Ποια είναι τα άκρως απαραίτητα στοιχεία για να γίνει ένας γάμος; Ο γαμπρός και η νύφη θα πείτε! Κι όμως! Σας έπιασα αδιάβαστους, τουλάχιστον ως προς το μισό σκέλος. Κι αυτό γιατί πλέον δεν αποκλείεται να μη χρειάζεται να βρούμε το έτερον ήμισυ για να παντρευτούμε, αλλά να παντρευόμαστε τον… εαυτό μας!
Την αρχή έκανε τις προάλλες η 36χρονη Nadine Schwaigert από την ντακότα των ΗΠΑ, η οποία ντύθηκε νυφούλα, πήγε στην τοπική εκκλησία, κάλεσε και γύρω στους 45 συγγενείς και φίλους και ήρθε εις γάμου κοινωνίαν με τον εαυτό της!
Κι αν ετοιμάζεστε να ψάξετε το ψυχιατρικό της ιστορικό, να σας πληροφορήσω να μην μπαίνετε στον κόπο, καθώς τα έχει 400. Η Nadine προέβη σε αυτή την κίνηση για να γιορτάσει αφ’ ενός την ελευθερία της, καθώς είχε πρόσφατα βγει το διαζύγιό της και κυρίως, να εγκαινιάσει μία νέα σχέση ζωής με τη μεγαλύτερη αγάπη της, τον εαυτό της. Και του έκανε δώρο ένα ταξίδι του μέλιτος στη Νέα Ορλεάνη, μόνη φυσικά!
Η solo νύφη απέδειξε έτσι στο φιλικό και οικογενειακό της κύκλο ότι μπορεί αν ζήσει ευτυχισμένη με τον εαυτό της,
Η solo νύφη απέδειξε έτσι στο φιλικό και οικογενειακό της κύκλο ότι μπορεί αν ζήσει ευτυχισμένη με τον εαυτό της,
τον οποίο έχει μάθει να αγαπάει και να αποδέχεται ως μία solo προσωπικότητα. Και αφού, όπως λέει, περίμενε καιρό να βρει κάποιον άξιο εμπιστοσύνης για να την παντρευτεί αποφάσισε ότι δεν υπήρχε καταλληλότερο πρόσωπο από τη Nadine αυτοπροσώπως.
Σε όλους εσάς που διαβάζετε με υψωμένο φρύδι τα παραπάνω, έχω να σας πω ότι είστε υπερβολικά δύσπιστοι και ορθολογιστές. Γιατί, καλοί μου αναγνώστες; Ορισμένοι έχουν τη φυσική τάση να ζουν μόνοι τους και να προτιμούν τη μοναξιά από τη συντροφικότητα. Δεν πρέπει και αυτοί να ζήσουν τη μέρα τους, να πάνε ταξίδι του μέλιτος, να πάρουν το επίδομα αδείας τους; Το στίγμα της «γεροντοκόρης» δεν μας κολακεύει και πολύ ως κοινωνία, ιδίως όταν αναφερόμαστε σε ανθρώπους που γουστάρουν πραγματικά να είναι solo και να είναι έτοιμοι να δεσμευτούν σε αυτή τη μοναξιά, έστω και με λίγο παραπάνω ταρατατζούμ από το απαραίτητο.
Κι εκτός αυτού, μην παραγνωρίζετε τα πρακτικά πλεονεκτήματα. Όχι καβγάδες. Όχι τσακωμοί. Όχι διαζύγια. Όχι δικαστήρια για να μοιράσεις το εξοχικό στη Μυτιλήνη και το οικόπεδο στο Βαρνάβα. Όχι δυστυχισμένα παιδιά. Α, και αν θέλετε να περιοριστούμε μόνο στα της τελετής καθ’ εαυτής, γλιτώνεις τις λίστες γάμου, το άγχος για το ποιον θα πρωτοκαλέσεις, τον ισοσκελισμό των καλεσμένων, το που θα κάτσουν οι καλεσμένοι και κυρίως το εξαιρετικά αμήχανο στα τραπέζια της δεξίωσης «εσείς είστε από το γαμπρό ή από τη νύφη;»
Εντάξει, υπάρχετε και εσείς, οι πιο παραδοσιακοί. Θα μου πείτε ότι ο γάμος ως έννοια είναι ένα με τη συντροφικότητα και την ένωση δύο ατόμων και όχι ενός. Ότι το να παντρεύεσαι μόνος σου φανερώνει θλίψη, αδιέξοδα και ίσως τρομερή δυστυχία. Και θα μου πετάξετε διθυραμβικά «αν θες ελευθερία, μείνε single, τι τους θες τους γάμους; Ο γάμος είναι δέσμευση.»
Δεν έχετε και απόλυτο άδικο. Συμφωνούμε ότι ο γάμος είναι δέσμευση, αλλά διαφωνούμε στο έναντι ποιου ή τίνος. Για εσάς η δέσμευση πρέπει να προσωποποιείται σε κάποιον άλλο. Προσωπικά, νομίζω ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά. Αν περνάς τόσο καλά με τον εαυτό σου, και είσαι από τη φύση σου μοναχικός, και πολύ απλά δεν είσαι γεννημένος για γάμους και οικογένεια (γιατί sorry που σας ρίχνω από το συννεφάκι σας, αλλά υπάρχουν και αυτοί οι άνθρωποι), τότε μπορείς να δεσμευτείς και έναντι του εαυτού σου. Αυτού που, από επιλογή σου πάντα, θα είναι ο σύντροφός σου, για το υπόλοιπο της ζωής σου. Και ξέρετε, είναι μία δέσμευση πολύ πολύ πιο βαριά…
Ε, αν θες να το γιορτάσεις κιόλας και να καλέσεις τους ανθρώπους σου, που το κακό; Μία επισημοποίηση παραπάνω είναι και τίποτα παραπάνω. Κανένας δεν έπαθε κακό από ένα έξτρα γλέντι. Κι αν σε κάποιους φαίνεται τραβηγμένο, εγώ το βρίσκω τουλάχιστον συνειδητοποιημένο και θαρραλέο. Forza Νadine!!!!
marymary
Σε όλους εσάς που διαβάζετε με υψωμένο φρύδι τα παραπάνω, έχω να σας πω ότι είστε υπερβολικά δύσπιστοι και ορθολογιστές. Γιατί, καλοί μου αναγνώστες; Ορισμένοι έχουν τη φυσική τάση να ζουν μόνοι τους και να προτιμούν τη μοναξιά από τη συντροφικότητα. Δεν πρέπει και αυτοί να ζήσουν τη μέρα τους, να πάνε ταξίδι του μέλιτος, να πάρουν το επίδομα αδείας τους; Το στίγμα της «γεροντοκόρης» δεν μας κολακεύει και πολύ ως κοινωνία, ιδίως όταν αναφερόμαστε σε ανθρώπους που γουστάρουν πραγματικά να είναι solo και να είναι έτοιμοι να δεσμευτούν σε αυτή τη μοναξιά, έστω και με λίγο παραπάνω ταρατατζούμ από το απαραίτητο.
Κι εκτός αυτού, μην παραγνωρίζετε τα πρακτικά πλεονεκτήματα. Όχι καβγάδες. Όχι τσακωμοί. Όχι διαζύγια. Όχι δικαστήρια για να μοιράσεις το εξοχικό στη Μυτιλήνη και το οικόπεδο στο Βαρνάβα. Όχι δυστυχισμένα παιδιά. Α, και αν θέλετε να περιοριστούμε μόνο στα της τελετής καθ’ εαυτής, γλιτώνεις τις λίστες γάμου, το άγχος για το ποιον θα πρωτοκαλέσεις, τον ισοσκελισμό των καλεσμένων, το που θα κάτσουν οι καλεσμένοι και κυρίως το εξαιρετικά αμήχανο στα τραπέζια της δεξίωσης «εσείς είστε από το γαμπρό ή από τη νύφη;»
Εντάξει, υπάρχετε και εσείς, οι πιο παραδοσιακοί. Θα μου πείτε ότι ο γάμος ως έννοια είναι ένα με τη συντροφικότητα και την ένωση δύο ατόμων και όχι ενός. Ότι το να παντρεύεσαι μόνος σου φανερώνει θλίψη, αδιέξοδα και ίσως τρομερή δυστυχία. Και θα μου πετάξετε διθυραμβικά «αν θες ελευθερία, μείνε single, τι τους θες τους γάμους; Ο γάμος είναι δέσμευση.»
Δεν έχετε και απόλυτο άδικο. Συμφωνούμε ότι ο γάμος είναι δέσμευση, αλλά διαφωνούμε στο έναντι ποιου ή τίνος. Για εσάς η δέσμευση πρέπει να προσωποποιείται σε κάποιον άλλο. Προσωπικά, νομίζω ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά. Αν περνάς τόσο καλά με τον εαυτό σου, και είσαι από τη φύση σου μοναχικός, και πολύ απλά δεν είσαι γεννημένος για γάμους και οικογένεια (γιατί sorry που σας ρίχνω από το συννεφάκι σας, αλλά υπάρχουν και αυτοί οι άνθρωποι), τότε μπορείς να δεσμευτείς και έναντι του εαυτού σου. Αυτού που, από επιλογή σου πάντα, θα είναι ο σύντροφός σου, για το υπόλοιπο της ζωής σου. Και ξέρετε, είναι μία δέσμευση πολύ πολύ πιο βαριά…
Ε, αν θες να το γιορτάσεις κιόλας και να καλέσεις τους ανθρώπους σου, που το κακό; Μία επισημοποίηση παραπάνω είναι και τίποτα παραπάνω. Κανένας δεν έπαθε κακό από ένα έξτρα γλέντι. Κι αν σε κάποιους φαίνεται τραβηγμένο, εγώ το βρίσκω τουλάχιστον συνειδητοποιημένο και θαρραλέο. Forza Νadine!!!!
marymary
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου