Ξημερώνοντας στο βουνό...

Ανηφορίζεις μέσα από κακοτράχαλα μονοπάτια σύριζα σε γκρεμούς-μαχαίρια και με το βουνό πνιγμένο στον ελατιά. Ώρα 3 τη νύχτα, δροσιά, ξαστεριά και με το φεγγάρι οδηγό κι ιχνηλάτη. Οι σκιές και οι ήχοι του βουνού τη νύχτα είναι μαγικοί. Απόκοσμοι και ανεπάντεχοι δημιουργούν αλλεπάλληλες εικόνες φαντασίας και συνειρμούς. Κάθε ανάσα από τούτο το ζωογόνο αέρα είναι και ένα ευχαριστώ στη μάνα φύση και στα ψηλά βουνίσια λημέρια που δεν τα υπέταξε κανείς κατακτητής στο πέρασμα των αιώνων. 2 ώρες περπάτημα με τη σκέψη καθάρια σαν κρυστάλλινο νερό να δίνει άμεσες απαντήσεις σε έγνοιες και ερωτήματα της καθημερινότητας.

Το ξημέρωμα σε βρίσκει ψηλά στην κορφή με την αίσθηση ότι έπιασες στόχο. Απλώνεις το χέρι και ακουμπάς το σύννεφο, αγναντεύεις, όσο φτάνει το μάτι, λίμνες, ποτάμια και καταπράσινες πλαγιές. Συνομιλείς με τις ψυχές των προγόνων σου που κάποτε έζησαν εδώ και που τώρα σε χαιρετούν με τη μορφή ενός αετού που πετάει ακριβώς από πάνω. Τα βουνά μας ήταν, είναι και θα είναι σύμβολο ελευθερίας, αιώνια κι αγέραστα, περήφανα και ακατάλυτα σαν τη λαϊκή ψυχή…

eyrytixn.blogspot