Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2013

Over-sharing online: συνειδητοποιούμε πόσα μοιραζόμαστε στο Internet και με ποιους;




Ο ήχος του ξυπνητηριού την έβγαλε από το λήθαργο. Ψαχούλεψε, βρήκε το κινητό κάτω από το μαξιλάρι της και απενεργοποίησε την υπηρεσία αφύπνισης. Μπήκε στο Instagram, τράβηξε μία νυσταγμένη φωτογραφία του εαυτού της, κάτω από τα παπλώματα και την πόσταρε στο Instagram. "Δε θέλω να πάω στο γραφείοοοοο", έγραψε δίπλα. 56 likes.
Απεργία στο μετρό, αναγκάστηκε να πάρει ταξί. Μέχρι να φτάσει στο γραφείο είχε γράψει και δημοσιεύσει 5 θυμωμένα tweets. Και άλλα 10, απαντήσεις σε followers της που "τσίμπησαν" και σύμφώνησαν μαζί της για την κίνηση, για τις απεργίες, για το πόσο περιττό έξοδο είναι το ταξί." Μισώ το σήμερα πιο πολύ κι από τις φακές". 12 favorites.
Στο διάλειμμα της ανέβασε στο Facebook μία outfit photo, να δείξει στην κολλητή της τις νέες της μπότες. 24 Likes. Tο μεσημέρι πόσταρε στο Instagram το φαγητό που είχε φέρει σε τάπερ. "Βραστό κοτόπουλο με κουνουπίδι και καρότο -5η μέρα δίαιτας #dontgiveup". Το απόγευμα άρχισε να βρέχει και την έπιασε το ποιητικό της στο Twitter, ελπίζοντας ότι Εκείνος θα διακρίνει τη νοσταλγική της διάθεση και θα την πάρει ένα τηλέφωνο να της πει να βρεθούν.
Κάποια στιγμή το απόγευμα έπιασε κουβέντα με την αδελφή της στο Facebook wall της. Στο τελευταίο comment έδωσαν ραντεβού στο αγαπημένο τους bar το βράδυ, πάλι με την ελπίδα ότι Εκείνος θα το δει και θα περάσει τάχα μου τυχαία για να τη βρει. Μόλις έφτασαν στο μαγαζί, έκαναν check-in. Μετά από ένα τέταρτο ανέβασαν μία selfie με τα cocktails τους. Τελικά εκείνος δεν ήρθε ποτέ. "Τρίτη φορά αυτή την εβδομάδα που γυρνάω χαράματα στο σπίτι. Εσύ φταις #amentioto" έγραψε στο Twitter μεθυσμένη πολλές ώρες αργότερα. Το επόμενο πρωί βρήκε 7 retweets και 11 favorites. Ήταν μια καλή μέρα.
 
Αυτή η ιστορία δεν είναι πραγματική, αλλά θα μπορούσε να είναι. Θα μπορούσα να "φωτογραφίζω" μία (ή πολλές) από τις γυναίκες που ακολουθώ στο Twitter (αλλά δεν γνωρίζω προσωπικά) ή μία από τις κοπέλες με τις οποίες δεν έχουμε ανταλλάξει πάνω από δυό κουβέντες αλλά γίναμε "φίλες" στο Facebook λόγω κοινών γνωστών.
- "Πρέπει να περνάει δύσκολα η @yellowsubmarine..."
- "Την ξέρεις;"
- "Όχι, αλλά δεν είδες τι ανέβαζε χθες; Χώρισαν με τον @bluehotel κι εκείνη προφανώς δεν τον έχει ξεπεράσει. Εντωμεταξύ, πόσο άκυρο, το μεσημέρι δίαιτα, το βράδυ mojito, τίγκα στη ζάχαρη! Και by the way, τραγικές οι μπότες;"
Γίναμε όλοι θεατές της Ζωής των Άλλων. Οι 'Αλλοι δεν είναι πια οι φίλοι μας, ούτε καν οι γνωστοί μας, αλλά χιλιάδες άνθρωποι που μας κάνουν add ή follow για να συνδεθούμε. Για να γίνουμε "φίλοι".
 
'What's on your mind?' ρωτάει το Facebook. 'What is happening?' αναρρωτιέται το Twitter. 'Broadcast Yourself' λέει το YouTube. Αυτό κάνουμε. Διαφημίζουμε τους εαυτούς μας, τις ζωές μας, τους φίλους μας, τις απόψεις μας, την οικογένειά μας, το σπίτι μας, το φαγητό μας, το κατοικίδιό μας, τη δουλειά μας, τα ρούχα μας, τα ταξίδια μας. Δες, θαύμασε, επιβράβευσέ με με ένα Like! Κάνε με δημοφιλή!
 
Αναρωτιέμαι πόσοι από τις επαφές μου στα social media συνειδητοποιούν στα αλήθεια πόσοι βλέπουν τα όσα γράφουν και τα όσα ανεβάζουν. Το ότι κάποιος δεν κάνει Like ή δεν αφήνει σχόλιο σε μια "λίγο τάχα μου sexy" φωτογραφία δε σημαίνει ότι δεν παρακολουθεί. Ανεβάζουμε ό,τι μας κατέβει στο κεφάλι και συχνά δεν συνειδητοποιούμε ότι μεταξύ των φίλων μας είναι και παιδιά, συγγενείς, φίλες της μαμάς μας, η ίδια η μαμά μας, το αφεντικό μας, πρώην συνάδελφοι, νυν συνάδελφοι, ο πρώην, η καινούργια κοπέλα του κ.ο.κ.
Ο online κύκλος μας είναι τόσο ανοιχτός που έχουμε πάθει σύγχυση. Στο feed μας εμφανίζονται οι φίλοι μας, οι συνάδελφοί μας, οι γνωστοί μας, αλλά και μοντέλα, ηθοποιοί, brands, τραγουδίστριες, TV personas. Και λέμε "γιατί η Alexa Chung και όχι εγώ;". Στήνουμε λοιπόν κι εμείς το δικό μας personal brand και όλη μέρα μοιραζόμαστε χωρίς σταματημό, ό,τι περνάει από το οπτικό μας πεδίο κι από το κεφάλι μας. Γεμίζουμε τις μέρες μας με thumbs-up και καρδούλες και αστεράκια και νιώθουμε κι εμείς stars.
 
Η πιο σημαντική διαφορά ανάμεσα στους real stars και τους reality stars είναι ότι οι πρώτοι, στην πλειοψηφία τους, μισούν να βλέπουν τις προσωπικές τους στιγμές να διαρρέουν στον Τύπο, ενώ οι δεύτεροι τις δίνουν στη δημοσιότητα οι ίδιοι. Πριν από ένα μήνα ο Kanye West απάντησε στο Twitter, στη "δικιά του", την Kim Kardashian, η οποία ανέβασε μία ιδιαίτερα τολμηρή φωτογραφία του εαυτού της με μαγιό στο Instagram: "έρχομαι σπίτι αυτή τη στιγμή". Με κεφαλαία. Δημοσίως.
 
Σας σοκάρει; Εμένα καθόλου. Αφού αυτό είναι η ζωή τους, ένα reality. Ένα show. Όταν όμως βλέπω ζευγάρια... της διπλανής πόρτας να σαλιαρίζουν με αντίστοιχο πρόστυχο τρόπο μπροστά σε όλους τους τους "φίλους", online, όσο να πεις, προβληματίζομαι.
Είναι σαν να συμμετέχουμε κι εμείς όλοι σε ένα μεγάλο, μαζικό online reality show. Για να μπεις δεν χρειάζεται να περάσεις από audition, αυτός που είναι μπροστά σε Likes και Favs δεν κερδίζει κάποιο χρηματικό έπαθλο και όλες οι αποχωρήσεις είναι εκούσιες. Η παγίδα όμως είναι πως ακόμα κι αν ξεπεράσεις όλη αυτή τη φάση, μεγαλώσεις, ωριμάσεις, βρεις άλλα hobbies και αποφασίσεις να αποχωρήσεις από το "παιχνίδι", η online φήμη σου θα συνεχίσει να σε ακολουθεί.
Δεν κάνω κήρυγμα. Η κοπέλα της ιστορίας θα μπορούσα να είμαι κι εγώ. Κι αν θέλω αυτή τι στιγμή να μοιραστώ ένα πράγμα για μένα, αυτό είναι πως στ' αλήθεια μισώ τις φακές.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου