Τα μαθητικά τα μπλουζ δεν τα αλλάζουμε με τίποτα

Σχολικό πάρτυ circa 1995: η "φάση" έχει ως εξής: τα αγόρια δεξιά, τα κορίτσια αριστερά, "μουσικές καρέκλες" στο Δημοτικό, "Πυθία" και "μπουκάλα" στο Γυμνάσιο, ντροπές, πρώτες απέλπιδες προσπάθειες για φλερτ, καρδιοχτύπια και -λίγο πριν μας μαζέψουν οι γονείς μας- μπλουζ. Γνωστός και ως ο χορός που τεντώνεις τα χέρια και προσπαθείς να μην ακουμπήσεις τον άλλο καθόλου -για ανταλλαγή βλέμματος ούτε λόγος- και χτυπάει η καρδιά σου γντουπ-γντουπ γντουπ-γντουπ.

Ζητήσαμε από τα αγόρια  να μας βοηθήσουν στην επιλογή τραγουδιών και τους αποκαλύψαμε πως το πιο βασανιστικό τραγούδι από όλα ήταν το '(Everything I do) Ι do it for you' του Bryan Adams': στην παύση του στο 4ο λεπτό, εμείς πάντα το παίζαμε "α τελείωσε", πηγαίναμε να φύγουμε και το τεστ "με γουστάρει ή όχι" ήταν να δούμε αν ο άλλος θα μας άφηνε να φύγουμε, ή αν θα μας κρατούσε μέχρι το τέλος. Εκείνοι (φυσικά) μας γείωσαν, λέγοντάς μας πως εκείνους δεν τους απασχολούσε τίποτα από όλα αυτά και πως το μόνο που τους έκαιγε ήταν να μη φανεί... αυτό που φούσκωνε μέσα στο παντελόνι τους.

Καλή ακρόαση!

cosmo