Η αγάπη προς τον πλησίον είναι συνέπεια της πορείας προς τον Θεό. Όταν προκόβουμε πνευματικά σημαίνει ότι αγαπάμε.
Αυτή καθ`αυτή η συνεκτική δύναμη που τείνει να ενώσει τα πάντα μεταξύ τους , είναι αυτή η ίδια αγάπη , είναι αυτός ο ίδιος ο Θεός.
Αγάπη σημαίνει , έξοδος από τον εαυτό μας και πορεία προς τον συνάνθρωπο . Όταν λέμε έξοδο εννοούμε θυσία.
Διότι λέει ο Κύριος : ” μείζονα ταύτης αγάπην ουδείς έχει , ίνα τις την ψυχήν αυτού θη υπέρ των φίλων αυτού ”.
Για να πλησιάσουμε τον συνάνθρωπό μας και , ακόμα περισσότερο , για να ενσκήψουμε σ`αυτόν , χρειάζεται να θυσιάσουμε τον εαυτό μας στο βωμό της ευεργεσίας του πλησίον. Να θυσιάσουμε τα πάθη , τις αδυναμίες , τις ανάγκες , τα θελήματα και τις δυσκολίες μας ώστε να περάσουμε στην απέναντι πλευρά όπου βρίσκεται ο πλησίον για να σκύψουμε στην καρδιά και τον πόνο του. Αυτός που αληθινά αγαπά κινείται πάντα στην υπέρβαση του εαυτού του.
Στην υπέρβαση λοιπόν , εκεί είναι η Αγάπη ! ! ! . Ακόμη κι αν χρειαστεί να ταλαιπωρηθούμε , οφείλουμε να το κάνουμε αυτό , όχι μόνο για τον Θεό και τον πλησίον αλλά πρωτίστως για τον ίδιο μας τον εαυτό.
Διότι λέει ο Κύριος : ” αγαπάτε τους εχθρούς υμών , ευλογείται τους καταρωμένους υμάς , καλώς ποιείται τοις μισούσιν υμάς και προσεύχεσθε , υπέρ των επηρεαζόντων υμάς και διωκόντων υμάς … έσεσθαι ουν υμείς τέλειοι , ώσπερ ο πατήρ υμών ο εν τοις ουρανοίς τέλειος εστιν .”
agioritikovima
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου