Στο χρόνο που περνά εκτός σχολείου θέλω να παίζει και να περνάει καλά, να τρώει, να μην κολλάει σε συνήθειες που δεν του κάνουν καλό (ηλεκτρονικούς υπολογιστές και τέτοια). Μόλις όλα αυτά είναι τακτοποιημένα, ασχολούμαι με τον εαυτό μου. Αν προλάβω.
Μήπως γίνομαι σαν την μάνα μου;
Κι αν ναι, γιατί αυτό ακούγεται τόσο τρομακτικό; Δεν έχει μια καλή ζωή η μαμά μου; Τρία παιδιά, εγγόνια, πολύ καλό σύντροφο, σπίτι, ρούχα, παπούτσια, κήπο. Φυσικά χαρές και στεναχώριες, αλλά γιατί και μόνο η σκέψη με κάνει να νιώθω άβολα;
Δεν την αγαπάω την μητέρα μου; Πολύ. Θεωρώ ότι κάτι δεν έκανε καλά όσο με μεγάλωνε στο σπίτι; Όχι, κάτι ανεπανόρθωτο. Ο τρόπος της, όπως μου έχει πει πολλές φορές ήταν εκείνος που θεωρούσε ότι θα μου προσφέρει, με όσα μου μαθαίνει, μια ευτυχισμένη ζωή. Τον τρόπο για να είμαι εγώ καλά, όπως εκείνη νόμιζε. Αυτό που χρειάστηκε πολλά χρόνια μετά να ανακαλύψω ήταν όσα μου έλεγε πίσω από τις λέξεις. "Στο τέλος είσαι η μόνη που μπορείς να κάνεις τον εαυτό σου ευτυχισμένο. Και γι αυτό, δεν είναι ποτέ αργά".
"Ίδια η μάνα σου". Γιατί όποτε μου το λέει ο άντρας μου νιώθω άσχημα; Τι μου λέει; Ότι έχω γίνει κάτι κακό ή κάτι καλό; Ακούγεται σαν κάτι κακό, πάντως. Σαν κάτι που δεν έπρεπε να γίνω. Σαν κάτι παλιό, παραδοσιακό και ξεπερασμένο, που καλύτερα θα ήταν να μην το έχω ακολουθήσει ή αντιγράψει. Σαν κάτι καταπιεστικό και σίγουρα καθόλου γοητευτικό.
Ίδια η μάνα σου. Γιατί όποτε μου το λέει ο άντρας μου νιώθω άσχημα; Τι μου λέει; Ότι έχω γίνει κάτι κακό ή κάτι καλό;
Όλα αυτά άρχισαν να γυρίζουν στο μυαλό μου μόλις έγινα κι εγώ μάνα. Και μητέρα του παιδιού του άντρα μου. Πριν ήμουν απλά η Έλενα. Καμία σκοτούρα για το αν μοιάζω με την μανούλα μου, εκτός από κάποια κοινά χαρακτηριστικά που έχουμε και μου πάνε πολύ. Για τον άντρα μου, η μαμά μου ήταν μια πολύ καλή και μοντέρνα κυρία και μπράβο της που έκανε μια κόρη σαν κι εμένα. Ήταν εκείνη που μαγείρευε καλύτερα από μένα και ήξερε να ζυμώνει ψωμί. Αυτή που έπρεπε να με είχε μάθει και μένα να γίνω τόσο καλή μαγείρισσα. Όταν έμεινε περισσότερο στο σπίτι μας λόγω της βοήθειας που ήθελα αφότου γέννησα, έγινε από Αγγελική, Άγκελα (ναι, η Μέρκελ). Διότι αυτή είναι χειρότερη από μένα στην υπερπροστασία που δείχνω στο παιδί και μάλλον από αυτήν την κληρονόμησα. Του φοράω κάλτσες όταν δεν κάνει κρύο, έτσι όπως κάνει η μάνα μου. Το νανουρίζει, θα τον κακομάθει. Είναι κρυωμένο το παιδί και μένει σπίτι, γι αυτό αρρωσταίνει, επειδή δεν παίρνει αέρα. Άστο το παιδί, μην το κάνεις σαν την μάνα σου.
Σαν να τα είχα μάθει από τότε που ήμουν 4 ετών και έσπρωχνα το δικό μου ροζ καροτσάκι με το δικό μου μωρό;
Υπάρχει, βέβαι και η αστεία πλευρά του θέματος. Δεν βλέπει. Δεν βλέπει ότι εγώ είμαι μια άλλη μάνα. Αυτή του παιδιού του και όχι αυτή της μάνας της. Ίσως αν η μαμά μου δεν έρχονταν τις πρώτες μέρες της γέννησης του παιδιού μου στο σπίτι, τα πράγματα να ήταν διαφορετικά. Τα νεύρα μου θα ήταν σίγουρα καλύτερα. Διότι σαν να μην σου φτάνει που γίνεσαι ξαφνικά μάνα έχεις και κάποιον να σε κρίνει πώς έγινες έτσι μάνα, σαν την μάνα σου.
Υπάρχει όμως και το άλλο. Μήπως γίνομαι σαν την μητέρα μου και δεν το βλέπω εγώ; Μήπως όσο με μεγάλωνε με μάθαινε να κάνω τα πράγματα με τον τρόπο της και τώρα που ήρθα κι εγώ στη θέση της μου βγαίνουν αυθόρμητα και αβίαστα; Σαν να ήμουν από καιρό προετοιμασμένη να τα κάνω, απλά ήταν αχρείαστα μέχρι τώρα; Σαν να τα είχα μάθει από τότε που ήμουν 4 ετών και έσπρωχνα το δικό μου ροζ καροτσάκι με το δικό μου μωρό; Που το τάιζα, που το άλλαζα, το κοίμιζα και το νανούριζα;
Και ποιος θα μου τα μάθαινε ρε παιδιά; Η γειτόνισσα;
Αλλά και πάλι μπορεί να είναι ίδια μια γυναίκα με πλατινέ μαλλιά, τατουάζ, καλούς κοιλιακούς, δημοσιογράφος και spinning instructor ίδια με την κυρία Αγγελική που δεν έχει δουλέψει ποτέ, που φτιάχνει τέλειες πίτες και κουλουράκια; Μήπως γι αυτό σιχαίνομαι την κουζίνα; Για φαντάσου να μείνω άνεργη; Κάθε μέρα θα σκουπίζω και θα καθαρίζω και θα παίρνω την κόρη μου τηλέφωνο αν έφαγε το παιδί κι αν ντύθηκε τώρα που άρχισε το κρύο. Ευτυχώς, όμως που με παίρνει και η μάνα μου, η μοναδική γυναίκα που με καταλαβαίνει, τώρα που έγινα μάνα. Επειδή δηλαδή δεν δούλεψε ποτέ δεν μπορώ να της μοιάσω; Έχω ένα παιδί και μια δουλειά. Η μάνα μου είχε τρία και καμία δουλειά. Δηλαδή είχε τουλάχιστον μία παραπάνω δουλειά από μένα.
Συνήθως το "έγινες σαν την μάνα σου"χρησιμοποιείται για να κριτικάρει κάποιος μια γυναίκα που μόλις γίνεται μάνα, αλλάζει
Συνήθως το "έγινες σαν την μάνα σου", λοιπόν, χρησιμοποιείται για να κριτικάρει κάποιος μια γυναίκα που μόλις γίνεται μάνα, αλλάζει. Αποκτά πολλά χαρακτηριστικά της μαμάς της που είναι αποδεκτά από όλους όταν δεν είναι μάνα, αλλά κατακριτέα από τους περισσότερους όταν της απονέμεται ο επίσιμος τίτλος. Αυτοσαρκάζομαι, αλλά κοροϊδεύω κιόλας. Γελάω. Φυσικά και μια γυναίκα όταν γίνεται μάνα αλλάζει. Δεν μπορεί να μην αλλάξει. Αλίμονο αν παραμείνει σε όλα η γυναίκα που ήτανε. Θα κάνει πράγματα με το παιδί της όπως έκανε με την μαμά της, τη γιαγιά της, τη νταντά της ή τον μπαμπά της, όποιος την μεγάλωσε δηλαδή. Κι αυτός ο τρόπος της, εκτός κι αν είναι καταστροφικός για το παιδί, θα πρέπει να είναι σεβαστός.
Οι άντρες δεν γίνονται ποτέ σαν την μάνα τους επειδή δεν μπορούν να κάνουν παιδιά. Είναι σαν τη μάνα τους και συμπεριφέρονται όπως εκείνη τους έμαθε στη γυναίκα τους ή στις άλλες μανάδες. Άλλοτε με σεβασμό, και άλλοτε χωρίς. Πέρα από την πλάκα, λοιπόν, καλά θα κάνουν να κοιταχθούν στον καθρέφτη μόλις γίνουν μπαμπάδες και να αναρωτηθούν: αποδέχονται τον τρόπο που τους μεγάλωσε η μάνα τους ή όχι; Μήπως η μάνα του παιδιού τους δεν έχει καμία σχέση με εκείνη;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου