“Αγαπάτε αλλήλους..”

..."I am the eye in the sky looking at you, I can read your mind"

Κοιμόμουνα και ξύπνησα... μέσα σε μια γνώριμη μουσική από τα παιδικά μου χρόνια..."I am the eye in the sky looking at you, I can read your mind". Το ραδιόφωνο παίζει Alan Parson και η τηλεόραση δείχνει σε repeat, την

ηρωϊκή βουτιά της γυναίκας από τη Ρόδο... στο YouTube έχουν κιόλας ανέβει σχετικά βιντεάκια, με σχόλια όλων των ειδών...

Φτιάχνω καφέ σκέτο και κάθομαι στον υπολογιστή. Το μάτι μου κολλάει στο πρώτο σχόλιο "only Greek women can be so ugly", το αίμα αρχίζει να ζεσταίνεται, μα ακόμα κι αν δεν ξέρεις Ελληνικά δεν ενδιαφέρεσαι να μάθεις τί είναι αυτό που βλέπεις;

Το βίντεο παίζει, ακούω την απόγνωση της γυναίκας να μπερδεύεται με Alan Parson - mammagamma, το κεφάλι μου γυρίζει, ώσπου μια και μοναδική φράση με συνεφέρει: "Μα αυτό δεν ήταν δίκαιο που έκανες, οι άλλοι πέσαν από τα 100 μέτρα για να πιάσουν το Σταυρό". Η φωνή του Μητροπολίτη, που το μόνο που είχε να πει σε μια γυναίκα με 5 παιδιά και άντραετοιμοθάνατο ήταν αυτό! Ούτε χίλιοι καφέδες δεν μπορούσαν να με ξυπνήσουν έτσι.

Εμείς οι "άνθρωποι" είμαστε ζώα πολιτικά και θεωρούμαστε ανώτερα όντα.

Ο Θεός μας έδωσε νου και λογική για να ξεχωρίζουμε από τα άλλα ζώα. Έτσι μάθαμε στο σχολείο, στο μάθημα των θρησκευτικών μεταξύ του "αγαπάτε αλλήλους" και του "η εκκλησία είναι ανοιχτή για όλους".

Για όλους; Αναρωτήθηκα.

Σίγουρα όχι για μένα που με λένε Έθελ κι όχι Μαρία, Δήμητρα ή οποιοδήποτε άλλο Χριστιανικόόνομα... και σίγουρα, όχι για μένα που έκανα πολιτικό γάμο. Όχι για εκείνη τη γυναίκα, που τηνπετροβολούν επειδή τόλμησε να πιάσει το Σταυρό, όχι για όσους είναι ομοφυλόφιλοι, όχι για όσους πεθαίνουν αβάπτιστοι, όχι για έναν ολόκληρο λαό που πεθαίνει από το κρύο, την πείνα, την έλλειψη χρημάτων κι εργασίας... πολλά τα όχι... αδικία.

Ζούμε την κρίση, και αποκαλούμε πρόκληση την πλουσιοπάροχη ζωή των βουλευτών, τα πολυτελή σαλέ και τα γεύματα που "εμείς" με τον ιδρώτα μας παρέχουμε σε όλους αυτούς που λυμαίνονται τον κόπο μας, αλλά αν αποκαλέσουμε πρόκληση την άδικη συμπεριφορά των "εκπροσώπων" του Θεού... τότε είμαστε άθεοι, αφορισμένοι, υβριστικοί.

Πόσο δίκαιο αλήθεια, να σου αρνηθούν το δικαίωμα να γίνεις νονός, κουμπάρος, ή να βαφτίσεις το παιδί σου επειδή έχεις παντρευτεί με πολιτικό γάμο, ή δεν έχεις τελέσει γάμο καν. Πόσο δίκαιο να πληρώσεις ένα σεβαστό ποσό, από τον κόπο τόσων χρόνων, για το χαλί και τονπολυέλαιο. Πόσο δίκαιο να αφαιρείται το δικαίωμά μας στην επιλογή και να μας περνάνε στο λαιμό την ταμπέλα του άθεου ή του ασεβούς; Πόσο δίκαιο, να πεθαίνει μια χώρα και η εκκλησία να λέει σε μια γυναίκα που παλεύει μόνη να ζήσει μια οικογένεια πως ήταν άδικο να πιάσει εκείνη το Σταυρό;

Κάποιοι θα πουν "ανεπίτρεπτο να το συζητήσεις γιατί είναι ντροπή να κακολογήσεις τους εκπροσώπους της εκκλησίας, ντροπή να μιλάς έτσι όσο τα συσσίτια κάθε μέρα προσφέρουν τροφή σε τόσους ανθρώπους."

Πόσο μεγαλύτερη ντροπή είναι να βλέπεις μια γυναίκα να βουτάει με τα ρούχα για πιάσει το Σταυρό ως την τελευταία ελπίδα να ακουστεί!

Πόσο ντροπή είναι να βλέπεις τους εκπροσώπους του Θεού να φοράνε μεγαλεπίβολα ρούχα μεχρυσά και αργυρά, όταν με μια τους λέξη θα ξεχρεώναμε και θα ζούσαμε σαν άνθρωποι. Πόσο μεγάλη ντροπή είναι να μου λένε πως έχασα το παιδί μου πριν το γεννήσω γιατί έχω αμαρτίες που έπρεπε να πληρώσω; Μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα αδικίας και "επιλεκτικής" προσφοράς αγάπης, οι λίγοι εναπομείναντες αξιόλογοι πατέρες, σιωπηλά δίνουν απλόχερα αγάπη σε όλους... είναι αυτοί που πραγματικά εκπροσωπούν την εκκλησία επάξια... είναι αυτοί που δέχονται τους πάντες κοντά τους, είτε έχουν κάνει πολιτικό γάμο είτε όχι, είτε βαπτίστηκαν είτε όχι...και η φωνή τους χάνεται μέσα στις βαρύγδουπες δηλώσεις αφορισμού για όσους επέλεξαν να υπογράψουν σύμφωνο συμβίωσης...

"Ο άνθρωπος είναι ζώον πολιτικόν", δίδαξε ο Αριστοτέλης. Κι ο πολιτικός φρόντισε να ασκήσει την πολιτικήν κατά το συμφέρον του.

"Αγαπάτε αλλήλους ως εαυτόν" είπε ο Χριστός, κι εκείνοι που ίδρυσαν την εκκλησία φρόντισαν να το εφαρμόσουν κατά το συμφέρον τους.

"Καθένας έχει το δικαίωμα επιλογής στο τί θα πιστέψει κι αν θα πιστέψει, μα κανείς δεν έχει δικαίωμα να διαπράττει αδικία εις το όνομα κανενός Θεού" είπα κάποτε, και με αποκάλεσαναντίχριστη, κατά το συμφέρον τους. Η υποκρισία είναι ένα φαγητό που μας χόρτασε. Η αλήθεια πονάει, αλλά τελικά κάποιος πρέπει να την πει.

Η αγάπη είναι μέσα μας τελικά και... είτε την έχουμε, είτε ΔΕΝ την έχουμε ακόμα κι αν στο πεδίο "επάγγελμα", γράφει "ιερέας". Αγαπάτε αλλήλους...

 galsnguys