Να ´μαστε λοιπόν και φέτος. Στο σπάνιο "ραντεβού" που δίνεται μια φορά καθε χρόνο και όλοι οι Ελληνες υποστηρίζουν την ίδια ομάδα. Από το πρωτο ταξίδι στην Τουρκία το 2001 μέχρι τη Σλοβενία το 2013 μεσολάβησε μια ντουζίνα χρόνια όπου χορτάσαμε... απ´ όλα. Και χρυσές μετριότητες στη Σουηδία το 2003 στο κύκνειο άσμα του Ιωαννίδη από το μπάσκετ. Και το ανεπανάληπτο στο Βελιγράδι το 2005 και το έπος επί των Αμερικάνων το 2006 στην Ιαπωνία και το σφαγείο από τους Ισπανούς το 2007 μέχρι το περυσινό φιάσκο στη Βενεζουέλα.
Με μαύρα μαλλιά ξεκινήσαμε. Κι αν δεν το πιστεύετε... υπάρχει και το twitter με τη σχετική φωτό ντοκουμέντο! Από εκεί θα τα λέμε live εξάλλου τις επόμενες 20 ημέρες. Διαρκώς και για όλα. Τι, μόνο ο Αλαφούζος θα είναι στη μόδα; tweet tweet! Εκεί θα τιτιβίζουμε, αλλά παράλληλα και στη home page του gazzetta, αν δεν παρακολουθείτε twitter, θα μπορείτε να διαβάζετε τα τελευταία post. Με ειδήσεις, παρασκήνια, φωτογραφίες, σχόλια, μέχρι και τι περιλαμβάνει μια σωστή βαλίτσα για το Ευρωμπάσκετ θα δείτε!
Τι θα δούμε: Μια ομάδα με ταλέντο στην επίθεση, που θα παίξει αμέτρητα πικ εν ρολ. Θα πολεμήσει για κάθε μπάλα, θα δυσκολευτεί απέναντι σε σεντερ που έχουν παιχνίδι ένας εναντίον ενός, θα προσπαθήσει να κερδίσει συνδυάζοντας το σήμα κατατεθέν που λέγεται ελληνική άμυνα με την σπάνια επιθετική ικανότητα του Σπανούλη και τον μεγάλο πλουραλισμό των υπολοίπων.
Τι δεν θα δούμε: Ιωαννιδικό μπάσκετ. Ούτε καν παιχνίδι με τη φιλοσοφία του Γιαννάκη. Σετ επιθέσεις κοιτώντας μόνο το 24άρι δεν "παίζουν". Το θέμα είναι να μην φτάσουμε στο άλλο, περυσινό άκρο όπου η Εθνική πήγε να κερδίσει μόνο με την ποιότητα, φιοριτούρες και...τακουνάκια. Παν μέτρον άριστον. Τόσο που έχει διαβάσει ελληνική ιστορία ο Τρινκιέρι, δε μπορει να μην το εμπεδώσει στους παίκτες.
Τι εστί επιτυχία: Το μετάλλιο και μόνο. Υπάρχει πληρότητα, υπάρχει ποσότητα, υπάρχει κίνητρο (4 χρόνια χωρίς μετάλλιο). Ο πήχης ειναι στο σωστό σημείο από όλους. Διοίκηση, παίκτες, προπονητές. Ολοι οι ανταγωνιστές έχουν κραυγαλέες απουσίες (Ισπανία, Ρωσία, Σερβία, Τουρκία, Ιταλία) κι εμείς μόνο τον Καλάθη και τον Κουφό. Αν έπαιζε ο Διαμαντίδης στόχος θα ηταν μόνο το χρυσό αλλά με τα "αν" δεν βάφονται μετάλλια.
Τι εστί αποτυχία: Σκέτη αποτυχία αν είμαστε κάτω από το βάθρο στις 22 Σεπτέμβρη. Γκραν αποτυχία αν δεν είμαστε στην πρώτη επτάδα που οδηγεί στο Παγκόσμιο της Ισπανίας το 2014. Ιστορική αποτυχία αν δεν πάμε στη δεύτερη φάση. Τώρα διαγράψτε όλα αυτά τα απίθανα σενάρια και ξαναδιαβάστε την προηγούμενη παράγραφο.
Τι περιμένουμε στο Ευρωμπάσκετ: Να δούμε μπάσκετ που θα στερηθεί πρωτοκλασάτων αστεριών αλλά θα περισσεύει από αγωνία και σασπένς κυρίως επειδή δεν υπάρχουν ομάδες φόβητρα που να ξεχωρίζουν τόσο πολυ από τις υπόλοιπες με φωτεινη εξαίρεση την Ισπανία και έπειτα την Ελλάδα.
Τι θέλουμε να ξανάζήσουμε: Μια στιγμή σαν το τρίποντο του Διαμαντίδη με τη Γαλλία. Έστω την ανατροπή με τη Σλοβενία δυο χρόνια μετά στη Μαδρίτη.
Τι δεν θέλουμε να ξαναζήσουμε: Να φτάνουμε ως την άλλη άκρη της γης (Βενεζουέλα), να κινδυνεύουμε να μας μπαγλαρώσουν στον Αμαζόνιο για τη φαεινή ιδέα να κάνουμε συνάλλαγμα στο δρόμο και τελικά να βλέπουμε τους Ατζαγκούν και τους Οφορίκουε να μας χορεύουν.
Που ποντάρουμε τα λεφτά μας: Στο winning spirit που απέκτησε η πλειοψηφία των διεθνών παίζοντας σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό. Δεν ξέρουν να χάνουν τα τελευταία χρόνια και έχουν χρέος να δείξουν ότι το αίσθημα της ευθύνης το κουβαλάνε χειμώνα-καλοκαίρι.
Τι φοβόμαστε: Τον κακό ελληνικό εαυτό. Δεν είναι τόσο γενικό όσο ακούγεται. Η έλλειψη ρόλων στην άμυνα θα συνεπάγεται την αρχη του τέλους. Πέρυσι πληρώσαμε ότι δεν υπήρχε ένας παίκτης διατεθειμένος να μπει σαν καμικάζι, να "δείρει", να μην φοβηθεί τη φθορά των φάουλ, να εξαφανίσει έναν καλό επιθετικό και να κάνει απλά τα βασικά στην επίθεση. Ο Μπράμος μπορεί να είναι ένας. Ο Καββαδάς ένας ψηλός που μπήκε στην αποστολή μόνο ως τέτοιος. Οι υπόλοιποι θα το κάνουν αν χρειαστεί;
Τι πρέπει να ξέρουμε: Ότι ο τύπος που κρατάει τα κλειδιά της ομάδας, δηλαδή ο Σπανούλης, το έχει βάλει (καθ υπερβολήν) στόχο ζωής να φτάσει στην κορυφή. Ηταν και το 2005 παρών στον άθλο του Βελιγραδίου αλλά με περιορισμένο ρόλο και θέλει να ξαναμπεί στη χρυσή βίβλο ως πρωταγωνιστής. Έχει τρομερό κίνητρο και το... μπίρι μπίρι σε πολλούς συμπαίκτες του, εδώ και καιρό, επιβεβαιώνει πως το βλέπει όπως ακριβώς το λέει και σε εκείνους: "Μάγκες τέτοια ευκαιρία έχουμε μόνο μια φορά". Ευκαιρία λοιπόν να γραφτεί ιστορία.
gazzetta
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου