Ποιος πήρε το σεξ από τη λογοτεχνία;

H εποχή που το σεξ συνέβαινε κάπου στους αστερίσκους μεταξύ των κεφαλαίων μοιάζει μακρινή. Από τον Ντ. Χ. Λόρενς και τον «Εραστή της λαίδης Τσάτερλι» το 1928, η δυτική λογοτεχνία είχε ξεπεράσει το στάδιο των υπαινιγμών και επιδιδόταν σε ύμνους στη σάρκα. Η πληθώρα των συνευρέσεων κορυφώθηκε χάρη στην ευφορία της σεξουαλικής επανάστασης, όταν μια συγγραφική γενιά, μεγαλωμένη σε αυστηρό πλαίσιο καθωσπρεπισμού, συνάντησε τη γοητεία της αφθονίας.

Ο Φίλιπ Ροθ έγραφε μυθιστορήματα-δοκίμια για τις χαρές και τους κινδύνους του σεξ, ο Τομ Γουλφ το ανήγαγε σε κινητήρια δύναμη της αντρικής ιδιοσυγκρασίας, ως και οι «Μάγισσες του Ιστγουικ» (εκδ. Λιβάνη) του Τζον Απντάικ χαίρονταν με τη βοήθειά του τη ζωή τους, σε μια νυσταλέα αμερικανική κωμόπολη. Εσχάτως όμως, στον απόηχο της υπέρμετρης κατανάλωσης τριών τουλάχιστον δεκαετιών περιπτύξεων, τα σώματα της λογοτεχνίας ξανάρχισαν να κρύβονται.

Στα κείμενα του Μπρετ Ιστον Ελις, για παράδειγμα, οι χειμαρρώδεις ερωτικές πράξεις των 80s κατέληξαν πρόσφατα σε ρυάκι – ενώ ο γνήσιος εκπρόσωπος της «Generation X» Ντάγκλας Κόπλαντ ελάχιστα ασχολήθηκε με τις γενετήσιες ορμές σε όλη την καριέρα του.

Εχει κανείς την αίσθηση ότι στη μετά AIDS, μετά Viagra, μετά πορνογραφική εποχή των 00s αφόρητη πλήξη για το σεξ έχει καταλάβει πλήθος δυτικών λογοτεχνών. Κι αν ο Γάλλος Μισέλ Ουελμπέκ δεν έχει χάσει το κέφι του, ο αναγνώστης χρειάζεται αίτηση για ψήγματα σεξουαλικότητας σε βραβευμένα βιβλία όπως το «Netherland» (εκδ. Harper Perennial) του Τζόζεφ Ο’Νιλ ή το «Εξαιρετικά δυνατά και απίστευτα κοντά» (εκδ. Μελάνι) του Τζόναθαν Σάφραν Φόερ.

Ωστόσο, δεν είναι όλοι οι νεότεροι εγγενώς ανέραστοι. Στην «Ομορφιά που χάνεται» (εκδ. Ψυχογιός) η Βρετανή Ζέιντι Σμιθ σκιαγραφεί  εξόχως αποτελεσματικά τη συνεδρία ενός μεσήλικου καθηγητή με μια 19χρονη φοιτήτρια – μια εξαιρετική διαδικασία για τον κύριο, μια casual στιγμή για τη νεαρά. Ο Καναδός Τζόναθαν Λίτελ αφήνει τον ναζιστή πρωταγωνιστή του, Μαξιμίλιαν Αουε, να περνά ελεύθερα από τα πεδία των μαχών του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στα αιμομικτικά κρεβάτια των «Ευμενίδων» του (εκδ. Λιβάνης).

Το σεξ το επιούσιο βέβαια ίσως να μην είναι το ζητούμενο. Το πολυδιαβασμένο «Freedom» (εκδ. Fourth Estate) του Τζόναθαν Φράνζεν ήταν υποψήφιο για το ετήσιο Bad Sex Award του περιοδικού «Literary Review». Τουλάχιστον δεν είχε την αμφίβολη  τιμή να το κερδίσει, όπως ο Λίτελ πέρυσι…

tovima