Πάντα είχα στη ζωή μου πολλούς φίλους, κάποιοι με πρόδωσαν για δικούς τους λόγους, άλλοι χάθηκαν με τα χρόνια και άλλους τους πλήγωσα εγώ.
Ωστόσο ποτέ δεν έπαψα να πιστεύω στην φιλία. Ο καλός φίλος είναι κάτι ανώτερο από τον έρωτα, μια αγάπη πιο μόνιμη, πιο ειλικρινής και ελεύθερη. Έχω την αίσθηση ότι σε κάθε καμπή της ζωής σου μετράς απώλειες σ 'αυτό το θέμα, δηλαδή εκεί που νόμιζες ότι θα πας στη μάχη με δέκα στρατιώτες καταλήγεις να πολεμάς με δυο.
Πάντα στο δρόμο βρίσκεις και κάποιον σύμμαχο επιπλέον, από το πουθενά, και συχνά αυτός είναι και ο πιο καλός σου υπερασπιστής. Ωστόσο άνθρωποι που γνώριζες χρόνια, αλλάζουν, λες και ο χρόνος τους παραμόρφωσε εσωτερικά, και ο πόνος σου τους τρέφει πλέον.
Εσύ το αντιλαμβάνεσαι όταν, αντί για στήριγμα, βρίσκεις σ 'αυτούς κριτική και αδιαφορία. Δεν χρειάζεται να σου το πουν με λόγια. Είναι εκείνο το συναίσθημα όταν βρίσκεσαι με κάποιους, που σου λέει ότι δεν έχεις καμιά δουλειά εδώ... Αυτοί οι άνθρωποι δεν σ'ακούνε, είναι κενό το βλέμμα τους όταν μιλάς, και άστοχες οι κουβέντες τους. Σας χωρίζουν λίγα εκατοστά άλλα νιώθεις ότι η απόσταση που κρατάνε από σένα, σαν να μην τους αφήνει να ακούσουν και να νοιώσουν τα «δικά σου».
Ξαφνικά είναι ξένοι, την μόνη στιγμή που δεν έπρεπε να είναι... Από την άλλη ένα πρόσωπο γνωστό που κάπου κάπου λέγατε κάνα καλαμπούρι να περάσει η ώρα, σου απλώνει το χέρι με στοργική οικειότητα. Ρουφάει κάθε σου λέξη και εσύ νιώθεις ότι θες να του πεις τα πάντα, να ταβγάλεις από μέσα σου μέχρι να αδειάσεις. Μια ζεστή φυσιογνωμία που μέχρι χθες δεν υπολόγιζες.
Και είναι κάπου στη μέση και εκείνοι που δεν ζητούν πολλά ούτε δίνουν, δεν έχουν απαιτήσειςαπό σένα ούτε έχεις, αλλά όταν και αν βρεθείτε περνάτε καλά. Κάπου στη πορεία της ζωής σου μπορεί να έρθουν πιο κοντά σου ή να εξαφανιστούν. Είναι κάτι σαν τους κομπάρσους, υπάρχουν σε όλες τις ταινίες, δεν χρειάζεται να είναι άξιοι για όσκαρ αλλά όλο και κάποιος θα γίνει κάποτε φίρμα!
Μ 'αυτά και με κείνα λοιπόν σε μια περίεργη φάση της ζωής μου όπου γυρίζοντας πίσω σε καταστάσεις που απέφευγα, ήρθα αντιμέτωπη με εκκρεμότητες και λάθη….Εκεί βρήκα εχθρούςπου τους υπολόγιζα χρόνια για φίλους καρδιακούς, βρήκα ξένους που μου άπλωσαν το χέρι και φαινομενικά εχθρούς που όταν χρειάστηκε στάθηκαν πλάι μου.
Σ 'αυτήν την άβολη κατάσταση έβαλα το θεσμό της φιλίας στο εδώλιο του κατηγορουμένου…… Κατέληξα λοιπόν στο προσωπικό συμπέρασμα ότι φιλία δεν είναι ο καφές και το ποτό. Δεν είναι ο ώμος που κλαις ή που γελάς, δεν είναι τα καθημερινά τηλέφωνα ή η στενή παρέα.
Φιλία είναι η αίσθηση της ασφάλειας να μοιραστείς αυτά που πολλές φορές αποφεύγεις ακόμα και να πεις στον εαυτό σου, αυτά για τα οποία ντρέπεσαι βαθιά ή υπερηφανεύεσαι κρυφά, αυτά που φοβάσαι ή που προσδοκάς. Αυτή η αίσθηση ότι αυτός ο άνθρωπος είναι αδελφός σου, αυτή η οικειότητα στο βλέμμα και η βαθιά αληθινή αγάπη.
galsnguysΓιατί ο αληθινός φίλος δεν είναι συνήθεια ούτε καθημερινότητα. Eίναι ένα χέρι που σε κρατάει και το κρατάς σφιχτά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου