Οι Χαιρετισμοί της Παναγίας περιλαμβάνουν σε μια σπουδαία ποιητική μορφή και πανέμορφα λόγια, όλες τις βασικές διδασκαλίες της Ορθοδοξίας για το Χριστό, την ενανθρώπισή του, το ρόλο της Παναγίας για τη σωτηρία .......
Α' Στάση
Άγγελος πρωτοστάτης, ουρανόθεν επέμφθη, ειπείν τη Θεοτόκω το, Χαίρε (εκ γ´)· και συν τη ασωμάτω φωνή, σωματούμενόν σε θεωρών Κύριε, εξίστατο, και ίστατο κραυγάζων προς αυτήν τοιαύτα·
Άγγελος που ήταν πρώτος μεταξύ των αγγέλων, στάλθηκε από τον ουρανό να πεί στη Θεοτόκο το χαίρε (3 φορές)· και με την ασώματή του φωνή, βλέποντάς σε Κύριε να παίρνεις σώμα (να γίνεσαι άνθρωπος), εκπλησσόταν και στεκόταν φωνάζοντας προς αυτήν αυτά τα λόγια·
Χαίρε, δι᾿ ης η χαρά εκλάμψει· χαίρε, δι᾿ ης η αρά εκλείψει.
Χαίρε εσύ απ᾿ την οποία θα λάμψει η χαρά· χαίρε εσύ που για χάρη σου θα σβήσει η κατάρα.
Χαίρε, του πεσόντος Αδάμ η ανάκλησις· χαίρε, των δακρύων της Εύας η λύτρωσις.
Χαίρε εσύ που έκανες να σηκωθεί ο πεσμένος Αδάμ· χαίρε εσύ που έγινες η λύτρωση των δακρύων της Εύας.
Χαίρε, ύψος δυσανάβατον ανθρωπίνοις λογισμοίς· χαίρε, βάθος δυσθεώρητον, και Αγγέλων οφθαλμοίς.
Χαίρε ύψος στο οποίο δύσκολα μπορούν να φθάσουν οι ανθρώπινοι λογισμοί· χαίρε βάθος που αδυνατούν να κατοπτεύσουν και αγγέλων οφθαλμοί.
Χαίρε, ότι υπάρχεις Βασιλέως καθέδρα· χαίρε, ότι βαστάζεις τον βαστάζοντα πάντα.
Χαίρε εσύ που έγινες ο θρόνος του Βασιλιά (Χριστού)· χαίρε γιατί βαστάζεις (στην αγκάλη σου) Εκείνον που βαστάζει τα πάντα.
Χαίρε, αστήρ εμφαίνων τον Ήλιον· χαίρε, γαστήρ ενθέου σαρκώσεως.
Χαίρε αστέρι που προμηνύεις τον Ήλιο, χαίρε κοιλία της θεικής (του Λόγου) σαρκώσεως.
Χαίρε, δι᾿ ης νεουργείται η κτίσις· χαίρε, δι᾿ ης βρεφουργείται ο Κτίστης.
Χαίρε εσύ με την οποία γίνεται καινούρια η κτίση· χαίρε εσύ με την οποία γίνεται βρέφος ο Κτίστης.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Βλέπουσα η Αγία, εαυτήν εν αγνεία, φησί τω Γαβριήλ θαρσαλέως· Το παράδοξόν σου της φωνής, δυσπαράδεκτόν μου τη ψυχή φαίνεται· ασπόρου γαρ συλλήψεως την κύησιν πως λέγεις; κράζων· Αλληλούια.
Γνωρίζοντας την αγνότητά της η Παναγία λέγει στον Γαβριήλ με θάρρος· Όσα παράδοξα ακούω από τη φωνή σου, είναι δύσκολο να τα δεχτώ στην ψυχή μου· πως μου αναγγέλλεις κύηση, αφού δεν προηγήθηκε σύλληψη από ανθρώπινη σπορά; Κι όμως εσύ το λέγεις και φωνάζεις δυνατά, Αλληλούια (αινείτε τον Θεό).
Γνώσιν άγνωστον γνώναι, η Παρθένος ζητούσα, εβόησε προς τον λειτουργούντα· Εκ λαγόνων αγνών Υιόν, πως εστι τεχθήναι δυνατόν; λέξον μοι. Προς ην εκείνος έφησεν εν φόβω, πλην κραυγάζων ούτω·
Θέλοντας η Παρθένος να γνωρίσει το άγνωστο αυτό μυστήριο, είπε δυνατά προς τον λειτουργό Άγγελο· πες μου, από σώμα αγνό (παρθενικό) πως είναι δυνατόν να γεννηθεί γιός; Κι εκείνος τότε είπε προς αυτή με φόβο, φωνάζοντας αυτά τα λόγια·
Χαίρε, βουλής απορρήτου μύστις· χαίρε, σιγής δεομένων πίστις.
Χαίρε εσύ που γνωρίζεις την απόρρητη βουλή του Θεού· χαίρε εσύ που είσαι η πίστη εκείνων που προσεγγίζονται με τη σιγή.
Χαίρε, των θαυμάτων Χριστού το προοίμιον· χαίρε, των δογμάτων αυτού το κεφάλαιον.
Χαίρε εσύ, η αρχή των θαυμάτων του Χριστού. Χαίρε εσύ που αποτελείς το κεφάλαιο στο οποίο στηρίζονται τα δόγματά Του.
Χαίρε, κλίμαξ επουράνιε, δι᾿ ης κατέβη ο Θεός· χαίρε, γέφυρα μετάγουσα τους εκ γης προς Ουρανόν.
Χαίρε σκάλα επουράνια με την οποία κατέβηκε ο Θεός· χαίρε γέφυρα που μεταφέρεις αυτούς που ᾿ναι στη γη, στον ουρανό.
Χαίρε, το των Αγγέλων πολυθρύλητον θαύμα· χαίρε, το των δαιμόνων πολυθρήνητον τραύμα.
Χαίρε, το πολυθρύλητο θαύμα των Αγγέλων, χαίρε το πολυθρήνητο τραύμα των δαιμόνων.
Χαίρε, το Φως αρρήτως γεννήσασα· χαίρε, το πως, μηδένα διδάξασα.
Χαίρε εσύ που γέννησες με τρόπο ανέκφραστο το φως· χαίρε εσύ που σε κανέναν δεν δίδαξες το πως.
Χαίρε, σοφών υπερβαίνουσα γνώσιν· χαίρε, πιστών καταυγάζουσα φρένας.
Χαίρε εσύ που ξεπερνάς τη γνώση των σοφών· χαίρε εσύ που διαφωτίζεις τη διάνοια των πιστών.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Δύναμις του Υψίστου, επεσκίασε τότε, προς σύλληψιν τη Απειρογάμω· και την εύκαρπον ταύτης νηδύν, ως αγρόν υπέδειξεν ηδύν άπασι, τοις θέλουσι θερίζειν σωτηρίαν, εν τω ψάλλειν ούτως· Αλληλούια.
Δύναμη του Υψίστου τότε επισκίασε εκείνη που δε γνώρισε γάμο, ώστε να συλλάβει· και την εύκαρπή της κοιλιά την κατέστησε χωράφι ευχάριστο για όσους θέλουν να θερίσουν (να βρούν) τη σωτηρία τους και οι οποίοι ψάλλουν αυτά τα λόγια, Αλληλούια.
Έχουσα θεοδόχον, η Παρθένος την μήτραν, ανέδραμε προς την Ελισάβετ· το δε βρέφος εκείνης ευθύς, επιγνόν τον ταύτης ασπασμόν, έχαιρε! και άλμασιν ως ασμασιν, εβόα προς την Θεοτόκον·
Έχουσα η Παρθένος μες στη μήτρα της τον Θεό, έτρεξε προς την Ελισάβετ. Το βρέφος εκείνης (ο Ιωάννης) μόλις κατάλαβε τον χαιρετισμό της σκίρτησε από χαρά· και με σκιρτήματα αντί για ύμνους, φώναζε δυνατά προς τη Θεοτόκο·
Χαίρε, βλαστού αμαράντου κλήμα· χαίρε, καρπού ακηράτου κτήμα.
Χαίρε κλήμα που πρόβαλες τον αμάραντο βλαστό· χαίρε κτήμα που πρόσφερες τον άφθαρτο καρπό.
Χαίρε, γεωργόν γεωργούσα φιλάνθρωπον· χαίρε, φυτουργόν της ζωής ημών φύουσα.
Χαίρε εσύ που γεώργησες τον φιλάνθρωπο γεωργό· χαίρε εσύ που φύτρωσες τον φυτουργό της ζωής (το Χριστό).
Χαίρε, άρουρα βλαστάνουσα ευφορίαν οικτιρμών· χαίρε, τράπεζα βαστάζουσα ευθηνίαν ιλασμών.
Χαίρε γη που βλαστάνεις άφθονη ευσπλαγχνία· χαίρε τραπέζι που βαστάζεις πλούσιο το έλεος.
Χαίρε, ότι λειμώνα της τρυφής αναθάλλεις· χαίρε, ότι λιμένα των ψυχών ετοιμάζεις.
Χαίρε γιατί κάνεις να ανθίσει λιβάδι πνευματικής απόλαυσης· χαίρε γιατί ετοιμάζεις λιμάνι (σωτηρίας) για τις ψυχές.
Χαίρε, δεκτόν πρεσβείας θυμίαμα· χαίρε, παντός του κόσμου εξίλασμα.
Χαίρε, εσύ που είσαι θυμίαμα μεσιτείας δεκτό από τον Θεό, χαίρε, εσύ του κόσμου όλου ο εξιλασμός.
Χαίρε, Θεού προς θνητούς ευδοκία· χαίρε, θνητών προς Θεόν παρρησία.
Χαίρε, εσύ που είσαι η αγαθή ευδοκία (εύνοια) του Θεού προς τους ανθρώπους, χαίρε εσύ η παρρησία των ανθρώπων προς τον Θεό.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.
Ζάλην ένδοθεν έχων, λογισμών αμφιβόλων, ο σώφρων Ιωσήφ εταράχθη, προς την άγαμόν σε θεωρών, και κλεψίγαμον υπονοών Άμεμπτε· μαθών δε σου την σύλληψιν εκ Πνεύματος αγίου, έφη· Αλληλούια.
Έχοντας μέσα του ζάλη από λογισμούς αμφιβολίας, ο δίκαιος Ιωσήφ ταράχτηκε, κι ενώ σε θεωρούσε άγαμη (Παρθένο), τώρα σε υποπτευόταν για παράνομες σχέσεις, Άμεμπτε· Σαν πληροφορήθηκε όμως ότι η σύλληψη προερχόταν από το Άγιο Πνεύμα, φώναξε Αλληλούια.
Β' Στάση
Ηκουσαν οι ποιμένες των Αγγέλων υμνούντων, την ένσαρκον Χριστού παρουσίαν. Και δραμόντες ως προς ποιμένα, θεωρούσι τούτον ως αμνόν άμωμον, εν τη γαστρί Μαρίας βοσκηθέντα, ην υμνούντες είπον.
‘Οταν οι ποιμένες άκουσαν τούς αγγέλους να υμνούν την παρουσία του Χριστού ανάμεσα στους ανθρώπου ως ανθρώπου έτρεξαν στο σπήλαιο να τον δουν. Περίμεναν να δουν ποιμένα και απεναντίας τον είδαν σαν άμωμο αρνί που είχε βοσκήσει και θραφεί μέσα στην κοιλιά της Μαρίας. Και τότε έκθαμβοι της είπαν
Χαίρε, Αμνού και Ποιμένος μήτηρ. Χαίρε, αυλή λογικών προβάτων.
Η Παναγία είναι μητέρα του ποιμένος όλων των ανθρώπων και του αμνού του θεού. Είναι ακόμα η μάνδρα των λογικών προβάτων, εκείνη δηλαδή που κλείνει στην αγκαλιά της όλους τους πιστούς.
Χαίρε, αοράτων εχθρών αμυντήριον. Χαίρε, παραδείσου θυρών ανοικτήριον.
Ασπίδα μας εναντίον των αοράτων εχθρών και εναντίων των δαιμόνων είσαι Παναγία μας. Και κλειδί που μας άνοιξες πάλι τις πόρτες του παραδείσου.
Χαίρε, ότι τα ουράνια συναγάλλεται τη γη. Χαίρε, ότι τα επίγεια συγχορεύει ουρανοίς.
Χάρη σε σένα ευφραίνονται μαζί ουρανός και γη, κι όλα τα κτίσματα ενωμένα δοξάζουν τον Κύριο.
Χαίρε, των Αποστόλων το ασίγητον στόμα. Χαίρε, των Αθλοφόρων το ανίκητον θάρσος.
Οι απόστολοι σε είχαν για ασίγητο στόμα τους, και από σένα έπαιρναν το υπερφυσικό τους θάρρος και δύναμη οι μάρτυρες
Χαίρε, στερρόν της πίστεως έρεισμα. Χαίρε, λαμπρόν της χάριτος γνώρισμα.
Χαίρε στήριγμα ασάλευτο της πίστεως. Χαίρε λαμπρό αποτέλεσμα της Θείας χάριτος.
Χαίρε, δι’ ης εγυμνώθη ο άδης. Χαίρε, δι’ ης ενεδύθημεν δόξαν.
Εξ’αιτίας σου γυμνώθηκε από την δύναμή του ο θάνατος κι εμείς φορέσαμε τη δόξα.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Θεοδρόμον αστέρα, θεωρήσαντες Μάγοι, τη τούτου ηκολούθησαν αίγλη. Και ως λύχνον κρατούντες αυτόν, δι’ αυτού ηρεύνων κραταιόν άνακτα. Και φθάσαντες τον άφθαστον, εχάρησαν αυτώ βοώντες. Αλληλούια.
Οι μάγοι είδαν τον αστέρα, που είχε ανάψει ο Θεός στον ουρανό και τον ακολούθησαν. Το άστρο αυτό ήταν σαν λυχνάρι, που κρατώντας το στα χέρια, έψαχναν στο φως του για τον βασιλέα του παντός. Έφθασαν έτσι μπροστά στον άφθαστο εις δόξαν και χάρηκαν και του φώναξαν Αλληλουία.
‘Ιδον παίδες Χαλδαίων, εν χερσί της Παρθένου, τον πλάσαντα χειρί τους ανθρώπους. Και δεσπότην νοούντες αυτόν, ει και δούλου έλαβε μορφήν, έσπευσαν τοις δώροις θεραπεύσαι, και βοήσαι τη ευλογημένη.
Οι μάγοι, που είχαν έλθει από τη μακρινή Χαλδαία, είδαν στα χέρια της Παρθένου αυτόν που τα χέρια Του έπλασαν τους ανθρώπους. Τον είδαν Κύριο του παντός, παρ’ όλο ότι είχε πάρει μορφή δούλου, μορφή ανθρώπινη, κι έσπευσαν να του προσφέρουν τα δώρα τους σαν σε Βασιλέα και να φωνάξουν στην ευλογημένη μητέρα Του τα εξής.
Χαίρε, αστέρος αδύτου μήτηρ. Χαίρε, αυγή μυστικής ημέρας.
