Η Ευρώπη ακολούθησε πολλά χρόνια αργότερα και τελικά τα γλυκαντικά που προέρχονται από το φυτό στέβια εγκρίθηκαν για χρήση σε τρόφιμα και ροφήματα τον Νοέμβριο του 2011. Εξαίρεση αποτελεί η Γαλλία, όπου η χρήση της γλυκαντικής ύλης από στέβια εγκρίθηκε το 2009. Ωστόσο, δεν είναι μόνο οι μελέτες και οι αρμόδιοι φορείς, όπως η Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων (EFSA) και ο Αμερικανικός Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA), που κρίνουν ασφαλή την κατανάλωσή της. Ας μην ξεχνάμε και τη μακρόχρονη χρήση της από πολλές χώρες, όπως η Ιαπωνία και η Παραγουάη.
Είναι μάλιστα αρκετά ανθεκτική στις μεταβολές της θερμοκρασίας. Επίσης, δεν αλλοιώνεται και δεν χάνει τη γλυκιά της γεύση ακόμα κι όταν μαγειρεύεται σε υψηλές θερμοκρασίες (100-120° C), γι’ αυτό και μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη μαγειρική και τη ζαχαροπλαστική, αφού τη διαλύσουμε πρώτα σε λίγο νερό, ώστε να ελέγξουμε την ένταση της γεύσης της. Μπορούμε,επιπλέον, να την καλλιεργήσουμε σε μικρές γλάστρες και να χρησιμοποιήσουμε τα φύλλα της φρέσκα ή αποξηραμένα σε σαλάτες ή αλεσμένα σε ροφήματα και γλυκίσματα.
Πέρα όμως από τις γλυκαντικές ουσίες για τις οποίες έγινε γνωστή, τα φύλλα της στέβιας περιέχουν και άλλες χρήσιμες ουσίες, όπως για παράδειγμα μεταλλικά στοιχεία και ιχνοστοιχεία (χρώμιο, μαγνήσιο, μαγγάνιο, κάλιο, σελήνιο, ψευδάργυρο), βιταμίνες του συμπλέγματος Β (κυρίως νιασίνη) και φυτοθρεπτικά (π.χ. χλωροφύλλη, φυτικές στερόλες). Μάλιστα, φαίνεται ότι σε αντίθεση με τη ζάχαρη δεν ευνοεί τη δημιουργία τερηδόνας και την ανάπτυξη του μύκητα Candida albicans. Ίσως ο συνδυασμός και η αλληλεπίδραση των παραπάνω συστατικών να της προσδίδουν και άλλες ωφέλιμες ιδιότητες, που όμως δεν έχουν ακόμα αποδειχτεί.
Εκτός από την μορφή της ως φυτό, μπορούμε να βρούμε τη στέβια ως γλυκαντική ύλη συσκευασμένη σε μορφή σκόνης, σε σταγόνες ή σε δισκία. Μπορούμε ακόμα να βρούμε συσκευασμένα φύλλα στέβιας, και όλα αυτά στα περισσότερα καταστήματα βιολογικών προϊόντων και σε ορισμένα μεγάλα σουπερμάρκετ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου