ΖΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΟΣΜΑΡΑ ΣΟΥ ΚΟΥΚΛΑ ΜΟΥ

Το ζω γράψει και ξαναγράψει: το ηλιακό μας σύστημα από δισεκατομμύρια πλανήτες, οι περισσότεροι από τους οποίους ούτε συγκλίνουν ούτε έχουν επαφές, ούτε και πρόκειται να συναντηθούν σε αυτό που ονομάζουμε μέλλον. Κάπου χαμένος στα βάθη του σύμπαντος, ωστόσο, ξεχωρίζει για τη μοναξιά του και την αποκοπή από τα υπόλοιπα άστρα, ένας πλανήτης που φιλοξενεί ένα και μόνο ζωντανό οργανισμό: εσένα. Είναι ο προσωπικός σου μικρόκοσμος, ο οποίος αρχίζει και τελειώνει σε εσένα, ορίζει τις προσωπικές σου ανάγκες κατά τρόπο περιοριστικό και μοναδικό και γενικότερα αποκλείει κάθε τρίτη αλληλεπίδραση σε αυτό που αποκαλούμε σχέσεις και συναναστροφές με τον υπόλοιπο έξω κόσμο.

Δεν είσαι αυτό που λέμε κακό παιδί, ούτε καμία καραψωνάρα που δεν βλέπει πέρα από τη μύτη της. Απλά, ανεβασμένη στα όρια της προσωπικής της αυτοπεποίθησης και αντικρίζοντας τον κόσμο από την άνεση του ροζ της συννεφακιού, ε το λες και πολύ καλομαθημένη για να απαρνηθείς τη βολή σου και να επανέλθεις στα εγκόσμια. Κι αν νομίζεις ότι δεν ενοχλείς κανένα και δεν προξενείς κακό, κάνεις σοβαρό λάθος. Και οφείλεις να επανεξετάσεις τη στάση σου, προτού η ίδια πραγματικότητα σε προσγειώσει απότομα, με ιδιαίτερα οδυνηρό τρόπο:

• Έχεις τα θέματα σου, σύμφωνοι. Τις προτεραιότητες και τα πράσινα φανάρια σου. Αλλά, για μάντεψε: το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τα 6 δις (και βάλε) του ανθρώπινου πληθυσμού/ Τι ακριβώς σε κάνει να πιστεύεις ότι τα δικά σου είναι εκείνα που διεκδικούν την απόλυτη προτεραιότητα έναντι των άλλων; Πέραν του προσωπικού σου κριτηρίου, που εντάξει, δεν το λες και το πιο αντικειμενικό και ελεύθερο επιρροής του κόσμου εδώ που τα λέμε…
• Δεν αποτελείς το κέντρο αυτού του κόσμου. Εδώ ολόκληροι πλανήτες δεν μπορούν να διεκδικήσουν το σχετικό τίτλο, εσύ θα τα κατάφερνες; Επειδή στο μυαλό σου τα πράγματα είναι κάπως συγκεχυμένα, άσε με να στα ξεκαθαρίσω λίγο: Δεν. Ασχολούνται. Όλοι. Μαζί. Σου. Ούτε θέλουν, ούτε και μπορούν. Απολαμβάνεις της προσοχής και της φροντίδας που σου αναλογεί στο συγκεκριμένο κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο που ανήκεις. Ξεκάθαρα και σταράτα. Για αυτό, βλέψεις μεγαλείου και πάμε λέγοντας και κλαίγοντας απλά σε καθιστούν εξτρά γραφική και σίγουρα υπέρ του δέοντος αντιπαθητική…
• Το να διατηρείς το παραπάνω attitude δεν είναι και το πιο κολακευτικό πράγμα του κόσμου. Δείχνει άτομο ρηχό, επιφανειακό, με ελάχιστη κοινή αντίληψη και πάντως παρτάκια και εγωιστή στο φουλ. Ποιο από τα παραπάνω χαρακτηριστικά θεωρείς ότι θα αποτελέσει το δυνατό σου χαρτί στο να καταφέρεις να γίνεις έστω και ελάχιστα συμπαθής από την πλειοψηφία της μερίδας του κόσμου που σε περιβάλλει; Εδώ σε θέλω κάβουρα…
• Όλη αυτή η αυτοαναφορικότητα και αποκοπή από τους ευρύτερους εξωγενείς παράγοντες του περιβάλλοντος σου, μπορεί να συνοδεύεται και από περαιτέρω συνέπειες: και εννοώ ότι απλά μπορεί να σε οδηγήσει στο να χάσεις πράγματα (για πρόσωπα ούτε λόγος, είναι δεδομένο), τα οποία θα μπορούσαν να αποβούν ιδιαίτερα θετικά για την ίδια και τη ζωή σου. Κανένας λαός δεν μπόρεσε ποτέ να επιβιώσει στην απόλυτη απομόνωση και μοναξιά στα βάθη της Ιστορίας. Φιλοδοξείς να γράψεις εσύ μία νέα σελίδα;

Η αδιαφορία για ότι βρίσκεται έστω και ένα εκατοστό πέραν των παρωπίδων με τις οποίες έχεις ντύσει την κοσμάρα σου, ακόμη και αν αποτελούν την τελευταία λέξη της μόδας, δεν μπορεί να καταστεί απλά βλαπτική, αλλά ακόμη και δυνάμει απειλητική για το σύνολο αυτής. Πότε; Μα όταν γυρίσει μπούμερανγκ και στραφεί εναντίον του γυάλινου κόσμου, με τον οποίο έχεις περιβάλλει όσα με νύχια και με δόντια προσπαθείς να προστατεύσεις. Μη νομίζεις ότι δεν θα γίνει ποτέ, ούτε ότι θα μπορείς να βρίσκεσαι εσαεί από πάνω, υπερασπιζόμενη τον με νύχια και με δόντια. Το πολυτελές πλαίσιο θα αρχίσει κάποια στιγμή να θρυμματίζεται, για να αποκαλύψει από πίσω ένα απόλυτο κενό αναφορών, δεδομένων και σταθερών, από το οποίο η πτώση στην άβυσσο μοιάζει αναπόφευκτη. Και αυτό γιατί πολύ απλά δεν θα έχεις αφήσει το παραμικρό πλαίσιο για να στηριχθείς και να κρατηθείς, θα τα έχεις ήδη όλα απορρίψει ως πολύ δεύτερα για την κοσμοθεωρία σου. Η οποία αργά ή γρήγορα πρόκειται και να υπονομευθεί, είτε από κάποιο τυχαίο γεγονός είτε συστηματικά. Και τότε να δω τι κλιματολογικές συνθήκες θα επικρατήσουν στον πλανήτη Τούλα, Σούλα, Κούλα ή όπως αλλιώς θέλεις πες τον. Ψηφίζω υπέρ μίας νέας εποχής των πάγων, πάντως. Με τα πάντα κατεψυγμένα και κάποια να τουρτουρίζει αναζητώντας μάταια βοήθεια σε ότι είχε εκ των προτέρων απορρίψει. Μακάρι να μπορέσεις να τη βρεις…


marymary