Χαίρε, συ που γέννησες τον αστέρα που δεν δύει ποτέ. Χαίρε, αυγή μιας καινούργιας ημέρας με φως μυστικό, θείο, πνευματικό.
Χαίρε, της απάτης την κάμινον σβέσασα. Χαίρε, της Τριάδος τους μύστας φωτίζουσα.
Έσβησες Κόρη του Θεού την κολασμένη φωτιά της αμαρτωλής γνώσεως, και φωτίζεις τους μύστες της Αγίας Τριάδος.
Χαίρε, τύραννον απάνθρωπον εκβάλουσα της αρχής. Χαίρε, Κύριον φιλάνθρωπον επιδείξασα Χριστόν.
Γκρέμισες ακόμα από τον θρόνο του τον τύραννο διάβολο, και μας φανέρωσες τον φιλάνθρωπο Κύριο.
Χαίρε, η της βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας. Χαίρε, η του βορβόρου ρυομένη των έργων.
Μας λυτρώνεις από τη θρησκεία των ειδώλων, μας σώζεις από τη λάσπη των κακών έργων.
Χαίρε, πυρός προσκύνησιν παύσασα. Χαίρε, φλογός παθών απαλλάττουσα.
Έβαλες τέλος στην προσκύνηση του πυρός, που λάτρευαν οι αρχαίοι λαοί και μας απάλλαξες από την φλόγα των παθών.
Χαίρε, πιστών οδηγέ σωφροσύνης. Χαίρε, πασών γενεών ευφροσύνη.
Είσαι οδηγός σωφροσύνης για τους πιστούς. Είσαι η ευφροσύνη όλων των γεννεών.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Κήρυκες θεοφόροι, γεγονότες οι Μάγοι, υπέστρεψαν εις την Βαβυλώνα, εκτελέσαντές σου τον χρησμόν, και κηρύξαντές σε τον Χριστόν άπασιν, αφέντες τον Ηρώδην ως ληρώδη, μη ειδότα ψάλλειν Αλληλούια.
Έγιναν οι μάγοι κήρυκες θεοφόροι και γύρισαν στη Βαβυλώνα, αφού συμμορφώθηκαν με το πρόσταγμα του Αγγέλου να μην περάσουν από τα Ιεροσόλυμα όπου τους περίμενε ο Ηρώδης για να μάθει από το στόμα τους που είχε γεννηθεί, ο Χριστός. Γύρισαν στην πατρίδα τους και κήρυξαν σε όλους τον Χριστό, αφήνοντας στα παραμιλητά του τον Ηρώδη, που δεν ήξερε να ψάλλει Αλληλουία.
Λάμψας εν τη Αιγύπτω, φωτισμόν αληθείας, εδίωξας του ψεύδους το σκότος. Τα γαρ είδωλα ταύτης Σωτήρ, μη ενέγκαντά σου την ισχύν πέπτωκεν, οι τούτων δε ρυσθέντες, εβόων προς την Θεοτόκον.
Όταν ο Ιωσήφ και η Παναγία πήραν τον Χριστό κι έφυγαν στην Αίγυπτο για να γλυτώσουν το Θείο Βρέφος από τη μανία του Ηρώδη, έλαμψε σ’ εκείνη τη χώρα το φως της αληθείας. Και τα είδωλά της, μην αντέχοντας την παρουσία του Σωτήρος, γκρεμνίσθηκαν μόνα τους. Κι όσοι σώθηκαν απ’ αυτά, φώναξαν στην Θεοτόκο:
Χαίρε, ανόρθωσις των ανθρώπων. Χαίρε, κατάπτωσις των δαιμόνων.
Χαίρε συ που είσαι η ανόρθωση και η σωτηρία των ανθρώπων. Χαίρε συ που είσαι το γκρέμισμα των δαιμόνων.
Χαίρε, της απάτης την πλάνην πατήσασα. Χαίρε, των ειδώλων τον δόλον ελέγξασα.
