και να μιλώ από την αρχή. Να γράφω και να εκφράζομαι χωρίς αποσιωποιητικά. Και δεν ντρέπομαι να παραδεχθώ τη μαθητεία μου, γιατί δεν επιθυμώ να αυτοχρήζομαι Δάσκαλος του εαυτού μου, όπως συνηθίζεται στις μέρες μας, όπου όλοι Διδάσκουν με τα λόγια ή δήθεν με τις πράξεις και τη ζωή τους και επαναλαμβάνουν, φιλάρεσκα, ότι η αλήθεια καθενός βρίσκεται μέσα του, όπου μόνος την ανακαλύπτει. Δεν ντρέπομαι να παραδεχθώ τη μαθητεία μου, γιατί ξέρω ότι ταυτόχρονα για τον άνθρωπο που μου ταιριάζει είμαι και εγώ δάσκαλος. Και αυτό που ζω Αγάπη.

briefingnews