Μια ροζ πετσέτα. Όχι από τις μεγάλες του μπάνιου που καλύπτουν όλο το σώμα, αλλά από εκείνες τις μικρές που χρησιμοποιούμε για να σκουπίσουμε τα μαλλιά. Μια .....
..... τόση δα ροζ πετσέτα κάλυπτε βία το, κατά τ' άλλα, γυμνό σώμα της Σταυρούλας. Ποιο σώμα δηλαδή; Μόνο την απόσταση από τον κόκκυγα μέχρι το πίσω μέρος των μηρών της. Το υπόλοιπο περίμενε καρτερικά ν' αξιωθώ να του κάνω μασάζ. Ξεροκατάπια κι έκλεισα την πόρτα πίσω μου.
..... τόση δα ροζ πετσέτα κάλυπτε βία το, κατά τ' άλλα, γυμνό σώμα της Σταυρούλας. Ποιο σώμα δηλαδή; Μόνο την απόσταση από τον κόκκυγα μέχρι το πίσω μέρος των μηρών της. Το υπόλοιπο περίμενε καρτερικά ν' αξιωθώ να του κάνω μασάζ. Ξεροκατάπια κι έκλεισα την πόρτα πίσω μου.
Το 'ξεροκατάπια' της προηγούμενης παραγράφου, δυστυχώς, δεν οφείλεται μόνο στη θέα του σαγηνευτικού κορμιού της Σταυρούλας. Το 'ξεροκατάπια', οφείλεται στο ότι μαζί μας στο δωμάτιο βρίσκονταν άλλα τέσσερα άτομα. Εκ των οποίων:
> Το πρώτο κρατούσε κάμερα.
> Το δεύτερο με κοιτούσε μ' ένα βλέμμα αγωνίας-ανυπομονησίας, όπως φαντάζομαι θα κοιτούσε τον Φάνη Γκέκα λίγο πριν χτυπήσει το πέναλτι με την Κόστα Ρίκα.
> Το τρίτο μού ζητούσε να πατήσω με τα γόνατά μου στους γοφούς της Σταυρούλας όσο θα της έκανα μασάζ στην πλάτη.
> Το τέταρτο ρωτούσε με απορία τα δύο πρώτα: ''είναι ντροπαλός ο φίλος σας;'', όταν αντιλήφθηκε τον δισταγμό μου να κάνω ό,τι μου είχε ζητήσει το τρίτο άτομο.
(Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson)
Και κυρίως το 'ξεροκατάπια' της πρώτης παραγράφου οφείλεται στο ότι κανείς από το γραφείο δεν με είχε προετοιμάσει για όλο αυτό, όταν μου είχαν ζητήσει να επισκεφθώ το Masaji, στο 10 της Λεωφόρου Καλαμακίου για να γράψω ένα θέμα.
Ένα μεσημέρι καθημερινής -τέλειες ώρες για λούφα από το γραφείο- ξεκινήσαμε με τον Κωνσταντίνο και την Φραντζέσκα για το Καλαμάκι. Ο Κωνσταντίνος θα έπαιρνε συνέντευξη από μία μασέζ κι εγώ θα μάθαινα να κάνω μασάζ. Βασικά και μόνο να μου δίδασκαν το πώς να μην παθαίνω κάταγμα στα σαγόνια από το χασμουρητό κάθε φορά που έκανα μασάζ, ικανοποιημένος θα ήμουν. Παρ' όλα αυτά, έμαθα έπαθα πολλά περισσότερα.
Στο Masaji μάς υποδέχτηκαν η Βίβιαν, η Σταυρούλα (ναι, η της πρώτης παραγράφου) κι η Ιζαμπέλα, η οποία θα γινόταν η δασκάλα μου για τις επόμενες ώρες. Μετά από τις απαραίτητες συστάσεις ανεβήκαμε στον πρώτο όροφο, στον χώρο όπου γίνονται τα μασάζ.