Πάτησες και συνέτριψες την πλάνη και την απάτη. Απέδειξες τη δολερότητα των ειδώλων.
Χαίρε, θάλασσα ποντίσασα Φαραώ τον νοητόν. Χαίρε, πέτρα η ποτίσασα τους διψώντας την ζωήν.
Όπως η ερυθρά θάλασσα, κατά την έξοδο των Εβραίων από την Αίγυπτο, σκέπασε με τα κύματά της τον Φαραώ, που τους κατεδίωκε, έτσι και συ κατεπόντισες σαν άλλη θάλασσα τον νοητό Φαραώ, δηλαδή τον διάβολο και τα στρατεύματά του. Κι όπως ο βράχος στην έρημο, που τον χτύπησε ο Μωυσής με το ραβδί του, ανάβρυσε νερό, έτσι κι εσύ σαν άλλους Ισραηλίτες ξεδιψάς όσους διψούν την αληθινή ζωή, μέσα στην πνευματική έρημο του κόσμου.
Χαίρε, πύρινε στύλε οδηγών τους εν σκότει. Χαίρε, σκέπη του κόσμου πλατυτέρα νεφέλης.
Όπως η πύρινη στήλη οδηγούσε τη νύχτα τους Εβραίους στην έρημο, έτσι κι εσύ μας οδηγείς μέσα στα πνευματικά σκοτάδια. Κι όπως η φωτεινή νεφέλη τους σκέπαζε την ημέρα, έτσι κι εσύ σκεπάζεις τον κόσμο, πλατύτερη από νεφέλη.
Χαίρε, τροφή του μάννα διάδοχε. Χαίρε, τρυφής αγίας διάκονε.
Είσαι η τροφή που διαδέχθηκε το μάννα και η διάκονος των αγίων απολαύσεων.
Χαίρε, η γη της επαγγελίας. Χαίρε, εξ ης ρέει μέλι και γάλα.
Όπως η γη της επαγγελίας ήταν το ωραίο τέρμα της πορείας του Ισραήλ έτσι είσαι και συ για μας η γη που μας υποσχέθηκε ο θεός από την οποία ρέει η χαρά και η ειρήνη.
Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.
Μέλλοντος Συμεώνος, του παρόντος αιώνος, μεθίστασθαι του απατεώνος, επεδόθης ως βρέφος αυτώ, αλλ’ εγνώσθης τούτω και Θεός τέλειος. Διόπερ εξεπλάγη σου την άρρητον σοφίαν κράζων Αλληλούια.
Όταν επρόκειτο ο βαθύγερος Συμεών να φύγει από αυτόν τον απατηλό κόσμο αξιώθηκε να δεχθεί στις αγκάλες του τον Θεό ως βρέφος.Και γεμάτος έκπληξη για την ανείπωτη σοφία του θεού αναφώνησε Αλληλούια
Σου άρεσε το άρθρο που μόλις διάβασες; Εάν ναι βοήθησε μας με το να το κοινοποιήσεις στους φίλους σου.Σε μια εποχή που το μυαλό μας δέχεται βροχή γκρίζων και ίσως μαύρων ειδήσεων τα Νέα Καλά Μαντάτα είναι ένα blog με χιλιάδες άρθρα ενδιαφέροντα ,χρήσιμα και προ πάντων ευχάριστα προς ανάγνωση. Κάνοντας απλώς ένα κλικ διαβάζεις κάτι ευχάριστο και ενδιαφέρον χωρίς να κατευθύνεσαι σε ένα λαβύρινθο παραθύρων! Απλά δοκιμάστε μας και σίγουρα θα γίνουμε καθημερινή σας συνήθεια και η ευχάριστη παρέα σας!
Γίνετε φίλοι μας στο facebook https://www.facebook.com/NeaKalaMantata/ ή ακολουθήστε μας στο Twitter https://twitter.com/NeaKalaMantata. Σας ευχαριστούμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου