ΚΕΡΔΙΣΕ ΞΑΝΑ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΑΣΕΣ, ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ΣΟΥ

Λένε ότι ο κεραυνοβόλος έρωτας, είναι ένα συναίσθημα αυταρχικό και κτητικό: σε κάνει να παραμερίζεις όλα τα άλλα στη ζωή σου, και μαζί και τα πρόσωπα στα οποία απευθύνονται. Λένε επίσης, ότι ο κεραυνοβόλος έρωτας τυφλώνει. Εντελώς. Και πρόσφατα διαπίστωσες, με τον πιο σκληρό τρόπο, ότι και τα δύο ισχύουν στην εντέλεια. 

Ερωτεύτηκες τρελά, του έδωσες ότι ζητούσες, για εσένα υπήρχε μόνο αυτός, και για χάρη του θα τα έβαζες με οποιονδήποτε. Ακόμη και με τις κολλητές σου και την παρέα σου, οι οποίοι εξ αρχή ήταν επιφυλακτικοί απέναντι στο νέο...

• ...  φρούτο που παρουσίασες, και που μπορεί να σου έδινε ένα τατουαζένιο χαμόγελο στα χείλη, ωστόσο κάτι υπήρχε από πίσω που τους ενοχλούσε. Και για να τιμήσεις και το δεύτερο αξίωμα, όχι μόνο δεν άκουσες τις επιφυλάξεις τους, αλλά όταν παραακούσγονταν σαν ενοχλητικό βουητό στα αυτιά σου, τους έκανες όλους πέρα. Κλειδώθηκες στο γυάλινο πύργο σου, και πέταξες το κλειδί μακριά. Για να ζήσεις μαζί του (και μόνο, χωρίς κανέναν άλλο στη ζωή σου) το παραμύθι σου…

Μόνο που το παραμύθι αποδείχτηκε με έναν πολύ κακό δράκο στο τέλος, ο οποίος κόντεψε να φάει ζωντανή τη βασιλοπούλα (εσένα). Και πλέον, με το υπέρλαμπρό σου φόρεμα βρώμικο και σκισμένο, το στέμμα σου χαμένο και το κάστρο σου χίλια κομμάτια, προσπαθείς να ανασυνταχτείς. Κλαίγοντας, όχι στην αγκαλιά κάποιας φίλης σου, αλλά του μαξιλαριού σου… Γιατί τους έδιωξες όλους, θυμάσαι;
Μία σχέση που τελειώνει με άσχημο τρόπο και που στη διάρκειά της σε είχε αποκόψει από τους ανθρώπους που σε αγαπούν περισσότερο και ανιδιοτελώς, τους φίλους σου, με δική σου μάλιστα ευθύνη, δεν τη λες και περίπτωση εύκολα διαχειρίσιμη. Τα πράγματα μπορεί να είναι πολύ άσχημα, αλλά τίποτα δεν τελείωσε. Μπορείς να αφήσεις το μαξιλάρι, που έχει γίνει πιο αλμυρό και από τον Ατλαντικό από τα δάκρυά σου, και να αναλάβεις δράση, για να ξαναχτίσεις το βασίλειό σου, πιο στέρεο από ποτέ:

Βρίσου αλύπητα. Ναι, τον εαυτό σου εννοώ! Συνειδητοποίησε πόσο ηλίθια υπήρξες, πόσο στραβωμένη και τι τεράστια λάθη έκανες. Και πάρε πάνω σου όλη, μα όλη την ευθύνη. Είναι το πρώτο και βασικότερο (και δυσκολότερο, ε;) βήμα… Μόλις το κάνεις, έχεις διανύσει μία μεγάλη απόσταση back to reality. Και μόλις το ολοκληρώσεις, θα μπορέσεις αν αναλάβεις πλήρη δράση.

Σβήστον από τη ζωή σου. Και από τα πάντα που τον θυμίζουν. Πέταξε τα δώρα του, επίστρεψέ του όλες τις κάρτες και τα συμβολικά του κουραφέξαλα με ένα δηλητηριώδη μήνυμα, διάγραψέ τον από Facebook, Twitter και βάλε το νούμερό του στη μαύρη λίστα. Αν σου έκανε δε και κουτσουκέλα, τότε αναφώνησε και ένα μεγαλοπρεπές ασταδιάλα και άσε τον μεγαλύτερο νταβραντισμένο αδερφό σου να (τον) καθαρίσει…  Και προχωράς μπροστά! Με το παράσιτο που σου ήπιε το αίμα μακριά σου…

Κάνε κάποιες αναγνωριστικές κινήσεις. Διαπίστωσε δηάδή σε τι φάση βρίσκονται όλοι αυτοί που άφησες πίσω. Δεν είναι δύσκολο. Ας είναι καλά το Facebook, και σε πέντε κλεπτά, είτε από photos είτε από τα status updates τους, τα έχεις μάθει όλα. Διάλεξε αυτούς με τους οποίους νομίζεις ότι έχεις τη μεγαλύτερη πιθανότητα επιτυχίας και…

Κάνε το (μεγάλο) βήμα επανασύνδεσης. Ένα sms ή ένα inbox στο Facebook αρκούν. Με το οποίο αναγνωρίζεις προκαταβολικά ότι έκανες βλακεία και μάλιστα μεγάλη που επέτρεψες να συμβεί όλο αυτό μεταξύ σας, ότι πήρες το μάθημά σου, και ότι, αν δεν σε έχουν διαγράψει τελείως από τις ζωές τους, θα ήθελες να κάνετε μία προσπάθεια να ξαναπιάσετε τη σχέση και τη φιλία σας από εκεί που την αφήσατε. Και ότι θα ήθελες να τους ζητήσεις συγγνώμη και από κοντά… Έτσι…

Κανόνισε μία συνάντηση. Όχι σπίτι σου ή σπίτι τους. Το ουδέτερο έδαφος είναι το καλύτερο. Βγείτε για ένα χαλαρό καφέ, κατά προτίμηση σε κάποιο ήσυχο μέρος, ώστε να έχετε δυνατότητα να συζητήσετε. Και είναι σίγουρο ότι έχετε να πείτε πολλά. Εξήγησέ τους όσα συνέβησαν, και πάνω από όλα να είσαι ειλικρινής απέναντί τους. Άνοιξε την καρδιά σου και μίλα. Μίλα για όσα σε πνίγουν, για τα λάθη που έκανες, και για το πώς αισθάνεσαι. Και ζήτα να σε συγχωρέσουν. 

Πέρνα καλά! Αν είναι πραγματικοί φίλοι και σε αγαπάνε πραγματικά, θα δεις ότι θα σου δώσουν την αγκαλιά που τόσο είχες ανάγκη, και θα σου πουν «προχωράμε παρακάτω». Και στο καπάκι θα κανονίσετε να πεταχτείτε μέχρι το Γκάζι για πιτόγυρα και μπιρόνια. Με τον άχρηστο οριστικά πια στο παρελθόν, ως κακή ανάμνηση, και εσένα με τις κολλητές και τους φίλους σου να διασκεδάζετε γελώντας μέχρι το πρωί. Ναι, είναι τόσο απλό! Λίγο θάρρος, λίγη αυτοκριτική και όλα μπορούν να φτιάξουν. Και να ξεκινήσεις να γράψεις με τους αγαπημένους σου ανθρώπους τις σελίδες ενός τέλειου παραμυθιού αυτή τη φορά, χωρίς δράκους και μόνο με ευτυχισμένες σελίδες…

marymary