Η οικογένεια σήμερα ...Οι πατεράδες είναι από τον Άρη, οι μανάδες από την Αφροδίτη και το παιδί, πύραυλος!

Ο τίτλος εμπνευσμένος από το διάσημο (αλλά κακό) βιβλίο που θέλει να τονίσει ότι άντρες και γυναίκες είναι από άλλο πλανήτη σε σχέσεις χαμένες στο διάστημα.

Προσθέστε τώρα κι ένα παιδί. Βάλτε και μερικές ασκήσεις επιβίωσης στην έλλειψη βαρύτητας και έχετε έναν πύραυλο έτοιμο να εκραγεί. Η μαγκιά είναι να μην εκραγεί, αλλά αυτό δεν είναι το θέμα μας.

Το θέμα είναι ότι εγώ (η μάνα ντε!) ήθελα το παιδί μου μόλις γεννήθηκε να μην το ακουμπάμε στον καναπέ, εκεί όπου κάθονται όλοι όσοι έρχονται από έξω και που ξέρει που είχαν καθίσει προηγουμένως. Ήθελα να το βάζω μια πανούλα. Ο άντρας μου (ο πατέρας ντε) όχι δεν χρειάζεται, να αναπτύξει αντισώματα (μα είναι ημερών), μια ζωή δίπλα του θα είσαι να τον φροντίζεις;

Γιατί το άλλο με τα καλτσάκια; Τα μωρά δεν κρυώνουν, έλεγε ο πατέρας. Μα ο παιδίατρος είπε ότι αν εγώ κρυώνω να του φοράω κάτι, εγώ, λοιπόν, κρυώνω, άρα αυτός (ο γιος μας ντε) που ακόμα δεν μιλάει, υποθέτουμε ότι κρυώνει. Ο πατέρας δεν κρυώνει ποτέ, οπότε δεν μπορεί να αποτελέσει κανενός είδους θερμόμετρο. Κάποιος βάζει καλτσάκια, κάποιος κουνάει με αποδοκιμασία το κεφάλι... Ίδια η μάνα σου (και ο πύραυλος αρχίζει να ζεσταίνεται)...

Μάνα: Δεν τρώει αρκετά το παιδί.

Πατέρας: Άμα πεινάσει θα φάει ή θα κλάψει.

Μάνα: Άμα πεινάσει νευριάζει και δεν τρώει, ταλαιπωρείται κι αυτός, ταλαιπωρούμαι κι εγώ.

Πατέρας: Άμα πεινάσει θα φάει με όρεξη.

Μάνα: Αν σκάσει από το κλάμα, δεν θα το μάθουμε ποτέ...

Ναι, φυσικά έχω κι άλλους τέτοιους διαλόγους... Μην μου πείτε νέοι γονείς ότι δεν έχετε καταλάβει ότι από την ημέρα που ένας τρίτος μπήκε ανάμεσα στο ζευγάρι, αρχίσατε να νιώθετε ένα χάσμα ανάμεσά σας; Χάσμα που καλυπτόταν από το ροζ συννεφάκι του έρωτα χωρίς παιδί; Ψέματα θα πείτε.

Μάνα: Μην πετάς το παιδί τόσο ψηλά, είναι μικρό ακόμα.

Πατέρας: Δεν παθαίνει τίποτα, γελάει, δεν βλέπεις;

Μάνα: Γελάει μαζί μας.

Πατέρας: Γελάει μαζί σου.

Μάνα: Αν μπορούσε να μιλήσει θα σου έλεγε ότι θα αποκτήσει υψοφοβία έτσι που το κάνεις.

Πατέρας: Μα με αυτό που το κάνω δεν θα αποκτήσει ποτέ.

Το άλλο με την μάνα μου; Την πρώην πεθερά που τώρα έχει γίνει εχθρός σας το είπα; Θέλω να με βοηθάει, θέλω τις πρώτες μέρες να μείνει στο σπίτι να μου μάθει δυο τρία πράγματα. Την χρειάζομαι. Ο πατέρας ενοχλείται. Από τον τρόπο που πιάνει το παιδί μέχρι το χωράφι που θα του γράψει στο χωριό. Ξέχασε και τα μυρωδάτα φαγητά της και τα γλυκά της. Έγινε Μέρκελ. Όχι, η μάνα του τα κάνει καλύτερα. Ξέρει, διότι ο εγγονός της τής θυμίζει τον πατέρα του παιδιού μου. Έτσι έκανε και ο πατέρας του όταν ήταν μικρός, ίδιος ο πατέρας του κι άλλα τέτοια που φέρνουν την εκτόξευση πολύ κοντά στο τελικό στάδιο. Όλα είναι έτοιμα για την αντίστροφη μέτρηση.

Μην τον παίρνεις στα χέρια να τον νανουρίσεις, τον κακομαθαίνεις. Μην τον κουνάς στο λίκνο, μην τον πηγαίνεις βόλτα με το καρότσι να κοιμηθεί, ας τον να κλάψει, το κάνει γιατί σε χειρίζεται, σε κάνει ό,τι θέλει... Ενώ με τον πατέρα υπάρχει τρομερή συνεννόηση από την μήτρα μου. Ε, ναι. Αν του πει να φάει, θα το κάνει αμέσως. Αν του πει να κοιμηθεί, θα κλείσει απλά τα μάτια και θα αφεθεί γλυκά. Κι άλλα τέτοια που μας έχουν οδηγήσει να του ψάχνουμε για διαμέρισμα, αν γίνεται κοντά στο σπίτι, διότι το παιδί είναι άντρας και πλέον πρέπει να μείνει μόνος του. Επειδή είναι 3 ετών, εντάξει θα τσοντάρουμε κι εμείς λόγω οικονομικής κρίσης, αλλιώς τα καταφέρνει μόνος του μια χαρά. Αλλά όχι και για πολύ. Πρέπει να μάθει να αντιμετωπίζει την ζωή από τώρα, δεν θα είμαστε πάντα δίπλα του να τον βοηθάμε.

 

αν πέσει στην παιδική χαρά, μην πας να τον σηκώσεις, ναι, ΟΚ, μόνο στην περίπτωση που χρειάζεται ασθενοφόρο μπορώ;

Αν ας πούμε πέσει στην παιδική χαρά, μην πας να τον σηκώσεις, ναι, ΟΚ, μόνο στην περίπτωση που χρειάζεται ασθενοφόρο μπορώ; Αν κλαίει επειδή δεν θέλει να πάει στο σχολείο, μπορώ τις πρώτες μέρες να κλαίω κι εγώ;Δεν θέλει να βουτήξει από τον βατήρα στην πισίνα σήμερα, ας μην το κάνει, δεν πειράζει. Όχι, γιατί αύριο δεν θα θέλει να κάνει κάτι άλλο, οπότε το ίδιο είναι. Είναι δηλαδή το ίδιο να μην θέλει να πηδήξει από ψηλά στην πισίνα σήμερα με το να μην θέλει να κάνει πτώση με το αλεξίπτωτο αύριο; Ή να μην θέλει να πάει φαντάρος ή να μην θέλει να πάει στο Πανεπιστήμιο;

Υπάρχουν πολλά παραδείγματα που έχουν αρκετή δόση χιούμορ, αλλά και άλλα που κανείς δεν γελάει τελικά. Γενικά οι πατεράδες έχουν άγχος, κυρίως με τους γιους, να μην γίνουν μαμόθρεφτοι και να γίνουν άντρες γρήγορα. Να φάνε τα μούτρα τους, να κατουρήσουν όρθιοι, να βγάλουν την πάνα, να σηκώσουν την φούστα ενός κοριτσιού στην παιδική χαρά, να πουν την μαμά, μάνα. Όπως σε όλα θέλουν λύση και αποτέλεσμα στα γρήγορα.

Οι μαμάδες από την άλλη, πιο δημοκρατικές, πιο ελεύθερες από τα στερεότυπα και τα κλισέ και έχοντας και περισσότερο χρόνο από τους πατεράδες με τα παιδιά τους είναι υπομονετικές και δίνουν χώρο στα παιδιά να εκφραστούν ελεύθερα. Ο πατέρας θα πάει το παιδί για μπάλα, όπως όλα τα αγόρια της ηλικίας του. Η μαμά θα τον πάει μουσική ή ζωγραφική. Ο μπαμπάς με τον γιο θα σκουπιστούν με τα μαξιλάρια του καναπέ, γιατί αυτό κάνει έξαλλη την μαμά, που θα δώσει χαρτοπετσέτα ή μωρομάντηλο, αλλά τι είμαστε ρε μαμά, μωρά;

cosmo