1.Χριστός
2. Μαχάτμα Γκάντι
3. Άνθρωποι που κάνουν μασάζ
Αυτό ήταν το προσωπικό μου Top-3 σχετικά με τους μεγαλύτερους αλτρουιστές που έχουν περάσει από αυτόν τον πλανήτη μέχρι ν' ανέβω στον πρώτο όροφο. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα οι άνθρωποι που κάνουν μασάζ πέρασαν στην πρώτη θέση, ο Χριστός στην τρίτη και ο Γκάντι στην τέταρτη. Για τη δεύτερη θέση προφανώς και δεν υπήρχε κανείς άξιος. Τι είχε μεσολαβήσει; Είχα έρθει αντιμέτωπος με το περιβάλλον εργασίας αυτών των ανθρώπων.
Ο πρώτος όροφος του Masaji ήταν βγαλμένος από το 'Only God Forgives'. Το ημίφως που προερχόταν από τα σκόρπια στο πάτωμα ρεσώ, το άρωμα από στικς που σιγόκαιγαν και μου γαργαλούσαν τα ρουθούνια κι ο ήχος από νερά που η πιθανότητα να κελάρυζαν είτε στο διπλανό δωμάτιο είτε σε ποταμό της Σαϊγκόν ήταν ίδια, με έφτασαν ένα βήμα από τη νιρβάνα. Ίσα που πρόλαβα να χυθώ στον κόκκινο καναπέ που είχα απέναντι μου, την ώρα που μερικά κορίτσια στα πλαϊνά δωμάτια, όχι απλώς δούλευαν, αλλά πρόσφεραν σε τρίτους την μεγαλύτερη σωματική απόλαυση μετά το σεξ. Τους έκαναν μασάζ. Αφού ο Κωνσταντίνος ολοκλήρωσε τη συνέντευξή του με τη Σταυρούλα είχε έρθει η ώρα να κάνω κι εγώ μασάζ. Για αρχή, στον Κωνσταντίνο.
Μετά από την μίνι επίδειξη της Ιζαμπέλας πάνω στο ταϋλανδέζικο μασάζ, ανέλαβα να κάνω κι εγώ μερικά κεφαλοκλειδώματα στον Κωνσταντίνο. Γιατί όσο κι αν προσπάθησα να το φιλοσοφήσω και ν' ακούσω τις συμβουλές της δασκάλας μου, οι λαβές του Ηλία Ηλιάδη στους Αγώνες της Αθήνας το 2004 μπροστά στις λαβές που έκανα στον Κωνσταντίνο (τάχα μου) για να τον ανακουφίσω, έμοιαζαν με θωπείες. Παρ' όλα αυτά, ο Κωνσταντίνος όντως ανακουφιζόταν. Είτε αυτός ήταν μαζόχας είτε εγώ γεννημένος μασέρ. Όπως έδειξε η συνέχεια, εγώ γεννημένος μασέρ δεν ήμουν.
(Δεν είναι καλά το παιδί)
Μετά το ταϊλανδέζικο, σειρά είχε η εκπαίδευσή μου στο κλασικό μασάζ. Η Βίβιαν ζήτησε από την Σταυρούλα να ετοιμαστεί. Όταν η δεύτερη μας έδωσε το οκ πως ήταν έτοιμη, άνοιξα την πόρτα και μπήκαμε στο δωμάτιο (εγώ, η Ιζαμπέλα, ο Κωνσταντίνος, η Φραντζέσκα και η Βίβιαν). Η Σταυρούλα μας περίμενε ξαπλωμένη μπρούμυτα σ' ένα κρεβάτι καλυμμένη μόνο από την ροζ πετσέτα της πρώτης παραγράφου.
Δεν ήμουν προετοιμασμένος για αυτό. Ότι δηλαδή θα είχα μπροστά μου ένα ημίγυμνο κορίτσι πάνω στο οποίο θα έπρεπε να εξασκηθώ. ''Και τι ήθελες να φοράει; Ζιβάγκο;'', ίσως σκέφτεσαι. Έλα ντε;
Η Ιζαμπέλα άρχισε να μου δείχνει τον τρόπο με τον οποίο έπρεπε να τρίψω την Σταυρούλα από τους γοφούς μέχρι τον σβέρκο. Ξεροκατάπια. Έκανα πως δεν είδα ποτέ το πέρασμα των χεριών της από τους γοφούς και ξεκίνησα να τρίβω τη μέση της Σταυρούλας με μια κίνηση που θύμιζε περισσότερο το wax on-wax off του Μιγιάγκι παρά μασάζ.
''Δεν σου είπα να ξεκινήσεις από εκεί'', μου η είπε η Ιζαμπέλα, πήρε τα χέρια μου και τα τοποθέτησε στους γοφούς της Σταυρούλας. Άλλαξα περισσότερα χρώματα από τη σημαία του Pride, αλλά συνέχισα. Την πάτησα στους γοφούς και της έκανα μασάζ στον λαιμό, άλειψα με αιθέρια έλαια τις παλάμες μου και της μάλαξα τα χέρια, την έτριψα με τον πήχη μου την πλάτη πιο αδέξια από ό,τι αν προσπαθούσα να τρίψω έναν τοίχο με γυαλόχαρτο. Γιατί δεν έφερνε αντίρρηση; Επειδή κάθε φορά που η Ιζαμπέλα μού έβαζε μια δύσκολη αποστολή, σκεφτόμουν πως το μασάζ προέρχεται από την Ανατολή, όπου η υπακοή αποτελεί υπέρτατη αξία, οπότε κατέβαζα στωικά το κεφάλι και συνέχιζα.
Ο ζήλος της Ιζαμπέλας να με διδάξει ήταν ανάλογος του coach Taylor να πάρει πρωτάθλημα με τους East Dillon Lions, ενώ η υπομονή της Σταυρούλας όσο την έτριβα ήταν μεγαλύτερη από αυτή του Νικοπολίδη όσο έπαιζε βασικός στον Παναθηναϊκό ο Βάντσικ. Παρ' όλα αυτά, μασάζ δεν έμαθα να κάνω. Μπορεί το potential μου στο συγκεκριμένο αντικείμενο να είναι λίγο καλύτερο από αυτό του ψαλιδοχέρη, αλλά -για να με δικαιολογήσω και λίγο- για να μάθεις μασάζ χρειάζεσαι πολύ περισσότερα από μία συνεδρίες. Πόσο μάλλον όταν η μία και μοναδική εξελίσσεται σε φιάσκο.
(Να περάσει ο επόμενος)
Όπως και να έχει, μην ανησυχείτε. Αποσύρθηκα ήδη από το συγκεκριμένο σπορ. Οπότε, την επόμενη φορά που θα πάτε στο Masaji δεν πρόκειται να πέσετε στα χέρια μου, αλλά στα μανιτζέβελα και πεπειραμένα χέρια της Σταυρούλας, της Ιζαμπέλας, της Βίβιαν και των άλλων κοριτσιών του καταστήματος.
Σου άρεσε το άρθρο που μόλις διάβασες; Εάν ναι βοήθησε μας με το να το κοινοποιήσεις στους φίλους σου.Σε μια εποχή που το μυαλό μας δέχεται βροχή γκρίζων και ίσως μαύρων ειδήσεων τα Νέα Καλά Μαντάτα είναι ένα blog με χιλιάδες άρθρα ενδιαφέροντα ,χρήσιμα και προ πάντων ευχάριστα προς ανάγνωση. Κάνοντας απλώς ένα κλικ διαβάζεις κάτι ευχάριστο και ενδιαφέρον χωρίς να κατευθύνεσαι σε ένα λαβύρινθο παραθύρων! Απλά δοκιμάστε μας και σίγουρα θα γίνουμε καθημερινή σας συνήθεια και η ευχάριστη παρέα σας!
Γίνετε φίλοι μας στο facebook https://www.facebook.com/NeaKalaMantata/ ή ακολουθήστε μας στο Twitter https://twitter.com/NeaKalaMantata. Σας ευχαριστούμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου